Nekazaritza-ekonomia

Nekazaritza eta abeltzaintzako ekonomia zientzia ekonomikoaren adarra da, eta nekazaritza eta abeltzaintzako sektorearen espezifikotasuna eta ekonomia osoarekin dituen erlazio gehienak aztertzen ditu.¹

Ikuspegia

Nekazaritza-ekonomiak, jatorrian, ekonomia-printzipioak nekazaritzari aplikatzen dizkio, eta abeltzaintzari, berriz, "Agronomia" izeneko diziplina bat. Agronomia, ekonomiaren adar gisa, lurraren erabileraz eta nekazaritza eta abeltzaintzako ekoizleek hartutako erabakiak optimizatzeko metodo ekonomikoak aplikatzeaz arduratzen da bereziki. Uzten errendimendua nola maximizatu, eta, aldi berean, lurzoruaren ekosistemari nola eutsi ikertzen zentratu zen alor hau. XX. mendean zehar diziplina zabaldu egin zen eta gaur egun ikerketa esparrua askoz ere zabalagoa da. Gaur egun, nekazaritza eta basogintzako ekonomiak aplikatutako eremu ugari hartzen ditu, eta ohiko ekonomiarekiko elkargune nabarmenak ditu.²

Nekazaritza eta basogintzako ekonomiaren barruan, agroindustriako balio-kateen arteko transakzioetan oinarritzen den agronegozioen diziplina koka daiteke. Harvardeko Unibertsitateko Ray Goldbergen lan aitzindariek, Leontieffen intsumo-produktu ereduan oinarritutakoak, ikuspegi neoinstituzionalista barneratu zuten diziplina honetan. Manuel Alvarado Ledesma argentinarrak diziplina hori garatzen lagundu zuen, balio-kateen analisiari eta gaur egun Hego Amerikako nekazaritza-jarduera estentsiboaren ezaugarri den sare-ereduari lotutako argitalpenekin.

Gaur egun, Nekazaritza Ekonomialarien Nazioarteko Elkarteak (IAAE, ingelesezko siglengatik) mundu osoko adituak biltzen ditu. Elkarte hau 1929an sortu zen Dartington Halleko Nekazal Ekonomisten Lehen Nazioarteko Konferentzian.

Historia eta Ikerketa-esparruak

Nekazaritza ekonomiaren aitzindari bat, nekazaritza ekoizlearen ikuspegitik, Olivier de Serres (1539- 1619) izan zen, bere agronomiaren lan fundatzailearekin, Le Théatre d'agriculture et mesnage des champs.

Lurzoruaren errenta

Ekonomistak berak, gehiago arduratu ziren hasiera batean sektoreak sistema ekonomikoarekin zituen interrelazioen inguruan ikertzeaz. Arazo hori François Quesnayk (1694-1774) Tableau économique delakoan jorratu zuen. Aurkeztutako eredu fisiokrata horren arabera, lehen sektoreko jarduerak soilik, hala nola nekazaritza, dira produktiboak; eta horrenbestez, lurraren jabeari errenta zein beste sektoreei – merkatal, finantza eta industriakoak – irabaziak sortzen dizkie.

Ondoren, lurzoruaren errentaren gaia izan zen nekazaritzako ekonomiari buruzko eztabaida gehienen ardatza. Adam Smithek (1723-1790) uste du lurrak, ondasun urritzat ulerturik, monopolio ororen antzerako errenta bat ematen duela.³ David Ricardok (1722-1823) esaten du errenta, lurraren "jatorrizko indarrak" erabiltzeagatik jabeari ordaintzen zaion lurraren produktuaren zatia dela, eta, beraz, lurraren kalitatea eta kokapenaren araberakoa dela.⁴

Karl Marxek, aldiz, lurraren jabetzaren kontzentraziotik eratortzen den den "errenta absolutua" eta lurzoruaren kalitatetik eta kokapenetik ateratzen den "errenta diferentziala" bereiziko ditu.⁵

Henry Charles Careyk (1793-1879) Estatu Batuetatik zalantzan jarri zituen Smithek eta Ricardok errentari buruz egindako tesiak; izan ere, honen aburuz beti eskura izango ziren kalitatezko lurrak, bai eta gehiago ekoiztea ahalbidetuko zuten teknologiak.⁶ Careyk eredu europarraren alternatiba gisa lur erabilgarrien eredu estatubatuarra eta protekzionismoa erakusten zituen. Francesco Ferrara italiarrak (1810-1850) Careyren tesi bi hartu zituen: Alde batetik, errentari buruzkoa, eta bestetik, lurra beste edozein merkantziaren gisara, kapital eta lanaren bitartez soilik baloratzearen ingurukoa. Hala baina, merkataritza askearen eta merkatu-analisiak nekazaritza-ekonomiara zabaltzearen alde egiten du. ¹

