Kengo Kuma

Kengo Kuma
	; (2014) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Ōkurayama (en) , 1954ko abuztuaren 8a (70 urte)
Herrialdea	Japonia
Hezkuntza
Heziketa	Tokioko Unibertsitatea ; Columbia Unibertsitatea ; Keiō Unibertsitatea
Hezkuntza-maila	Doctor of Philosophy (Japan) (en) ; ohorezko doktorea
Hizkuntzak	japoniera
Jarduerak
Jarduerak	arkitektoa eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)	Tokioko Unibertsitatea ; Columbia Unibertsitatea ; Keiō Unibertsitatea ; Toda Corporation (en) ; Nihon Sekkei (en) ; Kochi Prefectural Forestry College (en)
Jasotako sariak	ikusi Officer of Arts and Letters ; Medal with Purple Ribbon ; Global Award for Sustainable Architecture ; Spirit of Nature Wood Architecture Award ; Time 100 (2021) ;
	kkaa.co.jp…

Kengo Kuma (japonieraz 隈研吾, 1954, Yokohama, Japonia ) nazioartean ospe handia duen japoniar arkitektoa da .

Bizitza eta lana

Kumak arrakastaz amaitu zuen arkitekturako masterra Tokioko Unibertsitatean 1979an. 1985etik 1986ra ikertzaile bisitaria izan zen New Yorkeko Columbia Unibertsitatean .

1987an, Kumak Spatial Design Studio ireki zuen, gero bere bulegoa Kengo Kuma & Associates bilakatu zen 1990ean eta 2008an Kuma & Associates Europe ireki zuen Parisen.

2001etik 2009ra Kuma Tokioko Keiō Unibertsitateko irakaslea izan zen, 2009tik Tokioko Unibertsitateko irakaslea da. 2000, 2002 eta 2004an Kumak Japoniako pabiloia diseinatu zuen Veneziako Bienalerako .

Kuma, beste arkitektura-enpresa batzuekin batera, Japoniako estadio nazionalaren diseinuaz arduratu zen Tokion, 2020ko Olinpiar Jokoetarako.

Altzairua, beira eta hormigoia bezalako eraikuntza-material modernoen ikuspegi kritikoa lantzen du Kumak, eta egurra nahiago du sarri, eskulan tradizionalen teknikak erabiliz prozesatu ohi dena.

Eraikin nabarmenak

1994: Kiro-San Behatokia, Ehime
1994: Kitakami Canal Museum, Ishinomaki
2002: Banbu Etxea, Harresi Handiko konplexua, Pekin
2002: Plastic House, Tokio
2005: Nagasakiko Prefekturako Arte Museoa.
2007: Suntory egoitza nagusia, Tokio
2007: Suntory Art Museum, Tokio
2007: Te-etxea Angewandte Kunst museoko lorategian, Frankfurt am Main
2010: Yusuharako Zurezko Zubien Museoa, Yusuhara.
2012: Victoria & Albert Museum, Dundee
2013: Darius Milhaud Kontserbatorioa, Aix-en-Provenceko Kontserbatorioa eta Kontzertu Aretoa.
2013: Arteen Hiria, Besançon
2013: Sonny Hills, bulegoak eta denda, Tokio.
2015: Takaosanguchi geltokiaren birdiseinua Takao mendian, Tokioko Prefektura .
2014–2016: Inverted House, Hokkaidō AHO bulegoarerekin (Raphael Zuber, Neven Fuchs, Laura Cristea )
2016–2019: Tokioko Olinpiar Estadioa 2020ko Udako Olinpiadarako ^[1]
2017–2019: Takanawa Gateway Station, Tokio
2018: Odunpazarı Modern Müze, Odunpazarı (Turkia)
2021: HC Andersens Hus eraikuntza berria, Odense (Danimarka) ^[2]

Iruditegia

Cité des arts, Besançon, 2013.
Takahama kafetegia.
V&A Dundee, Eskozia, 2018.
Nagasakiko Prefekturako Arte Museoa, 2015.
Sunny Hills, Tokio.

Erreferentziak

Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, alemanezko wikipediako «Kengo Kuma» artikulutik itzulia izan da, 2023-06-23 data duen 234857980 bertsioa oinarritzat hartuta. Sartze-datarik ez duten erreferentziak, edo 2023-06-23 baino lehenago datatuak, jatorrizko artikulutik ekarri dira itzulpenarekin batera.

↑ Elefanten, Buletten braucht unser Land in FAZ vom 8.
↑ https://www.baunetz.de/mobil/meldung.html?cid=7619990

Bibliografia

Kengo Kuma, Anti-object: the dissolution and disintegration of architecture (Architecture words, 2), 2010, ISBN 1-902902-52-1
Sophie Houdart, Chihiro Minato, Kuma Kengo. Une monographie declarée, 2009, ISBN 978-2-9532093-1-0
Marco Casamonti, Kengo Kuma, 2009, ISBN 88-6116-084-0
Botond Bognar, Material Immaterial: The New Work of Kengo Kuma, 2009, ISBN 1-56898-874-5

Kanpo estekak

Datuak: Q725462
Multimedia: Kengo Kuma / Q725462

[1] Elefanten, Buletten braucht unser Land in FAZ vom 8.

[2] ttps://www.baunetz.de/mobil/meldung.html?cid=7619990

[1]

[2]