Edukira joan

Maria Poumier

Wikipedia, Entziklopedia askea
Maria Poumier

Bizitza
JaiotzaCannes, 1950 (73/74 urte)
Herrialdea Frantzia
Lehen hizkuntzafrantsesa
Hezkuntza
HeziketaSorbona Berria Unibertsitatea - Paris 3
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakliteraturan aditua, dokumentalgilea, militante politikoa eta zinema aktorea
IMDB: nm5046249 Edit the value on Wikidata

Maria Poumier (Cannes, 1950) frantziar akademikoa da, Karibeko historia eta kulturan aditua. Saiakeragilea eta dokumentalen errealizatzailea ere bada. Aktibista politiko antiliberala. Historia eta literatura kubatarrean aditua, ikertzailea, poeta eta kazetaria.[1] Roger Garaudy. Limpide dans la noirceur du siècle edo AMIA repetita. La conspiración fallida.[2] Palestinarren eskubide politikoen, ikerketa historiko askearen eta adierazpen askatasunaren aldeko antisionista eta ekintzailea da Poumier. tlaxcala.es hizkuntza aniztasunaren aldeko itzultzaile taldearen kide sortzailea da.

Maria Poumierren bizitza leku alternatiboetan egindako elkarrizketen eta akademiko eta kritikoen erretratu laburren bidez baino ez da ezagutzen. Familia burges batean jaio zen. Nerabezaroan, Che Guevararen hilketak markatu zuen; Kubako iraultzarekin lotu zen, eta, ondoren, Kubara joan zen, eta han bizi da aspalditik.[3]

Sorbonako Unibertsitatean ikasi zuen (Paris 3). 1982an, Hispaniar Ikasketetako hirugarren zikloko tesia defendatu zuen. Habanako Unibertsitateko irakaslea izan zen lehenengo, eta Parisko Unibertsitatea VIIIn gero, non bere karrera amaitzea erabaki zuen. Bere ikerketa lerroak Kuba, Latinoamerika, XIX. eta XX. mendeetako historia eta literaturaren ingurukoak dira. Espainierazko itzultzaile elkartua ere bada, eta El Salvadorrekopoesiari buruzko antologia bat idatzi zuen.

Jarduera literarioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maria Poumier idazle emankorra izan da, literatura mota ezberdinetan, poesia barne.

  • Contribution à l'étude du banditisme social à Cuba : l'histoire et le mythe de Manuel Garcia, " Rey de los Campos de Cuba ", 1851-1895, 459 p. (11 éditions publiées entre 1982 et 1987), (ISBN 2-85802-755-2): 1982 et (ISBN 9782858027552): 1986.
  • Un jour comme tant d'autres (traduction de "Un dia en la vida", par Manlio Argueta), éditions L'Harmattan, 144 p., 1985, (ISBN 2858027552 et 9782858027552).
  • Iphigénie, (préface) éditions Indigo/Côté-femmes, 438 p., 1995, Côté-femmes: (ISBN 2-907883-91-7) et UNESCO: (ISBN 92-3-203171-X).
  • Rue Peña Pobre (préface et traduction) par Cintio vitier, éditions L'Harmattan, 1992
  • La vengeance (1992)(préface, traduction et choix de textes d'Enrique Medina), éd. L'Harmattan
    • L'Expression américaine (préface, traduction et notes au texte de José Lezama Lima), éd. L'Harmattan 2001 (ISBN 2-7475-1202-9)
  • Poèmes de ma hauteur (2005) (préface, traduction et choix de textes de Tony Guerrero) éditions L'Harmattan (ISBN 2-7475-9156-5)
  • Lucía Jerez (2003) (préface, notes et traduction du roman de José Marti), éditions Patiño
  • Poésie salvadorienne du XXe siècle, éditions Patino, 422 p, (1er avril 2002), (ISBN 288213035X et 978-2882130358)
  • Les clés du sous-sol (2008) (préface, traduction et choix de textes de David Escobar Galindo), éditions L'Harmattan
  • "L'apparition de la culture cubaine" (2007), (préface, traduction et notes de l'essai de Walterio Carbonell), éditions Menaibuc
  • En confidence. Entretien avec "L'Inconnue", entretiens avec Robert Faurisson, éditions Pierre Marteau, 78 p., 1er avril 2009, (ISBN 2917749032 et 978-2917749036)
  • Proche des NEG, BookSurge, 165 p., 25 octobre 2009, (ISBN 1439261415 et 978-1439261415)
  • La Bataille du Discours, BookSurge, 2008 (choix de textes d'Israël Shamir)
  • La Bataille de Russie (2014) (Préface, traduction et choix de textes d'Israël Shamir), éditions Kontrekulture
  • Marchandiser la vie humaine (Paris 2015) éd. le Retour aux sources, 340 p. (ISBN 9782355120701)
Espainieraz
  • Apuntes sobre la vida cotidiana en Cuba en 1898 (1975)
  • Quizás tu número salve: antología bilingüe de la poesía salvadoreña (1992)
  • Poetas para El Salvador (Poema paseo coral), San Salvador, ed. Delgado (2008)
  • Diálogo entre Oriente y Occidente (1998) (Roger Garaudyren testuen itzulpena) ed. el Almendro, Córdoba.
  • Taquechel Juan López, 1908-2002, y el movimiento obrero en Santiago de Cuba el testimonio de su dirigente, por María Poumier no Taquechel Rafael , ed / Alfabarre, París, 2008
  • La tabu tabu, el pensamiento negro cubano, 1840-1961, ed. idea, Tenerife, 2007, 400 p.

