Nwal-Endéné Miyem

Wikipedia, Entziklopedia askea
Nwal-Endéné Miyem

Bizitza
JaiotzaReims, 1988ko maiatzaren 15a (35 urte)
Herrialdea Frantzia
Familia
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaParisko Ikasketa Politikoetako Institutua
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jardueraksaskibaloi jokalaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak Pos Zbk
CJM Bourges Basket (en) Itzuli-
 
Posizio edo espezialitateahegal-pibota
Pisua92 kilogramo
Altuera188 zentimetro
Jasotako sariak
Facebook: endene.miyem Twitter: endidi711 Instagram: endidi711 Olympic.org: endene-miyem Edit the value on Wikidata

Nwal-Endéné Miyem, gehienek Endy Miyem deitua (Reims, Frantzia, 1988ko maiatzaren 15a), saskibaloi jokalari frantziarra da.

Frantziako taldearekin, Europako titulu bat lortuko du 2009an, zilarrezko domina 2013, 2015, 2019 eta 2021; brontzezko domina 2011n, eta bi domina olinpiko, zilarra 2012an eta brontzea 2020an.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Frantziako taldeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kamerungo jatorriko gurasoetatik jaioa, Essomé Miyem du anaia txikia. 16 urte eta gutxiagoko Frantziako talderako hautatuko dute 2017an. 2003an, maillot urdinaren pean jokatuko du nazioartean kadeteen Europako txapelketan. Txapelketa horretan, frantsesek bosgarren postua lortuko dute[1]. Debutean, batez beste, 2,5 puntu saskiratuko, eta 2,8 errebote harrapatuko ditu 9,66 minututan[2]. Hurrengo urtean, 27 minutu jokatuko ditu, eta 11,1 puntu; 7,2 errebote, eta 0,4 pase egingo ditu. Frantziak lehiaketako zazpigarren lekuan amaituko du[3].

2005ean, 18 urte eta gutxiagoko Europako Txapelketa jokatzen duen Frantziako taldearekin jokatuko du. Sandrine Gruda, Jennifer Digbeu, Angeli-Sophie Pagnier eta Anaël Lardy dauden taldean, 7,4 puntu, 5,5 errebote eta 0,5 paseko estatistika erabakigarriak aurkeztuko ditu[4]. Frantziak hirugarren postuan amaituko du, Serbia eta Montenegroko selekzioa 85-74 garaituta. Hurrengo denboraldian, selekzioko jokalari nagusia izango da, urdinen saskiratzaile onena 17,3 punturekin, baita errebote-jasotzailea ere 10 erreboterekin. Frantzia, final-laurdenetan kanporatuta (txapelketa talde gisa jokatuko da, eta Frantzia 5. sailkatu), azkenean, seigarren postuan amaituko du lehiaketa[5].

Munduko bere lehen txapelketa jokatzen du Moskun, 21 urte eta gutxiagoko munduko txapelketan. Frantziarrek, zeinaren hiru saskiratzailerik onenak Sandrine Gruda (19,6 puntu), Miyem (11,1) eta Isabelle Yacoubou (10,3) diren, hirugarren postuan amaitzen dute, AEBren eta Australiaren atzetik, eta, finalaurrekotan, porrota bakarra jasoko dute, Australiaren aurrean, 88-81eko emaitzarekin. Endéné Miyemek 6 errebote harrapatuko ditu[6]. Astebete geroago, 20 urte eta gutxiagoko Europako Txapelketa jokatuko du, eta estatistika hauek aurkezten ditu: 14,6 puntu, Frantziako saskiratzailerik onena, 8,2 errebote eta 0,5 pase[7]. Uda horretan, Miyemek bigarren brontzezko domina irabaziko du finalaurrekoetan serbiarrekin 76-64 galduta.

Frantziako taldearen kamiseta urdinarekin, 2008ko uztailaren 10ean debuta egiten du Alpe d'Huezen, Turkiaren aurkako partidan, 7 puntu lortuko ditu 67-37ko garaipenean. Denboraldi horretan, aktiboki hartzen du parte 2009ko Europako txapelketarako kalifikazioan; bi aldiz, urdinen saskiratzailerik onena bezala amaituko du. Kamiseta urdinarekin, 19 partida jokatuko ditu lehen urtean, eta, horietatik 9tan, 10 puntu edo gehiago lortuko ditu. Emaitzetan, 20,75 minutu erabiliko ditu 8,5 puntu egiteko, laugarren saskiratzaile frantziarra izateko eta 3,3 errebote lortzeko[8].

