Konstantzio II.a

Wikipedia, Entziklopedia askea
Konstantzio II» orritik birbideratua)
Konstantzio II.a


Erromatar enperadorea

337ko maiatzaren 22a (egutegi gregorianoa) - 361eko azaroaren 3a (egutegi gregorianoa)
bizantziar enperadore

337ko maiatzaren 22a - 361eko urriaren 5a
Konstantino I.a Handia - Juliano Apostata
Antzinako Erromako senataria

Bizitza
JaiotzaSirmium317ko abuztuaren 7a (egutegi gregorianoa)
Herrialdea Antzinako Erroma
 Bizantziar Inperioa
HeriotzaZilizia361eko azaroaren 3a (egutegi gregorianoa) (44 urte)
Heriotza moduaberezko heriotza: sukarra
Familia
AitaKonstantino I.a Handia
AmaFausta
Ezkontidea(k)Faustina (en) Itzuli
daughter of Julius Constantius (en) Itzuli
Eusebia (en) Itzuli
Seme-alabak
Anai-arrebak
LeinuaKonstantinotar dinastia
Hezkuntza
Hizkuntzaklatina
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkakConstantius II's Suebo-Sarmatian campaign (en) Itzuli

Find a Grave: 36854473 Edit the value on Wikidata

Konstantzio II.a (latinez: Flavius Julius Constantius; 317ko abuztuaren 7a - 361eko azaroaren 3a) erromatar enperadorea izan zen, 337tik hil zen arte. Konstantino I.a Handiaren eta Faustaren bigarren semea izan zen.

337an, aita hil zenean, Konstantzio Kloro aitonaren eta Teodora haren bigarren emaztearen senideen triskantza agindu zuen Konstantzio II.ak. Konstantino I.a Handiaren gizonezko ondorengo bakarrak haren hiru semeak, Konstantzio II.a bera, Konstantino II.a eta Konstante, eta haien bi lehengusuak, Juliano Apostata eta Galo Zesar. Konstantinoren hiru semeek haien artean banatu zuten Inperioa, aitaren testamentuaren arabera. Konstantziori ekialdea egokitu zitzaion.

Nolanahi ere, Konstantino II.a 340an hil zen, Konstante erasotzen ari zela. Honela, Konstante mendebaldeko buru bakarra bilakatu zen. 350ean, oreka hori berriro desegin zen, Magnentzio jeneralak bere burua enperadore izendatu zuelako eta Konstante hil zuelako. Une hori arte Konstantzioren kezka nagusia pertsiarren inbasioak ziren. Galo lehengusuari zesar titulua eman behar izan zion Konstantziok berak usurpatzailearen aurka egin ahal izateko.

351n Konstantziok Magnentzio garaitu zuen bataila odoltsu batean. Magnentziok bere buruaz beste egin zuen 353an. Galo lehengusua segidan hiltzera zigortu zuen.

Hala ere, ezin zen ekialdeko eta iparraldeko mugez aldi berean arduratu. Hortaz, bizirik geratzen zitzaion senide bakarrari, Juliano Apostatari hain zuzen ere, zesar titulua eman zion. Galiako armadak, ordea, augusto titulua aldarrikatu zuen Juliano Apostatarentzat. Konstantziok gerrari ekin behar izan zion orduan. Borroka baino lehen, halere, sukarrak hil zuen Konstantzio 361eko azaroaren 3an. Juliano Apostata Inperio osoko enperadorea onetsi zen.

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Konstantzio II.a Aldatu lotura Wikidatan