Jules-Élie Delaunay

Wikipedia, Entziklopedia askea
Jules-Élie Delaunay

Bizitza
JaiotzaNantes1828ko ekainaren 13a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaParisko 9. barrutia1891ko irailaren 5a (63 urte)
Hobiratze lekuaMiséricorde cemetery (en) Itzuli
Hezkuntza
HeziketaArte Ederren Goi Eskola Nazionala
French Academy in Rome (en) Itzuli
(1857 - 1860)
Hizkuntzakfrantsesa
Irakaslea(k)Hippolyte Flandrin
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakmargolaria
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
KidetzaArte Ederren Akademia (Frantzia)
Genero artistikoaerretratua

Jules-Élie Delaunay (Nantes, 1828ko ekainaren 13a - Paris, 1891ko irailaren 5a) Bretainiako margolari ospetsua izan zen. Beste margolariengan eragin handia izan zuen. Bereziki ezaguna izan zen bere erretratu eta horma irudiei esker.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jules-Élie Delaunay 1848an Parisko Arte Ederren Goi Eskola Nazionalean onartua izan zen. Han Hippolyte Flandrin eta Louis Lamothe artisten ikaslea izan zen. 1856an, Henri-Pierre Picourekin batera, bigarren Erroma saria lortu zuen. Erroman, Villa Medicin, lau urte egon zen. Parisen bueltan, lan handietan espezializatu zen eta estatutik eta elizatik enkargu asko jaso zituen. Horrela, Parisen, bere lanak Parisko Operan, Parisko Udaletxearen eskailera nagusian, Parisko Panteoian non Atilaren eta Genoveva Pariskoaren irudiak ikus daitezekeen; azken lan horiek egiteko 15 urte behar izan zituen eta, hala ere, ez daude erabat bukatuta.[1] 1879n Arte Ederren Akademiaren partaidea izendatu zuten. 1879n, bestetik, Parisko Arte Ederren Eskolako irakaslea izendatu zuten. Ernest Legouvé idazlearen laguna, Delaunay bere bilobaren heziketa artistikoaz arduratu zen; denborarekin margolari ospetsua izan George Desvallières. Gustave Moreau ere ezagutu zuen.

Lan publikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Margolanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erlijio eraikinak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eraikin zibilak Parisen[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikasleak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iruditegia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Béatrice Fontanel, , Daniel Wolfromm, Quand les artistes peignaient l’histoire de France, De Vercingétorix à 1918, Seuil, Paris, 2002.

Kanpo loturak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Jules-Élie Delaunay Aldatu lotura Wikidatan