Georges Lakonbe
| Georges Lakonbe | |
|---|---|
.jpg) | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Ortheze, 1879ko urtarrilaren 31 |
| Herrialdea |  Frantzia |
| Heriotza | Paris, 1947ko uztaila (68 urte) |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Parisko Unibertsitatea |
| Hizkuntzak | euskara frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | hizkuntzalaria |
| Kidetza | Euskaltzaleen Biltzarra Euskaltzaindia Frantziako Filosofia Elkartea Eusko Ikaskuntza Société de Linguistique de Paris (en)  |
Georges Lakonbe (Ortheze, Frantzia, 1879ko urtarrilaren 31 – Paris, Frantzia, 1947ko uztaila) euskalaria izan zen.
Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bearnon jaioa bazen ere, familia euskalduna zuen, ama Nafarroa Beherekoa izanik. 1900an Parisa joan zen Sorbonan filosofia ikasteko. JDJ Salaberriren kantutegian oinarri hartuta, euskal gaiez arduratzen hasi zen. Euskalerriaren Alde eta Eskualduna aldizkarietan hasi zen idazten. Julio Urkixorekin batera Eusko Ikaskuntzen Nazioarteko Aldizkaria sortu zuen, euskal hizkuntzalaritzaren maila bultzatu zuena. Eskualtzaleen Biltzarra sortu zuen eta erakunde horretako presidente izan zen.
Gutun bidezko harremana izan zuen Azkuerekin, Broussainekin, Urkijorekin, Landerretxerekin eta Guillaumerekin, besteak beste. Parisko Société Linguistique elkarteko eta Antropologiako Institutu frantseseko kide izan zen. Lehen Mundu Gerran zauritu zuten eta eskuineko besoa galdu zuen. 1920an, Lacombek Broussainen lekua hartu zuen Euskaltzaindian. 1922an Eusko Ikaskuntzaren hirugarren biltzarrean parte hartu zuen.
Aldudeko eta Zuberoako hizkerei buruzko lan bana egin zuen, gaur egun gehienak galdu badira ere. Gavelekin batera Grammaire Basque (1937, lehen liburukia) argitaratu zuen, baina bukatu gabe geratu zen. 150 bat lan argitaratu zituen RIEV aldizkarian. Ideologiaz liberaltzat, apolitikotzat eta agnostikotzat hartzen zuen bere burua. Lakonberen gutunak gizalegez beteak, Bulletin du Musée Basque aldizkarian argitaratu ziren (1968, 1982, 1985).
Lakonberen euskara eta euskal literaturari buruzko lanak 150 baino gehiago dira, aipagarrienak idazle klasikoei buruzkoak izanik. 1912tik aurrera, euskaltzain osoa ere izan zen.
Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Prepositini cancellarii parisiensis (1206-1210). Opera omnia. I.- La vie et les œuvres de Prévostin, Revue des Sciences Philosophiques et Théologiques, 1927, 221 orr.
- Basquisants contemporains. Le Prince Louis-Lucien Bonaparte.[1]
- Basquisants contemporains. Le Jonkheer Willem Van Eys (1825-1914) ;
- Wentworth Webster, Eusko Ikaskuntzen Nazioarteko Aldizkaria, 1907.
- Un grand linguiste, M.C.C. Uhlenbeck.
- L'abbé Martin Landerreche.[2]
- Les travaux bibliographiques basques de Julien Vinson depuis 1898.
- Quelques mots sur les version basques du Cantique des Cantiques.
- La Langue et le pays basque au 4e Congrès international de linguistique romane, Eusko-Ikaskuntza, 7 orr.
- Les Verbes forts dans les livres basques de Liçarrague, Imprimerie nationale, 1913 , 16 orr.
- Notes sur diverses traductions de quelques vers de Dechepare.
- Le Verbe, avec Henri Gavel, Presse, 1937.
- Contribution à une phonétique comparative de dialectes basques, Christianus Cornelius Uhlenbeckekin batera, 1910, 97 orr.
- Hugo Schuchardt, 1927, 12 orr.
- Chronique de toponymie. XII. H. Gavel, G. Lacombe. Pays basque, Henri Gavelekin batera, Féret et fils, 1934.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011-12-27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