Landa-eremua

Sakontzeko, irakurri: «landa-ingurune»

Johann Heinrich von Thünenek (1783-1850) ekarpen erabakigarria egin zion nekazaritza-ekonomiari, lokalizazioaren teoriarekin, kasu honetan oinarrituta: nekazaritza-jarduera, industria-ekoizpena bezala kontzentratu baliteke, merkatutik gertu kokatuko litzateke. Honela, kokapen-errentaren garrantzia nabarmenduko du, beste faktore batzuk ukatu gabe, nekazaritza eta abeltzaintzako lurraldea eratzeko elementurik garrantzitsuentzat. Landa-geografiaren azterketak gaur egun kontuan hartzen du, alde batetik, landatartasun berri batek landa-eremuan nekazaritza eta abeltzaintzakoak ez diren jardueren garrantzia determinatu duela, hala nola, meatzaritza eta beste erauzketa-jarduera batzuk, presa hidroelektrikoen antzerako azpiegitura-obra handiak, eta beste mega-proiektu batzuk, sarritan jarduera ekonomikoaren eta lurraldearen ordenamenduaren gune bihurtzen direnak eta lekuz aldatzera iristen direnak.

Nekazaritza eta abeltzaintzako merkatuak

Nekazaritza eta abeltzaintzako ekonomiaren arlo bat sektoreko merkatuen espezifikotasuna da. Hasiera batean, eskaintzaren eta eskariaren legeen aplikazioa besterik ez zen aztertu; hala ere, 1930ean modu independentean deskribatu zuten Henry Schultzek,⁷ Jan Tinbergenek⁸ eta Umberto Riccik⁹ armiarma-sare itxurako prezioen osaketaren funtsezko fenomenoa. Lau urte geroago, Nicolas Kaldorek¹⁰ analisi horien beren gain arreta jarri zuen eta "armiarma-sare" terminoaz izendatu zituen. Hala prezio-egokitzapenak erabat etenak diren kasuetan, hauek orekaren determinazioan zuten garrantzia adierazi zuen. Eta 1938an, Mordecai Ezekielek osatu zuen teorema honen formulazioa.¹¹ Oinarri horren gainean, nekazaritza-merkatuen teoria bat eraikitzen joan da, merkatu horien funtsezko ezaugarriak eta eboluzio-joerak zehaztu nahian.¹²

Elikagaien prezioen mundu mailako gorakadaren fenomenoak, nekazaritzako erregaien ekoizpenaren hedapenarekin eta epe luzeko transakzioekin lotuta, armiarma-sare ereduak merkatuen eta finantzen munduko analisi orokorrekin konbinatzera behartzen gaitu gaur egun.

Ekoizpenaren eskala

Ekonomialariek eskala-ekonomiei buruzko postulatuak aplikatu zizkioten nekazaritza eta abeltzaintzako sektoreari, sektorean emango zen ekoizpen handiaren gailenpena aurreikusteko, gainerako ekonomia esparruetan bezala, soilik errendimendu beherakorren legeak mugatuta, hau da, ekoizpen-faktore ezberdinen gehikuntzaren proportzionaltasunak mugatuta. Hori bereziki egia izan zen nekazaritzako industriaren kasuan, baina, hala ere, Thünenek erakutsi zuen datu enpirikoen bitartez, landa-jabetzen hedadura handitu ahala galeren hazkunde bat antzeman zitekeela.  Fenomeno hori errendimendu beherakorrek eragin dezakete, baina Karl Kautskyk (1898)¹³ demostratu zuen aurrerapen teknologikoak abeltzaintza eta nekazaritza intentsiboa ezartzea ahalbidetzen duela, produktibitate handia lortuz hedadura txikietan. Horrez gain, latifundioa oztopo bat da berrikuntza teknologikorako lurzoruaren errentak oso garaiak inposatzen baititu, eta beraz “ustiaketa handia ez da halabeharrez hoberena”  Vladimir Leninek (1907)¹⁴ uste du nekazaritza eta abeltzaintzako ekoizpen handia propietate handietatik abiatuta ezar daitekeela, hala nola ingeles- edo aleman- eredutik (junker) abiatuta, edo lurraren errenta ordaindu behar ez duten nekazarien ustiategietatik abiatuta, hala nola XIX. mendeko eredu estatubatuarretik (farmer) abiatuta eta beranduago pentsatuko du eredu demokratiko estatubatuarra bizkorragoa eta eraginkorragoa dela.

