Lankide:Maaitee09/Psilozibina
Psilozibina 200 perretxiko espezie baino gehiagok sortzen duten profarmako psikodeliko bat da. Hortaz, jatorri naturaletik lortzen den alkaloidea da eta C12H17N2O4P formula molekularra du. Europan, Hego Amerikan, Mexikon eta Estatu batuetan hazten dira batez ere perretxiko hauek. Produktu hau gure gorputzean sartzean berehala alterazio mentaleko efektuak eragiten ditu. LSD eta DMTak eragiten dituzten antzekoak. Hala ere, kontrako erreakzioak izan ditzake, haien artean antsietatea, izu-erasoak, depresio kuadroak, gogo-aldarte aldaketak eta motibazio galera.
Psilozinina duten onddo batzuk aisialdian erabiltzen dira, eta AEBetako medikuntza tradizionaleko erritualetan, elementu enteogeno gisa. Psilozina 200 onddo-espezie inguruk ekoizten dute berez, Psilocybe generokoak barne, hala nola P. cubensis, P. semilanceata eta P. cyanescens, eta, gainera, argitaratu da dozena batetik isolatzea lortu dela. Onddo psilozibi esaten zaie kolektiboki. Jabetza, eta kasu batzuetan psilozina edo psilozina, legez kanpokoa da herrialde askotan munduaren inguruan.
Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
1957ko Life aldizkariko artikulu batean, R. Gordon Wasson bankari estatubatuarrak bere esperientziak deskribatu zituen, Mexikon ohiko zeremonia batean psilozina zuten onddoak irentsi zituelako, eta medikuntza Estatu Batuetako herri-kulturaren barruan sartu zuelako. Handik gutxira, Albert Hofmann kimikari suitzarrak Psilocybe mexikarretik purifikatu zuen psilozitinaren printzipio aktiboa, eta metodo sintetiko bat garatu zuen droga ekoizteko.
Efektuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Haren erabilera proposatzen dutenek, ordea, enteogenotzat eta zenbait praktika garrantzitsu osatzeko tresnatzat hartzen dute, hala nola, meditazioa, psikonautika eta psikoterapia psikodelikoa. Onddo psilozidioen eragin enterikoaren intentsitatea eta iraupena oso aldakorra da, onddo-espezieen, dosiaren, banakako ezaugarri fisiologikoen eta set and setting-aren arabera. Irentsi ondoren, psilozina azkar metabolizatzen da psilozinarekin, eta horrek agonista partzial gisa jokatzen du 5-HT2A eta 5-HT1A serotonina-A garunean. Psilozitinaren efektuek 3-8 ordu irauten dute normalean; hala ere, psilozina kontsumitzen duten pertsonengan efektua askoz luzeagoa dela dirudi, denboraren pertzepzioan sortutako distortsioa dela eta. Psilozitinak toxikotasun txikia du, eta ez da dokumentatu substantzia hori irenstearen ondoriozko dosi hilgarririk.