Hurrengo denboraldian, Europako txapelketa jokatuko duten jokalarien artean dago. Sandrine Gruda, Isabelle Yacoubou-Dahoui, Emmeline Ndongue eta Élodie Godin jokalariez osatutako taldearekin, eta 11,44 minutuko joko-denboran arituko da; 4,2 puntu erregistratu, eta 2,3 errebote lortuko ditu. Bielorrusiarren aurrean lortuko ditu emaitzarik hoberenak, 8 puntu eta 6 errebote lehen txandan eta finalerdietan 11 puntu 15 minututan[9]. Finalean, errusiarren aurka, hiru minutu besterik ez ditu jokatzen. Frantziarrek Sandrine Gruda eta Céline Dumercen gainean uzten dute borroka, batez ere; biak ala biak txapelketako bost handienen artean ere izendatuak izango dira, eta Europako bigarren titulua irabaziko dute.

Selekzioetan ohikoa izanik, hautatzaile nazionalak 2010eko Munduko Txapelketa prestatzen ari dela deituko dio. Isabelle Yacoubou-Dahoui ez dagoenez, Sandrine Grudak, zeinak jada WNBA denboraldia amaitu duen, prestatzen ari diren frantziarren taldearekin bat egingo du, eta Émilie Gomis-ekin batera, frantziarren arma erasotzaileenetako bat izango da. Jakina, munduko txapelketan parte hartzeko atxikitako hamabi jokalarien artean egongo da[10]. Talde horrek Sandrine Gruda (belaunezurreko tendoietan zaurituta) eta Émilie Gomis falta ditu; beraz, Endy Miyem gailenduko da selekzioaren balio seguru gisa, eta, lehen lau partidetatik hirutan, saskiratzailerik onena izango da[11].

Jaurtiketetan izandako arrakastaren ehunekoak behera egingo du hurrengo bi partidetan: 62-52ko Australiaren aurreko porrotean 8 puntu (11tik 4) eta 6 errebote eta 9 puntu (8tik 2) jaurtiketetan eta 4 errebote kanadarren aurrean 49-47ko garaipenean. Final-laurdenetan espainiarren aurka, Frantziako barruko jokalariek Sancho Lytle espainiar naturalizatu berriaren ekarpen erasokorra mugatzen dute, zeinak jaurtiketen eta erreboteen sailkapenean hamargarren postuan amaituko duen lehiaketa. Miyemek 11 puntu, (5etik 8) eta 5 erreboterekin amaituko du partida. Frantziarrek sei puntu aurretik daude 35 segundo faltan, 64-58; bukaeratik 8 segundo faltan, ordea, Miyemek bi aukeretatik saskiratze bakarra lortuko du frantsesei bi puntu emateko; Amaya Valdemorok, ordea, bi puntu lortzen ditu azken segundoan, eta luzapenerako eskubidea ematen dio Espainiari. Horretan, frantziarrek, 1,30 minutu faltan, bi puntu aurretik daude, baina ez dute puntu gehiagorik lortuko, eta 74-71 makurtzen dira[12].

Partida horretan orkatila batean lesionatuta, Miyemek ez du frantziarren azken bi partidak jokatuko, eta lehiaketako seigarren postuan amaituko dute[13]. Mundialeko saskiratzaile frantziarrik onena bezala bukatuko du, batez besteko 11,9 punturekin eta taldeko errebote-hartzailerik onena bezala 5,1 erreboterekin. Pase-erabakigarriei dagokionez, bataz bestekoa 0,9 da partidako[11].