Aktibismo politikoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errebisionismo historikoari babesa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zenbait hedabide elkartek Maria Poumierri egozten diote "ukatzaileen bidelagun" edo "antisemita" izatea, À Contre-Noche aldizkariko erredakzio idazkari gisa. Aldizkari hori Roger Garaudyk sortu zuen, zeina Israel Shamirren itzultzailea baita, eta zeinarekin kolaboratu baitzuen Manifestu Antisionista argitaratzen paperean. Izenburu hori jarri zioten La Voz de Israelen argitaratutako elkarrizketa anonimo bati, Ariel Sharoni egotzi ziotena.[4][5]

1996ko irailean, Parisko Unibertsitatea VIIIko ikerketa taldeak, zeinarekin elkartuta zegoen, erabaki zuen "bulego barruko edozein funtziotatik eta kanpoko taldearen edozein ordezkaritzatik" kanpo uztea, "Roger Garaudyren Les Mythes fondateurs de la politique israélienne (Israelgo politikaren sorrerako mitoak) lanaren dibulgazioan, eta, beraz, tesi errebisionisten dibulgazioan parte hartzeagatik". Michel Wieviorka soziologo frantziarrak honako hau idatzi zuen gai horri buruz: "Parisko Unibertsitatea VIII ez da Maria Poumier bezalako antisemitismo hain nabarmenak tentatutako maisuen kobazulo bat, eta, bere kasuan, muturreko eta ezohiko deriba forma bat ikusi behar dugu".[6]

1998ko urtarrilean, Roger Garaudyren sostengu-batzordeko kide izan zen epaiketaren karietara, Ginette Skandrani, Robert Faurisson, Pierre Guillaume eta Serge Thionekin batera.

Antisionismoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maria Poumier ezaguna da, Ginette Hess-Skandranirekin batera, israeldarren eta palestinarren arteko gatazkarekin lotutako jarduera politikoengatik. Hori Dieudonné M'bala M'bala komediante eta aktibistaren gertukoa da, zeinak babes politikoa ematen baitu, bereziki 2007ko hauteskunde presidentzialetarako. 2009ko ekainaren 7ko Europako hauteskundeetarako hautagaia izan zen Île-de-Francen, ezker muturreko, eskuin muturreko eta fundamentalista erlijiosoak biltzen dituen Dieudonneren "zerrenda antisionistan".[7] Mondher Sfar tunisiarrarekin (Revivalist History Magazine organo errebisionistaren kolaboratzaileetako bat izan zena) eta Ginette Skandranirekin batera, webgunea zuzentzen duen Between pen and yvil elkarteko zuzendaria da.[8] 2011ko martxoaren 28an, Libian zen Dieudonne eta Skandranirekin, NATOren bonbardaketaren aurka protesta egiteko.L'Arche hilabetekariak 2004ko urtarril-otsaileko alean, artikulu hau argitaratu zuen: [9]. María Poumieri leporatzen zitzaion 2001eko abenduan "Sionismo en América Latina" (Sionismoa Latinoamerikan) artikulua idatzi eta Cuba Solidaridaden argitaratu izana:

« «Batzuek oraindik ere zalantzan jartzen dute juduen lobbyak erlijio guztien inperialismoaren logikan izan duen eragin hegemonikoa. [...] Duela gutxi, lobby-ak estatubatuar buruzagiengan duen eragin gero eta handiagoaren gero eta adibide gehiago egon dira.» »

Munduko botere judua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maria Poumierrek, Johan Galtung soziologoaren jarrera berean, dio «CIAko buruzagiak juduak» direla eta hedabide nagusien jabeak «juduak, mundu osoan juduen nagusitasunaren defendatzaile sutsuak diren batzuk» direla.[10] Berrikuspen-artikuluak, halaber, 2003ko abuztuko artikulu bat idazteko erronka egin zion, Palestina y Cuba, coincidencias y emergencias (Palestina eta Kuba, kointzidentziak eta larrialdiak) izenekoa, eta honela idatzi zuen: «1939-1945 aldirako ondorio errebisionista batzuek debekatua dute Mendebaldeko herrialdeetan hitz egitea».

