Kanpaitxo lingirdatsu horixka

Wikipedia, Entziklopedia askea
Kanpaitxo lingirdatsu horixka
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaMycenaceae
GeneroaMycena
Espeziea Mycena epipterygia
Gray, 1821
Mikologia
 
orriak himenioan
 
himenioa adnatua da
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
saprobioa da
 
ez da jangarria

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Kanpaitxo lingirdatsu horixka (Mycena epipterygia) Mycenaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du kontsumorako balio, haragi oso urria du.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 1 eta 1,5 cm arteko diametrokoa, kanpai itxurakoa, ertza oso ildaskatua du eta koskadun mintz batekin luzatua. Azala hasieran horixka da eta ondoren ertzean zurixka, arre koloreko tindu batekin erdian. Kapela osorik altxa daitekeen gelatinazko geruza garden batez estalita dago.

Orriak: Zurixkak, estu, oso goranzkoak, oso itsatsiak edo untzinatuak. Ertzak harizpi gelatinoso bat du, erraz bana daitekeena.

Hanka: Kolore hori bizikoa goialdean, baina oinarrirantz zurbildu egiten da. Gainazala likatsua du, pruina fin batekin eta distiratsua.

Haragia: Oso mehea, usain gutxikoa, eta zapore leunekoa, irin zaharra gogorarazten duena.[2]

Etimologia: Mycena terminoa latinetik dator, perretxikoa, onddoa, "vitis" hitzetik, xirmendu esan nahi du. Oin luze mehe eta malguari egiten dio erreferentzia. Epipterygia epitetoa grekotik dator, gainean esan nahi duen "epi" hitzetik eta hegala, babestua, esan nahi duen "Pterix" hitzetik. Oina geruza likatsu batez estalita eta babestuta dagoelako.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sukaldaritzarako baliorik gabea.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Antzekoak dira Mycena epipterygioides eta Micena viscosa. Mycena strobilicola udaberriko espeziea da, izei-estrobiloen gainean ateratzen dena, errefau usaina du eta grisaxka-arrea da.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oso arrunta da hostoerorkorren eta koniferen basoetako goroldiotan, mota guztietako lurretan, baina batez ere silizeo lurretako pinudietan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mundu osoan Ipar Afrika, Ekialde Hurbila, Hego-ekialdeko Asia, Hegoaldeko Asia eta eremu tropikalak izan ezik.

Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 262 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 283 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. Txantiloi:182 Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona ISBN 84-282-0865-4..
  5. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 283 or. ISBN 84-505-1806-7..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]