Lankide:Iñigo gonzález

Paradigma positibista

Paradigma positibista Filosofiaren adar bat da, jakintzaren oinarri osoa zientzian oinarritzen dela adierazten duena, metodo zientifikoaren bidez lortutako ideiak eta kontzeptuak berne hartuz. Positibismoaren planteamenduak eta oinarriak Auguste Comte Frantziar Filosofoari egotzi ohi zaio, haren ideien arabera, soilik zientzia empirikoen metodologia erabiliz lortu daitekeelako benetako jakintza, zientzia ekintzen bidez azaltzne dituelako.

Komunitate zientifikoak dion arabera, positibismoa paradigma kuantitatibo, empiriko-analitiko, arrazionalista, sistematiko eta zientifiko teknologikotzat hartzen du, ikuspegi honen arabera, metodo zientifikoa jakintza eskuratzeko metodo bakarra baita.

Epistemologia hau Frantziar iraultzako iraultzaren ondoren gertatu zen, noiz ikerketa zientifikoaren eta eguneko bizimoduaren azterketa kritikoa eginez, azterketa metodo berrien une gorena zen. Honen arabera, beraz, aztergaiari (kasu honetan gizakia) gizatasuna kentzen zaio azterketak eta ikerketak egiteko, aztergaia guztiz objetutzat hartuz.

Ezaugarriak

Positibismoaren jatorria XIX.mendean eta XX. mendean dago, eta Auguste Comte filosofoaren teoria positibistan oinarritzen da, eta psoitibismoa landu zuten beste autoreen artean Durkheim, Mill, Popper...etb. dira.

Paradigma positibista zientzia fisiko eta naturalen azterketa eredu gisa hartu zen,eta arlo sozialetan eta hezitzailetan sartu zen geroago. Zientzia naturalen paradigmatzat hartzen da uztezko oinarrizko balio determinatuengatik:

• Mundu errealaren izate independientea duela, izakiak kanpo utzita haren izatearen barruan.
• Mundu horretako jakintzak eta ezaugerak metodo empiriko baten bidez lor daiteke, prozedura eta metodologia egokiak erabiliz.
• Ezaugerak azterketa eta esperimentazioaren objetuak dira.
• Ezagutza hauek lortzeko baldintzak zehiartasun eta konpromisuen deuzeztapenaren bidez lor daitezke, benetako erralitatea islatzeko helburuarekin.

Paradigma honi eman zaion hondar-ideia hauek Giddens-ek planteatutako usteei bidea eman zizkien:

• Prozesu fisko-naturalak aztertzeko prozedura prozesu sozialeekin ere erabili daitezke.
• Prozezu sozialen azken emaitzan prozezu fisiko-naturalen parean adierazi daitzeke, eta haien emaitzak, fenomeno naturalen antzera, lege edo orokortzeen bidez aztertu daitzeke.
• Subjektuari gizatasuna kentzen dio, azterketarako objetua bihurtuz.

Paradigma positibistan, helburu zientifikoak subjetuek expresatzen dituzten baloreen eta testuinguruaren gainetik daude, munduan era neutral baten bidez aztertuz, orokortu daitezkeen erantzunak lortzeko helburuarekin. Bre metodologia beraz zientzia sozialen metodo hipotetiko-deduktiboa da, aztertutako gaiak menpekoak edo askeen artean bereiziz, orokortze prozezuak kausa-efektuan oinarrituz.

Bitxikeriak

• Paradigma positibista eta zientifizismoa ez dira berdinak, eta askotan elkar lotzen dira, errakuntzak sortuz.
• Paradigma positibistaren ondoren, ideologia hau oinarritzat hartuz, paradigma post-positibista sortu zen.

Bibliografia

• Ricoy Lorenzo, c. (2006). Contribución sobre los paradigmas de investigación. Educaçao, bol.31,11-22.
• Meza, Luis (2003). El paradigma positivista y la concepción dialéctica del conocimiento. Revista Digital Matemática, bol.4(2), 1-5 .
• Ramos, Carlos Alberto (2015). Los paradigmas de la investigación científica. Scientific research paradigms, bol.23(1), 9-17.