Sandrine Gruda Frantziako taldera itzultzean, Endéné Miyem aulkitik datorren jokalari paperera itzuliko da. Haren joko-denbora ere murriztuko da: 2019eko mundialean jokatutako ia 25 minuturen aurrean 17,4 minutu izatera. Bi emanaldirik onenak izango dira: Espainiaren aurka 16 puntu, 5 errebote eta pase bat eta Montenegroren aurka 21 puntu eta 5 errebote[14]. Partida erabakigarrietan, 10 minutu besterik ez ditu jokatzen: punturik lortu gabe Lituaniaren aurka irabazitako partidan eta finalaurrekoetan Turkiaren aurkako galdutako partidan 4 puntu eta 5 errebote eskuratu ondoren, eta bost minutu baino ez ditu jokatuko Txekiar Errepublikaren aurka hirugarren postua jokoan; Frantziak 63-56 irabaziko du brontzezko domina lortuz[14]. Lehiaketa osoko estatistikak 7,9 puntu, 3,9 errebote, 0,9 pase eta 0,2 eraso izango dira[14].

Talde olinpikorako hautatuta, 3. postura igarotzen da. Txekiar Errepublikaren aurkako final-laurdeneko azken laurdenean ikusiko dugu paper horretan. 14 punturekin, bere ekarpena erabakigarria izango da Céline Dumerc (23 puntu) eta barrukoei laguntzeko eta Frantzia finalaurrekoetara sailkatu ahal izateko[15][16].

2012. urtearen amaieran, emakumeen kirolak komunikabideetan duen azalpen ahula eta gizartean duen aintzatespen eskasa kontuan hartuta, Emmeline Ndongue eta Céline Dumercekin batera, Bourges klubarekin konpromisoa hartuko dute emakumezkoen talde eta kirol-egoera aztertuko duen topaketa orokorrak antolatzeko[17].

Parisen estatubatuarren aurrean prestatzeko topaketetan bikian zaurituta, bi partida besterik ez ditu jokatuko munduko txapelketan berriro erori eta hilabete batzuetan kantxetatik urrun egon aurretik[18]. 2015eko Eurokopan, lehen itzuli bikaina egingo du (11,8 puntu, 3 puntuko % 60,6ko arrakastarekin, eta 2,8 errebote 26 minututan), berriz ere zango-sagarreko mina sentituko du; bigarren itzulian geldialdia eginda[19], final-laurdenetan itzuliko da, eta, errusiarren aurrean, 18 puntu lortuko ditu barruko eta kanpoko joko polit bat tartekatuz[20].

2015. urtean, Serbiaren aurka (68-76) 2015eko Eurokopako finalera iristen den taldeko kide da[21]. 2015eko azaroko egonaldian Frantziako taldearekin, 22 puntu lortuko ditu Estoniaren aurrean[22].

Frantziako brontzezko taldearen parte izango da Tokioko 2020ko Udako Olinpiar Jokoetan.

Ibilbidea klubetan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Laëtitia Kambaren aurka.

Pierre Vincent-ek aurkitutako potentziala Bourgesen elkartuko da 2006an INSEPetik ateratzean. Langile porrokatua, Pierre Fosset-en arabera: «Lotsati handia da, ene! Nabarmentzea ere ez zaio gustatzen. Inoiz ez du zaratarik egiten. Behatu, entzun, asimila, ikasi. Bihotz-ezaugarri handiak ere baditu. Klubean, asko sartzen da haurrei zuzendutako proiektuetan, eta, jakina, asko gustatzen zaio[23]...». Frantziako Txapelketan hainbat titulu irabaziko ditu.

2012-2013ko Euroligan 3. postua lortuko du 4 puntu eta 10 errebote eginez partida erabakigarrian, nahiz eta sudurra hautsi izan[24]. 2013ko apirilean Bourgesekin, Frantziako txapeldun titulu berri bat irabaziko du[25], eta, 2013ko apirilean, bi urtez luzatuko du Bourgesekin hartutako konpromisoa: «Hasiera ez da erraza. Hemezortzi urteren buruan iritsi nintzen hona, eta hiru urterako sinatu nuen, baina ez nituela hiru urte egingo esaten nion neure buruari, eta duela zazpi nago hemen. Atzerrirako proposamenak izan ditut, baina ezerk, ez ekonomiak ez kirolak, ez dit joateko gogorik ekarri. Dena konbinatuta, ezerk ez du balio Bourgesek beste. Nire bihotzeko elkartea da, nire etxea»[26].

