Mukibotoi beltz

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mukibotoi beltza
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaLeotiomycetes
OrdenaPhacidiales
FamiliaPhacidiaceae
GeneroaBulgaria
Espeziea Bulgaria inquinans
Fr., 1822

Mukibotoi beltza (Bulgaria inquinans) Leotiaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Haragi urria eta larrukara, ez du janaria prestatzeko balio.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Karpoforoa: Mamitsua, 4 cm arteko diametroa duen masa gelatinakara trinkoa bezalakoa da. Kopa baten forma du, baina ez oso nabarmena, batzuetan zulo gabe, laua, ertzak ferra-forma du. Barrualdea beltza du eta kanpoaldea arre iluna. Zahartzean, dena beltz, likatsuagoa eta gelatinakara bihurtzen da.

Hanka: Ez du oin garbirik. Karpoforoa bera dago hildako adarrei lotuta.

Haragia: Arre-karamelu kolorekoa, gelatinakara, zaila, trinkoa, elastikoa.[2]

Etimologia: Inquinans epitetoa latinetik dator, kutsatzailea esan nahi duen "inquinans" hitzetik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez du balio sukalderako.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Exidia glandulosa delakoarekin, honen himenioak papila konikoak ditu, haragia ez da arre-karamelu kolorekoa, grisaxka baizik eta esporak ez dira fuliginosak, zuriak baizik.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean oso ohikoa, sarritan, hostogalkorren zuhaitz edo adar hiletan talde handiak osatzen dituzte, batez ere haritzetan. Karpoforoak kolore beltzeko esporaz inguratuta egoten dira.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Asia.

Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 797 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. JoseLuis Añanos Echo Editorial Pirineo, 530 or. ISBN 84-87997-86-4..
  4. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 679 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 332 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]