Alexander Chayanovek (1888-1937) honako hauek aztertu zituen: nekazarien ekonomiaren espezifikotasuna, familiaren ekoizpen-unitatearen antolaketa, haren helburuak eta planak, haren barruko kapital- eta aberastasun- zirkulazioa, lurra/lana/kapitala eta familiaren arteko harremana, horrek guztiak nazioko eta nazioarteko ekonomiarentzat dituen ondorioak, eta nekazarien ekonomiaren artikulazioa ekonomia osoarekin.¹⁵ Chayanoven ikerketak nekazariek ekonomiari egiten dioten ekarpena berriz baloratzen lagunduko du, eta egungo nekazaritza eta abeltzaintzako ekoizpen-moduen heterogenotasuna azalduko du.

Aitzitik, Jacob Vinerrek (1950) nekazal nekazaritza pobrezia sortzen duten atzerapen faktoreetako bat bezala ulertu zuen.¹⁶ Haren ikasleek nekazariaren nekazari primitibo ikuspegia zehaztu zuten, nekazaritza mekanizaziorako eta industriarako eskulana mugitzeko konpetentzia gaindiezina dena.¹⁷ Ikuskera honek Latinoamerikan, Asian eta Afrikan nekazaritzaren erreforman oinarritutako garapenaren tesi eta proposamenei aurre egin behar izan zien, Jacques Chonchol txiletarra edota Antonio Garcia Nossa kolonbiarra adierazle nabarmenak izan zituztenak. Gunnar Myrdal suediarrak (1957) Vinerren ikuspegiari erantzun dio, eta pobreen eta aberatsen arteko aldea murriztearen garrantzia azpimarratu du, baita arriskuak aintzat hartzearen eta herrialde azpigaratuekiko merkataritza-harremanek herrialde garatuekiko dakartzaten inpaktuak konpentsatzearen garrantzia ere.¹⁸

Lurraren jabetza birbanatzeari buruzko eztabaidatik harago, Vandana Shivak (2006) zalantzan jarri du nekazaritza eta abeltzaintzako ekoizpen handiko eredu guztia eta harekin batera etorri den aldaketa teknologikoa -iraultza berdea-, eta ingurumen- kostuak eta nekazaritza eta basogintzek ordaindu gabeko beste kostu batzuk zenbatu ditu, baliabide bermatuak doan kontsumitzeko aukera ematen baitute errentagarritasun pribatua sortuz kostu sozial handi baten eta ingurumen-inpaktuaren kontura.¹⁹

Politika ekonomikoa

Eztabaida teoriko guztiek bat egiten dute politika ekonomikoaren planoan. XX. mendearen hasieran, Estatu Batuetan, Careyren estatuaren esku-hartzearen premiaren inguruko tesiek gero eta eragin handiagoa eduki zuten, nekazaritza eta abeltzaintzako ekoizpena sustatzeko eta komunitateen eta nazioen aurrerabidea eragozten duten oztopoak kentzeko.²⁰

Henry Charles Taylorrek (1873-1969) lehen aldiz Nekazaritza Ekonomiako departamentu bat ezarri zuen 1903an Wisconsin-Madisoneko Unibertsitatean, diziplinaren buletin bat aldizka argitaratzen zuena eta Wisconsin estatuko politika ekonomikorako gotorleku bihurtu zena. Taylorrek Estatu Batuetako Nekazaritza Sailean lan egin zuen 1919az geroztik, eta bertan sortu zituen nekazaritza-ekonomiako bulegoa eta nekazaritzako eta merkatuetako ikerketa-zerbitzua, hurrengo hamarkadetan indartu egingo zena. 1926an, bizitza akademikora itzuli behar izan zuen, Gobernuak uko egin baitzion Nekazaritza Saileko idazkariak nekazaritzako krisiari aurre egiteko proposatu zuen prezio eta sorospen politikari.  Hala ere, bai informazio- eta ikerketa- zerbitzuak, bai prezioen eta subsidioen politikak nagusitu ziren herrialdean ondorengo urteetan, Depresio Handiaren eta New Deal-aren ezarpenaren ostean, eta Bigarren Mundu Gerraren ondoren, Europa eta Japoniara hedatuko ziren.

Halaber, 1920. eta 1930. urteen artean, Sobietar Batasunean nekazaritza-politikari buruzko eztabaida handiak egon ziren. Sistema ekonomiko desberdinetatik abiatu arren, antzeko galderak ematen ziren ekoizpen txiki zein handiaren zereginari buruz, bai eta estatuak batetik bestera pasatzeko duen eginkizunari buruz. Evgeni Prebrazhenskik (1926) "metaketa originario sozialista" bat defendatzen zuen nekazaritza eta basogintzako sektoreen kolektibizazioan.²¹ Chayanovek, aldiz, Nekazaritzako Ekonomiaren Ikerketa Zientifikoaren Institutuan zegoelarik, nekazal ekonomiaren papera defendatu zuen sistema berrian. Gorabeherak gorabehera, 1929tik aurrera beharturiko kolektibizazioa ezarri zen.

