Max Müller (filosofoa)

Wikipedia, Entziklopedia askea
Max Müller (filosofoa)

Bizitza
JaiotzaOffenburg (en) Itzuli1906ko irailaren 6a
Herrialdea Alemania
HeriotzaFriburgo1994ko urriaren 18a (88 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
frantsesa
Jarduerak
Jarduerakfilosofoa, unibertsitateko irakaslea eta idazlea
Lantokia(k)Offenburg (en) Itzuli
Friburgo eta Munich
Enplegatzailea(k)Municheko Unibertsitatea
Friburgoko Unibertsitatea
Jasotako sariak
KidetzaSturmabteilung
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa
Alderdi politikoa Alemaniako Langile Alderdi Nazionalsozialista

Max Müller (Offenburg, Baden, Alemania, 1906ko irailaren 6a - Friburgo, Baden-Württemberg, Alemania, 1994ko urriaren 18a) alemaniar filosofoa izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filosofiako irakasle izan zen Friburgoko eta Municheko unibertsitateetan. Neokantismoaren kritika egin ondoren, ontologia berri bat sortzea erabaki zuen. Husserlen urratsei jarraituz, Erdi Aroko filosofiaren gaiak aztertzen hasi zen.

Müllerren iritziz, izatea eta esentzia ez dira gizakitik abiatuta sortu behar, alderantziz baizik. Izatea eta esentzia historian zehar gero eta modu desberdinagoan agertzen zaizkio gizakiari, baina izatearen agerpen horrek ez du gizakia mugatzen. Heidegger izan zen filosofia hori abian jarri zuen lehena, eta Müller saiatu zen Heideggerren pentsamenduaren interpretazio zuzena giro kristauetan bilatzen. Friedrich Meinecke historialariaren eta Romano Guardini teologoaren eragina ere izan zuen.

Hauek dira Müllerren lan nagusiak: "Metafisikaren krisia" (1953); Erfahrung und Geschichte (1959, "Esperientzia eta historia").

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]