Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala

Koordenatuak: 8°30′N 21°30′E / 8.5°N 21.5°E / 8.5; 21.5
Wikipedia, Entziklopedia askea
Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala
KokalekuaBamingui-Bangoran Prefecture (en) Itzuli, Afrika Erdiko Errepublika
Koordenatuak8°30′N 21°30′E / 8.5°N 21.5°E / 8.5; 21.5
Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala is located in Afrika Erdiko Errepublika
Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala
Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala
Manovo-Gounda St. Floris Parke Nazionala (Afrika Erdiko Errepublika)
Azalera17.400 km² eta 1.740.000 ha
IzendapenaParke nazional
IUCNren babesaII. maila: parke nazional
Sorrera79-05-17

Manovo-Gounda St. Floris UNESCOk 1988tik Gizateriaren ondaretzat jotzen duen Afrikako parke nazionaletako bat da. 1997an arriskuan zegoen Gizateriaren Ondarearen Zerrendan sartuta dago.

Lekua mehatxupean dago, hiltzen ari den basa-bizitza eskasagatik, eta animalia-espezieak suntsitzen ari dira. Afrika Erdiko Errepublikan bertakoa zen mendebaldeko errinozero beltza 2011n iraungi zen. Leku hori Arriskuan dagoen Munduko Ondarearen Zerrendara gehitu zen, legez kanpoko artzaintzaren eta isilpeko ehizaren txostenen ondoren, gogor armatutako ehiztariek parkeko basa-bizitzaren % 80 harrapatu baitzuten. Parkeko langileen lau kideren tiroketak 1997ko hasieran eta segurtasunaren narriadura egoera orokor batek garapen proiektu guztiak eta turismoa geldiarazi zituzten.

Afrika Erdiko Errepublikako Bamingui-Bangoran prefekturan dago eta 1.740.000 ha-ko azalera hartzen du. Bertan galzorian dauden espezieak daude, hala nola errinozero beltza, gepardoa, elefanteak, lehoinabarrak, bufaloak eta abar.

Kokapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Parkeak Bamingui-Bangoran probintziaren ekialdeko muturraren zatirik handiena hartzen du herrialdearen iparraldean. Parkearen iparraldeko muga Aouk (Bahr) eta Kameur ibaien nazioarteko muga da. Ekialdeko muga Vakaga ibaia da, mendebaldeko muga Manovo ibaia da N 'Delétik 40 km ekialdera, eta hegoaldeko muga Massif des Bongo ibaiaren gailurra da. Ndéle-Birao errepideak parkea zeharkatzen du.

Fauna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sabanako flora eta fauna aberatsa du, bereziki ugaztunak (errinozero beltzak eta elefanteak, besteak beste) eta hegaztiak (uretako hegaztiak, batez ere). Parkearen iparraldeko lautada batzuk uholdeei lotuta daude.

Kontinenteko eskualde aberatsenetako bat da ugaztunei dagokienez. Sudango faunan ohikoak dira. Espezie batzuk oso arraroak bihurtu dira, hala nola pantera, lehoia, zakur basatia, jirafa, Derbyren elanda, ginpardoa, damaliskoa, bekoki gorriko gazela edo erredunka. Espezie ez hain arraroak ere badaude: uretako antilopea, koboa (antilope barietate bat), hipotragoa (antilope barietate bat), iparraldeko bushbuck, bufalo afrikarra, hartebeest eta duikers.

Primate espezieak ere ugariak dira. Bertan, De Brazzaren zerkopitezinoa eta burualdea ikus daitezke bereziki. Parkeak ere munduko hipopotamo-kontzentraziorik handiena du. Gatako urmaelean, ipar-ekialdeko sektorean, ehunka buru daude.

Finalmente, se cumplen todas las condiciones naturales para hacer de ciertas partes del parque grandes santuarios de aves. Los estanques suelen estar repletos de ellos. Hay muchas especies de Anatidae (patos), el ibis tontale, el pelícano común, el secretario. Y también garzas, morabitos, garcetas, jacanas y cálaos.

UNESCOren irizpideak Gizateriaren Ondare izendatzeko[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Manovo-Gounda Saint Floris parke nazionalak UNESCOren natura-ondarea aintzat hartzeko bi irizpide betetzen ditu:

  • Manovo-Gounda Saint Floris Parke Nazionalak ezohiko formazio naturalak ditu. Parkea Sudango eta Sudango eremu biogeografikoen gainean dago. Horren ondorioz, hainbat habitat daude, iparraldeko belar-lautadetatik hegoaldeko sabanetara, galeria-basoekin.Eremuak hiru ibai nagusiren arro osoa hartzen du (Manovo, Koumbala eta Gounda), belarrez eta hezegunez estalitako uholde-lautadekin. Lautadak granitozko uharteetako mendi txikiekin tartekatzen dira, eta hegoaldean, Bongosko hareharrizko mendigune malkartsuarekin.

Parke zabal horrek korridore funtzional bat du Bamingui-Bangoran Parke Nazionalerako, eta ehiza-barrutiz inguratuta dago. Afrika Erdialdeko sabanarik handiena babesten du. Ekosistema horren adibide paregabea da, eta Afrikako zati honetako eta Afrika ekialdeko eta mendebaldeko beste zati batzuetako espezie tipiko batzuen populazio bideragarriak hartzen ditu.

  • Parkeko basa-bizitzak Afrika ekialdearen eta mendebaldearen, Sahel aldearen eta oihan tropikalen arteko trantsizioa islatzen du. Herrialdean biodibertsitate handiena duen fauna barne hartzen du, iraganean ondo babestu diren 57 ugaztun espezie inguru dituena.

Zentzu horretan, Afrika ekialdeko sabana oparoen antza du.

Kontserbazioari begira, parkean ugaztun handien hainbat espezie garrantzitsu bizi dira, hala nola errinozero beltzak, elefanteak, hipopotamoak, fronte gorriko gazelak (hemen, banaketa-eremuaren hegoaldeko mugan), lehoiak, lehoinabarrak, gepardoak eta txakur basatiak.

Buffalo, Senegal, antilope, uretako antilope eta Hegoafrikako hartebeest bezalako belarjale pilaketa handiak daude. Parkean 320 hegazti espezie inguru zenbatu dira, eta horietatik gutxienez 25 harrapariak dira. Parkearen iparraldeko lautada alubial gehienak uretako hegaztientzat egokiak dira, eta zapata tontorra parkean ere ikusi da.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]