Artikulu ugari idatzi ditu sionismoak nazioarteko terrorismoarekin duen konpromisoari buruz, batez ere bandera faltsuko operazioari buruz. 2001eko irailaren 11ko atentatuak, AMIAren edo Israelek Argentinan duen enbaxadaren atentatuak, Parisekoak edo Irani errua botatzeko Txilen egindako atentatu bat izan dira bere gaiak.

Hainbat gertaera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2002-2003 urteetan, Israelen aurkako beren konpromisoa leporatzen zien terrorista sionista batek heriotzaz mehatxatu zituen bera eta beste dozena bat pertsona (Eyal Sivan, Isabelle Coutant-Peyre, Ginette Hess-Skandrani, Lucien Bitterlin, Monique Chemiller-Gendreau, Alain Lipietz, Gilles Munier, José Bové, Annie Coussemant Mondher Sfar, Jean-Claude Willem): eskutitz bat jaso zuten denek etxean, baloi batean letra larriz hau idatzita zeukan: "hurrengoa ez da postaz iritsiko"[11]

2007ko urtarrilaren 17an Parisko Apelazio Auzitegian egin zen epaiketan, Raphaël Shoemann terrorista franko-juduak ez zuen aitzakiarik aurkeztu, eta ez zuen esan ez zuenik berriro egingo.[12] Honela definitu zituen heriotza-mehatxua egin zien pertsonak: "Holokaustoa ukatzen duen Frantziako mugimenduaren bihotza... Hirugarren Reicharen saldu osteko zerbitzua".[13]

Mondher Sfarrek sinatutako adierazpen baten arabera, 2006ko ekainaren 4an atxilotu zuen Poliziak Maria Poumier, Palestinako herriari elkartasuna adierazteko manifestazio bat egin ostean, ordena publikoa babesteagatik debekatua zena. Ginette Skandrani eta Dieudonneko kanpaina bulegoko kideak ere atxilotu zituzten.

2017an, Espainiara joan zen +Vida Fundazioak gonbidatuta, Kongresuan eztabaida batean parte hartzeko: Pedimos la Palabra (Hitza eskatzen dugu).[14]

Jarrera kritikoa agertu izan du ugalketa-eskubideen aurrean, bereziki alokairu sabelen gaian.[15]

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Maria Poumier, poeta francesa. .
  2. Resumen Latinoamericano. (2014-05-17). Entrevista a María Poumier, directora de la película Amia Repetita. (Noiz kontsultatua: 2024-07-10).
  3. «Ouvrons le débat - Maria Poumier : La parole est à vous ! Par Ginette Hess Skandrani» www.sangonet.com (Noiz kontsultatua: 2024-07-10).
  4. La acusan de antisemitismo. .
  5. Maria Poumier, la antisemita
  6. Michel Wieviorka, La tentation antisémite. Haine des juifs dans la France d'aujourd'hui. Paris : Robert Laffont. P. 246, ISBN 2-01-279301-0
  7. « Dieudonné présente un assemblage hétéroclite aux élections européennes », Le Monde.fr
  8. « afin de défendre leurs thèses, les négationnistes ont lancé en 1987 une revue intitulée Annales d'histoire révisionniste, devenue ensuite Revue d'histoire révisionniste » in L'histoire trouée: négation et témoignage, Catherine Coquio, Université Paris-Sorbonne, 2003
  9. «Mais qui c’est, cette Poumier que personne ne connaît? Baina nor da inork ezagutzen ez duen Poumier hori?» L’Arche, n° 551-552, 2004ko urtarril-otsaila
  10. Galtung: "Los judíos controlan los medios internacionales" El prominente sociólogo noruego Johan Galtung sostiene que los judíos controlan los medios estadounidenses y de todo el mundo.
  11. Castel, David. Menaces de mort contre des personnalités: procès le 11 mai -Intime conviction. .[Betiko hautsitako esteka]
  12. «El caso Schoemann» www.israelshamir.net (Noiz kontsultatua: 2024-07-10).
  13. Shamir, Israel. «Nuisibles» www.israelshamir.net.
  14. Maria Poumier y la libertad de hablar. .
  15. Vientres de alquiler, entrevista a María Poumier. .
  • 2014: AMIA repetita
  • 2012: Limpide dans la noirceur du siècle, Roger Garaudy
  • 2015: Le fruit de nos entrailles
  • 2021: Qassem Soleimani, le général du cœur
  • 2012: L'Antisémite: La Shoah

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]