Naturaren gurtze
Naturaren gurtzea naturako elementuekiko edo osotasun gisa Unibertsoarekiko erlijio-izaerako eraspen, gurtze eta ohorea da. Besteak beste, animaliak, landareak, planetak eta gizateria bera bezalako elementu materialak gurtzea. Ez da naturismoarekin nahastu behar.
Adituek jaurespen hori ez dela sortzen erlijio-garapenaren garai goiztiarretan diote, baina eguzkia eta sua gurtzea ohikoa da antzinako hainbat erlijiotan, hala nola zoroastrismoan eta Antzinaroko mitologia gehienetan. Japoniako jatorrizko sintoismoa kamien edo naturaren espirituen jaurespenean oinarritzen da.[1]
New Age eta neopaganismoaren korronte garaikideen artean, erlijioak naturaren gurtzatik izan duen bilakaerak funtsezko lekua du The Urantia Book bezalako idazkietan, non asko aipatzen baita.[2] Elementu naturalen deifikazioa The Urantia Bookek berak arbuiatzen du, baita katolizismoak[3] eta judaismoak[4] ere, baina askotan kolonaurreko herrien sinesmenen zati gisa aipatzen da.[5]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) Richard Pilgrim, Robert Ellwood. (1985). Japanese Religion. (1. argitaraldia) Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall Inc, 18-19 or. ISBN 9-78-013509282-8..
- ↑ El Libro De Urantia, pág. 944: Los orígenes de la adoración (Gaztelaniaz)
- ↑ (Gaztelaniaz) «Arzobispado de Valencia: El respeto por el medio ambiente no es adoración a la naturaleza» Aica.
- ↑ (Gaztelaniaz) «Por los valores judeocristianos XVI: La naturaleza es indigna de adoración. La naturaleza, después de todo, es siempre amoral y por lo general cruel» Libertad Digital.
- ↑ (Gaztelaniaz) Eduardo Galeano. La conquista europea castigó la adoración de la naturaleza. .
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q8189650
|
Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |