Muskarina
Muskarina | |
---|---|
Formula kimikoa | C9H20NO2⁺ |
SMILES kanonikoa | [N+(C)(C)C)O&zoom=2.0&annotate=none 2D eredua] |
SMILES isomerikoa | C[C@H]1[C@@H](C[C@H](O1)C[N+](C)(C)C)O |
MolView | [N+(C)(C)C)O 3D eredua] |
Konposizioa | Nitrogeno eta karbono |
Mota | konposatu kimiko |
Estereoisomeroa | Allomuscarin (en) eta Epimuscarine (en) |
Masa molekularra | 174,149404 Da |
Erabilera | |
Elkarrekintza | Cholinergic receptor nicotinic alpha 10 subunit (en) eta Cholinergic receptor nicotinic alpha 9 subunit (en) |
Rola | parasympathomimetic drug (en) eta muscarinic agonist (en) |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | UQOFGTXDASPNLL-XHNCKOQMSA-N |
CAS zenbakia | 300-54-9 |
ChemSpider | 8949 |
PubChem | 9308 |
Gmelin | 7034 |
ChEMBL | CHEMBL12587 |
EC zenbakia | 206-094-1 |
ECHA | 100.005.541 |
MeSH | D009116 |
KNApSAcK | C00001422 |
UNII | 7T101UWZ5W |
KEGG | C07473 |
Muskarina edo L-(+)-muskarina kuleto faltsutik isolatutako alkaloide toxiko bat da, Inocybe eta Clitocybe generoko onddo batzuetan ere dagoena. Ikerturiko lehen substantzia parasimpatikomimetikoa izan zen, aktibazio psikonautiko sakona eragiten du eta dosi altuetan heriotza eragin dezake.
Ezaugarriak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Muskarina koloregabea, herdoilezina eta uretan eta alkoholean disolbagarria da. 1869an Oswald Schmiedebergek amanita muscariatik isolatu zuen lehen aldiz. Amina kuaternarioa denez, traktu gastrointestinalak muskarina amina tertziarioak baino eraginkortasun txikiagoarekin xurgatzen du, eta ez du hesi hematoentzefalikoa gurutzatzen.[1][2]
Boletus, Hygrocybe, Lactarius eta Russula generoetako perretxikoetan aurkitu dute.
Funtzionamendua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Muskarinak azetilkolinaren hartzaile muskarinikoetan azetilkolina neurotransmisorearen eragina imitatzen du.
Muskarina bidezko pozoitzean estimulazio kolinergiko orokorra gertatzen da: perretxikoa irentsi eta 15-30 minutura listua, izerdia eta malko-jarioa areagotuz.[3] Kitzikapena ere eragiten du. Dosi handiak hartuz gero, sintoma horien atzetik, sabeleko mina, goragalea, beherakoa, ikusmen motela eta arnasa hartzeko zailtasuna egon daitezke. Intoxikazioa, oro har, 2 ordu pasata murrizten da. Heriotza arraroa da, baina kasu larrietan bihotz-gutxiegitasunak edo arnas-hutsegiteak eragin dezake, kasu larrietan. Antidoto espezifikoa atropina da.[4]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ .
- ↑ Pappano Achilles J, "Chapter 7. Cholinoceptor-Activating & Cholinesterase-Inhibiting Drugs" (Chapter). Katzung BG: Basic & Clinical Pharmacology, 11e
- ↑ Arrillaga Anabitarte, Pedro; Laskibar Urkiola, Xabier. (2006). «Perretxiko toxikoak eta intoxikazioak» Munibe (Aranzadi Zientzia Elkartea) (22): 14. ISBN 84-931930-7-0. ISSN 1698-3807..
- ↑ D. R. Curtis & D. Felix. (1971). «Muscarinic Action of Acetylcholine» Nature 234: 355. doi: ..