Komunikazio tekniko

Komunikazio teknikoa informazio zientifiko, ingeniaritza edo bestelako informazio teknikoak transmititzeko bide bat da. Komunikazio teknikoan hainbat testuingurutako eta egiaztagiri profesionala duten pertsonek parte hartzen dute. Langile batzuk komunikatzaile teknikoak edo idazle teknikoak dira. Pertsona hauek hainbat metodo erabiltzen dituzte, gehien bat ikertu, dokumentatu eta aurkezteko bai prozesuak eta bai produktu teknikoak. Komunikatzaile teknikoek lortzen duten informazioa paperezko dokumentuetan, web orrietan, ordenagailuen memorietan, digitalki gordeta, audiotan, bideotan eta bestelako ezaugarrietan gorde dezakete. Komunikazio Teknikoko Sozietateak arlo teknikoa edo espezializatua lantzen duen komunikazio mota bezala definitzen du eremu hau, teknologiaren erabileraren bidez zehazki komunikatzen da, edo zerbait espezifikoa egiteko argibideak eskaintzen ditu. Zehatzago, Komunikatzaile Zientifiko eta Teknikoen Institutuak^[1] komunikazio teknikoa komunikazio objektibo moduan definitzen du, orokorrean produktuei eta zerbitzuei buruz. Beste alde batetik,komunikazio teknikoaren Europako Elkarteak^[2] komunikazio teknikoa laburki definitzen du produktuen informazioa modu seguruan eta eraginkorrean erabiltzeko, eta produktua sortzeko erabiltzen den prozesua.

Lanbide gisa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikatzaile teknikoek, informazioa audientzietara egokitzen dute,beraiek gai horietako adituak, kontsumitzaileak, azken erabiltzaileak izan daitezke. Komunikatzaile teknikoek askotan elkarlanean lan egiten dute, laguntza linealak, erabiltzailearen eskuliburuak, ikasgeletarako prestakuntza gidak, ordenagailuen prestakuntza, zehaztu beharreko elementuak, industriako bideoak, erreferentzia-txartelak, orriak, artikuluak, eta azkenekoz aldizkariak eta patenteak. Domeinu teknikoak edozein motatakoak izan daitezke, zientzia gogorrak eta bigunak, teknologia altua erabiliz, baita ordenagailu eta kontsumitzaileen elektronika eta softwarea barneratuz. Komunikatzaile teknikoek sarritan gai hauetako profesional jakin batzuekin lan egiten dute (ETEak diren) hezkuntza proiektu hauetan.

Komunikazio teknikoko lanpostuak honakoak dira: API idazlea, ikaskuntza elektronikoaren egilea, informazio arkitektoa, eduki teknikoaren garatzailea, idazle teknikoa, ilustratzaile teknikoa, prestatzaile teknikoa, itzultzaile teknikoa, idazle teknikoa, erabilgarritasun aditua eta diseinatzailearen erabiltzaile-interfazea. Komunikatzaile teknikoen eskura dauden beste lan batzuk estrategia digitala, marketina eta edukien kudeaketa da.

2015ean, komunikazio teknikoaren Europako Elkarteak komunikazio teknikoaren arlo profesionaleko esparrua sortu zuen.

Teknologia eta munduko ekonomia bezala, komunikazio teknikoa lanbide gisa eboluzionatu da azken mende erdian. Hitz gutxitan esan da, komunikatzaile teknikoek proiektu baten ikerketa fisiologikoa hartzen dute eta ondoren komunikazio prozesuei aplikatzen zaie.

Edukiak sortzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikazio teknikoa langile espezializatuek eta aholkulariek egiten duten lana da. Adibidez, idazle profesional batek enpresa batekin lan egin dezake erabiltzailearen eskuliburua bat sortzeko. Zenbait konpainiek komunikazio teknikoko erantzukizun handia ematen diete beste profesional teknikoei, adibidez programatzaileei, ingeniariei eta zientzialariei.

Informazio bilketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikatzaile teknikoek dokumentu bakoitzak eskatzen duen informazio guztia bildu behar du. Informazioa lehen (lehen eskuko) edo bigarren mailako ikerketen bidez jaso dezakete, beste egile batzuek lehendik egindako lanen informazioa erabiliz. Komunikatzaile teknikoek lana ekoizteko erabiltzen dituzten iturri guztiak aintzat hartu behar dituzte. Horretarako, komunikatzaile teknikoek maiz bereizten dituzte komatxoak, parafrasiak eta laburpenak oharrak hartzerakoan.