2013-2014 denboraldian, Bourgesekin Euroligako[27] laugarren postua lortzen du: 18 partida jokatuko ditu 11,8 puntu, 6,4 errebote eta 1,1 pase-erabakigarriak, batez beste, lortuz[28]. 2014an, Bourgesek Frantziako zortzigarren kopa irabaziko du Villeneuve-d'Ascq-en aurka (57-48); Endy Miyem eraginkor batekin, 20 puntu, 11tik/9 eta 5 errebote emango ditu[29].

Frantziako taldean zaurituta, 2014ko udazkenean Bourgesekin lehiatzeko lehen hilabeteei uko egin behar dio[18]. Txapelketara itzuli ondoren, Bourgesekin egindako ibilbideko estatistika hoberenak erakutsiko ditu, baina, denboraldiaren amaieran, atzerriko lehen esperientzia iragarriko du. Lehenik eta behin, USK Pragako taldearekin hitz egiten du, baina, azkenean, Errusiako Dynamo Koursk klubarekin sinatuko du (12,9 puntu eta % 52,1eko arrakasta jaurtiketetan, 5 errebote eta 2,3 pase-erabakigarri 14,8ko ebaluazioan)[30]. Apirilean, Frantziako 2015eko txapelketaren finala irabaziko du[31].

Denboraldiaren amaieran, Bourges utziko du Errusia eta Dynamo Koursk-engatik[32]. Txapelketan, eraginkorra da (sei garaipen eta porrota bat Kourskentzat); batez beste, 12 puntu eta 5,5 errebote 14,7ko ebaluazioan lortuko ditu; Euroligan, etsituta dago, ez baitu 3,2 puntu eta % 21,6 jaurtiketetan eta 4,6 errebote besterik lortu. Hala ere, bere ezaugarri guztiak erakutsiko ditu Frantziako taldearekin 2015eko azaroan egindako egonaldian, 22 puntu lortuko baititu[22]. Bourgesen baino gutxiago erabilia, dexentea baino ez den denboraldia egingo du: 13,4 puntu eta 5,4 errebote, batez beste, txapelketan eta 17,4 puntuko ebaluazioan 9,3 puntu eta 4,9 errebote, batez beste, Euroligan. Koursk, ordea, txapelketan kanporatua izango da, eta ez da Euroligako Lauko Finalerako sailkatuko. 2017rako, Schio Familiako klub italiarrarekin sinatuko du, eta bikotea osatuko du Isabelle Yacoubou[33] Frantziako selekzio nazionaleko taldekidearekin. 2018an Pierre Vincenten zuzendaritzapean, Italiako txapeldun koroatzen da Schiorekin, Passalacqua Trasporti Ragusa taldeari 62-54 irabaziz play-offetako finaleko 5. partidan[34]. 2017-2018ko bere estatistikak: 11,9 puntu (% 53,3ko arrakasta jaurtiketetan), 4,1 errebote Ligan eta 8,6 puntu (% 45,4ko arrakasta jaurtiketetan) eta 2,9 errebote Euroligako 15 partidatan[35].

Otsailean, Minnesotako Lynx-ek bere sinadura iragartzen du WNBA 2018[36] denboraldirako. Denboraldiaurrearen amaieran, atxiki gabeko azken jokalaria da, baina, azkenean, Lynx-ekin sinatuko du ekainaren 6an, eta, hurrengo egunean jokatu duen lehen partidan, parte hartuko du bi minutuz, Washingtongo Mysticsen[37] aurkako garaipen batean[38][39] 2018ko uztailaren 11n, Rebekkah Brunsonen ondoezarengatik, lehen aldiz sartzen da hasierako boskotean 27,17 minutuko jokoan, 9tik/1 saskiratze eta 2 errebote-jaurtiketarekin, baina 3 pase-erabakigarri eta 22 puntuko garaipena lortuko dute Indianako Fever-en aurrean[40]. Play-offak baino egun batzuk lehenago eta 20 joko-sarreretako errekor baten ondoren, eskerrak emango dizkiote, 14 puntu % 32,4 arrakasta jaurtiketa, 0,6 errebote eta 0,3 batez besteko pase-erabakigarritako bilanarengatik[41].

LFB 2019 denboraldirako, Montpellierreko klubarekin hartuko du konpromisoa[35]. Denboraldi batean, 12,1 puntu eta 4,4 errebote eskuratuko ditu LFBn, baita 9,7 puntu eta 3,8 errebote Eurokopan ere, non bere klubak finala lortu baitzuen; bitartean, 2019-2020 denboraldirako Flammes Carolorekin sinatuko du[42].

