Julio II.a

Julio II.a
216. Aita santu 1503-11-11 - 1513-02-21 (gregoriar) ← Pio III.a - Leon X.a → kardinal-apezpiku 1483 (gregoriar) - 1503 (gregoriar) ← Guillaume d'Estouteville - Oliviero Carafa → Kolegio Kardenalizioko kamarlengoa 1479 (gregoriar) - ← Marco Barbo - Giovanni Battista Zeno → artzapezpiku Kolegio Kardenalizioko dekano Kardinal nepote
Bizitza
Izen osoa	Giuliano della Rovere
Jaiotza	Albisola Superiore, 1443ko abenduaren  5a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Erroma, 1513ko otsailaren  21a (69 urte)
Hobiratze lekua	San Pietro in Vincoli
Heriotza modua	berezko heriotza: Sifilia
Familia
Ezkontidea(k)	ezkongabea
Seme-alabak	ikusi Felice della Rovere
Anai-arrebak	ikusi Giovanni della Rovere
Familia	ikusi Sixto IV.a (osaba) Pietro Riario (male first cousin ) Girolamo Riario (male first cousin ) Girolamo Basso della Rovere (male first cousin ) Giovanna Felicita Feltria della Rovere (sister-in-law ) Francesco Maria I della Rovere, Duke of Urbino (nephew )
Leinua	Della Rovere
Jarduerak
Jarduerak	apaiz katolikoa
Parte-hartzailea 1484ko konklabea
Lantokia(k)	Erroma eta Aita Santuen Lurraldea
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa
Erlijio-ordena	Frantziskotar familia
IMDb	ch0123669

Julio II.a (Albissola Marina, 1443ko abenduaren 5a-Erroma, 1513ko otsailaren 21a) Eliza Katolikoko 216. aita santua izan zen 1503 eta 1513 bitartean. "Aita Santu Gerlaria" bezala ezagutua da, bere aitasantualdiaren aktibitate politiko eta militar biziaren ondorioz.

Lehen urteak

Giuliano della Rovere, hori baitzen bere benetako izena, Sixto IV.a aita santuaren iloba zen. Bere osabaren ekimenez frantziskotarrekin hezia izan zen, bere babespean hartu zuena, eta beranduago La Pérouseko komentu batera bidali zuen, non goi mailako ikasketak egingo zituen. 1471n, bere osaba aita santu bihurtu eta gutxira, Frantziako Carpentras herriko gotzain izendatua izan zen. Urte horretan bertan kardinal kargura igoa izan zen. Bere osaba aita santua zela, eragin handia izaten hasten da, zortzi gotzaintza ere jasoz (horien artean Lausanne eta Coutancesekoak) baita Avignoneko artzapezpikutza ere. 1480an Frantziara bidali zuten legatu pontifizio bezala, eta han lau urtez egon zen. Hain trebetasun handia erakutsi zuen laster eragin handia izaten hasi zela kolegio kardenalizioan, 1484an bere osabaren ondorengoa izan zen Inozentzio VIII.aren agintaldian are gehiago hazten den eragina.

Giulianok zenbait seme-alaba izan zituen, baina helduarora iritsi zen bakarra Felice della Rovere izan zen, 1483an jaioa Julio II.ak Lucrezia Normanini erromatar aristokratarekin izan zuen harremanaren fruitu. Felice jaio eta gutxira, Giulianok Lucrezia eta Bernardino de Cuspisen arteko ezkontza moldatu zuen, Giulianoren lehengusua zen Girolamo Basso della Rovere kardinalaren maestro di casa zena.

Erreferentziak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Julio II.a

Aurrekoa Pio III.a

Aita Santua 1503-1513

Ondorengoa Leon X.a