Medailoi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Medailoia Erosekin. K.a. III. mendea

Medailoiak, forma biribileko apaingarriak dira, orohar, metalikoak, lepotik zintzilik eramaten direnak apaingarri pertsonal gisa. Sarri, lepokoekin lotuta daude, baina esangura propioa dute.

Egipziarrek eraman zituzten, gutxi gora-behera, karratu formako plaka bat bezala, beste irudi batzuen artean, hegoak irekita zituen gabirai edo sai, gaur egun, pektoral edo paparreko bezala ezagutzen den atala. Asiriarren artean ere erabili izan zen, klase aberatsekoek batez ere, Maltako Ordenaren antzeko gurutze bezala, euren erliebe monumentalek adierazten duten lez. Medailoia, greziar, etruriar eta erromatarrek ere hartu zuten, forma biribilean. Azken hauengandik jaso zuten mendebaldeko herriek, gero ohitura berdina jarraituz eta arrazoi erlijiosoengatik, hurrengo mendeetako kristauek, gaur egun, oraindik, indarrean jarraitzen duelarik.

Erromatarren artean, medailoia bula eran erabiltzen zen, kutxatxo antzeko bat zena, biribila edo obalatua, bi lamina metaliko konkortuk eratutakoa eta ertzetatik lotuta zeudenak. Bula, hiritar libreen seme-alabek eramaten zuten, hamazazpi edo hamazortzi urte betetzen zituzten arte. Une horretan, kendu eta Herkulesi sagaratzen zuten, aldi berean, toga pretexta delakoa toga virilarengatik aldatuz. Antzerako zeozer egiten zuten neska gazteek, euren bula Junon jainkosari sagaratuz. Euren aldetik, garaipenen bat lortu zuten jeneral erromatarrek, hirian euren garaipen sarrera egiterakoan, euren paparrean bula-kuttun bat zintzilikatzen zuten, euren garaikideen inbidiatik babesteko.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]