Beste leku batzuetan, Myrdal eta Vinerren ikuspegien eztabaidak modu batean edo bestean eragingo du nekazaritza eta abeltzaintzako politikei dagokienez. Theodore Schultz (1902 1998) nekazaritza-ekonomialari ospetsuak, Nekazaritzaren Antolaketa Ekonomikoa (1953)²² eta Nekazaritzaren Modernizazioa (1964)²³ lanen autoreak garapen-ekonomia aztertu zuen, nekazaritzarekin zuzenean lotutako arazo gisa.²⁴ Schultzek, gainera, ekonometria nekazaritza ekonomiaren analisirako tresna gisa ezartzen lagundu zuen. 1956an, artikulu batean ikusi nuen nekazaritza- eta basogintza-horniduraren analisia "hondar mugikorrean errotuta" zegoela, eta oinarri soilak eman behar zitzaizkiola, egokia izan zedin.²⁵ Gaur egun, eztabaidak nekazaritza eta abeltzaintzako politika globalean, herrialde garatuetako nekazaritza eta abeltzaintzako esportazioetarako sorospenen konbinazioan eta merkataritza askean oinarritzen dira, hauen ondorioz garapen bidean dauden herrialdeetan elikagai-inportazioak areagotzen direlarik prezio gorakorrak dituen ingurune batean.

Bibliografia

1. "Economía Agraria"; ''Economía. Diccionario Enciclopédico 4: 31-32. Barcelona: Editorial Planeta, 1980. ISBN 84-320-0452-9
2. Karl A. Fox (1987), Agricultural Economics, The New Palgrave: A Dictionary of Economics
3. "Renta de la tierra"; ''Economía. Diccionario Enciclopédico 8: 155-156. Barcelona: Editorial Planeta, 1980. ISBN 84-320-0456-1
4. Ricardo, David Principios de economía política y tributación
5. Marx, Karl. El Capital Tomo III, sección sexta.
6. "Carey (Henry Charles)"; ''Economía. Diccionario Enciclopédico 2: 168. Barcelona: Editorial Planeta, 1980. ISBN 84-320-0450-2
7. Schultz, Henry 1930. "Der Sinn der Statischen Nachfragen" 10; Veröffentlichungen der Frankfurter Gesellschaft für Konjunkturforschung. Bonn: Kurt Schroeder.
8. Tinbergen, Jan 1930. "Bestimmung und Deutung von Angebotskurven"; Zeitschrift für Nationalökonomie 1 (5): 674. Viena.
9. Ricci, Umberto 1930. "Die 'Synthetische Ökönomie' von Henry Ludwell Moore"; Zeitschrift für Nationalökonomie 1 (5): 656.
10. Kaldor, Nicholas 1934. "A Classificatory Note on the Determinateness of Equilibrium"; Review of Economic Studies I: 122-36.
11. Ezekiel, Mordecai 1938. "The cobweb theorem"; Quarterly Journal of Economics 52: 255-280. Cambridge. Traducción al castellano: "El teorema de la telaraña"; Gottfried Haberler (ed.) 1944. Ensayos sobre el ciclo económico: 437-457; México: Fondo de Cultura Económica.
12. Stamer, Hans 1969. Teoría del mercado agrario: 147-153. León (España): Editorial Academia.
13. La Cuestión Agraria I. 7.
14. El programa agrario de la socialdemocracia en la primera revolución rusa de 1905-1907
15. Chayanov, Alexander V. 1925: La organización de la unidad económica campesina. Ediciones Nueva Visión, Buenos Aires, 1985. ISBN 950-602-096-5
16. International Trade and Economic Development. New York: The Free Press of Glencoe.
17. Currie, Lauchlin 1966. Desarrollo Económico Acelerado. México: Fondo de Cultura Económica, 1968.
18. Teoría económica y regiones subdesarrolladas. México: Fondo de Cultura Económica, 1959
19. Manifiesto para una Democracia de la Tierra. Justicia, sostenibilidad y paz. Buenos Aires: Ediciones Paidós, 2007.
20. Carey, H.C. 1851. The Harmony of Interests.
21. La Nueva Económica. La Habana, 1968.
22. México: Fondo de Cultura Económica, 1956.
23. Madrid: Aguilar, 1967.
24. Economic Growth and Agriculture. New York: MacGraw-Hill, 1968.
25. "Reflections on Agricultural Production, Output and Supply", Journal of Farm Economics, 1956

Kanpo estekak

• Datuak: Q396340
• Multimedia: Agricultural economics / Q396340