Manuel Pavía Lacy

Wikipedia, Entziklopedia askea
Manuel Pavía Lacy


Erresumako senataria

1876ko otsailaren 2a - 1877ko abendua
Barrutia: Soriako probintzia

Kataluniako Kapitain Orokorra

1868ko apirilaren 23a - 1868ko abuztuaren 17a
Juan González de la Pezuela y Ceballos (en) Itzuli - Joaquín Bassols (en) Itzuli

Filipinetako Gobernadore Nagusia

1854ko otsailaren 2a - 1854ko urriaren 28a
Ramón Montero y Blandino (en) Itzuli - Ramón Montero y Blandino (en) Itzuli

Kataluniako Kapitain Orokorra

1847ko martxoa - 1848ko irailaren 4a
Manuel Gutiérrez de la Concha - Fernando Fernández de Córdova, 2nd Marquis of Mendigorría (en) Itzuli

Gerra-ministroa

1847ko urtarrilaren 28a - 1847ko martxoaren 28a
José Laureano Sanz y Soto de Alfeirán (en) Itzuli - Marcelino Oraa

Kataluniako Kapitain Orokorra

1845eko azaroa - 1847ko urtarrilaren 27a
Manuel Bretón del Río y Fernández del Jubera (en) Itzuli - Manuel Gutiérrez de la Concha

Bartzelonako gobernadore zibila

1844ko otsailaren 10a - 1844ko martxoaren 17a
Ricardo Shelly Commenford (en) Itzuli - Francisco de Paula Lillo Cifuentes (en) Itzuli

Nafarroako kapitain nagusia

1844ko urtarrilaren 18a - 1846ko abuztuaren 18a
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakManuel Pavía y Lacy
JaiotzaGranada1814ko uztailaren 6a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril1896ko urriaren 22a (82 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria eta militarra
Lantokia(k)Madril
Jasotako sariak
Graduateniente jeneral
Artikulu hau Nafarroako kapitain nagusiari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Manuel Pavía».

Manuel Pavía Lacy (Granada, 1814 uztailaren 6a - Madril, 1896ko urriaren 22a) espainiar militarra eta Nafarroako kapitain nagusia izan zen. Lehen Karlistadan borrokatu zen, eta Novalichesko markes eta mariskal tituluak jaso zituen. Frantziara erbesteratu zen O'Donnellen matxinadak huts egin zuenean (1841). Esparteroren aurka borrokatu zen; Narváez aginpidera iritsi zenean Bartzelonako matxinada eta Nafarroako karlistak menderatu zituen. Gerrako ministroa zen 1847. urtean, Sotomayorren agintaldian, eta Filipinetako kapitain nagusi izendatu zuten. 1868ko iraultzan Elisabet II.a Espainiakoaren alde borrokatu zen. Gerra galdu eta bigarren aldiz erbesteratu zen, zauriturik, Amadeo I.a errege egin zutenean hain zuzen. Erregetza berriro ezartzean itzuli zen Madrila. Memorias de la guerra de Cataluña (1851) idatzi zuen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Biografia
Andaluzia
Artikulu hau Andaluziako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]