Olinpiar Jokoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2012ko Udako Olinpiar Jokoetan, Londres 2012an (Londres), zilarrezko domina lortuko du Frantziako taldearekin. Finalaurrekoetan, Errusia kanporatuko dute 81-64ko garaipenarekin, eta, finalean, AEBren (urrezkoa) aurrean eroriko dira 86-50ko emaitzarekin. Australiaren hirugarren izango da (brontzekoa).

2020ko Udako Olinpiar Jokoetan, Tokio 2020an (Tokio), brontzezko domina irabaziko du Frantziako taldearekin. Finalaurrekoetan Japoniaren aurrean huts egingo dute partida galduz, eta Serbia garaituko dute brontzezko dominaren lehian. AEBk (urrezkoa) eta Japonia (zilarrezkoa) lortuko dituzte. Hauek osatzen zuten Frantziako taldea: Alexia Chartereau, Helena Ciak, Alix Duchet, Marine Fauthoux, Sandrine Gruda, Marine Johannès, Sarah Michel, Nwal-Endéné Miyem, Iliana Rupert, Diandra Tchatchouang, Valériane Vukosavljević eta Gabby Williams -ek[43][44].

Udako Olinpiar Jokoetako emaitzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udako Olinpiar Jokoak
Urtea Lekua Domina Proba
2012 Londres
Erresuma Batua Erresuma Batua 		2. lekua, zilarrezko domina Saskibaloia
emakumezkoa[45].
2020 Tokio
Japonia Japonia 		3. postua, brontzezko domina Saskibaloia
emakumezkoa[46].

Klubak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

WNBA

Lorpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Selekzio nazionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Senior[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gazteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goraipamenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (15 août 2017). U16 (M) : LES FRANÇAIS PASSENT EN QUART. bebasket.fr.
  2. ↑ 2003 European Championship for Cadettes - 11 - Endéné Miyem. .
  3. ↑ 2004 European Championship for Women U16: DIVISION A - 11 - Endéné Miyem. .
  4. ↑ 2005 U18 European Championship Women : DIVISION A - 11 - Endéné Miyem. .
  5. ↑ 2006 U18 European Championship Women: DIVISION A - 11 - Endéné Miyem. .
  6. ↑ 2007 FIBA U21 World Championship for Women - 11 - Endéné Miyem. .
  7. ↑ 2007 U20 European Championship Women : DIVISION A - 11 - Endéné Miyem. .
  8. ↑ 2009 EuroBasket Women: DIVISION A - 7 - Endéné Miyem. .
  9. ↑ 2009 EuroBasket Women - 5 - Endéné Miyem. .
  10. ↑ Les 12 Bleues pour le Mondial. Fédération française de basket-ball 11 septembre 2010.
  11. ↑ a b Czech Republic, FIBA world championship 2010 - Endene Miyem. FIBA 28 septembre 2010.
  12. ↑ Czech Republic, FIBA world championship 2010 - France 71-74 Espagne. .
  13. ↑ Basket féminin: les Bleues exorcisent leurs démons en dominant les Coréennes. 2 octobre 2010.
  14. ↑ a b c EuroBasket Women - Final Round 2011 (France) - Endene Miyem (France). .
  15. ↑ JO (F) : La France en demi-finale !. Catch & Shoot 8 août 2012.
  16. ↑ London women, Quarter-Finals. FIBA 8 août 2012.
  17. ↑ Halte au mépris du sport féminin en équipe !. Daily Motion 30 novembre 2012.
  18. ↑ a b Bourges basket : Miyem out "six semaines à quatre mois". leberry.fr 12 octobre 2014.
  19. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (25 juin 2015). Miyem sur pied pour le quart de finale. bebasket.fr.
  20. ↑ Arnaud Dunikowski. (25 juin 2015). Les Bleues dans le dernier carré. FFBB.
  21. ↑ a b Arnaud Dunikowski. (28 juin 2015). La France en argent. FFBB.
  22. ↑ a b Endy Miyem attend son déclic en Russie. bebasket.fr 24 novembre 2015.
  23. ↑ Les trois dames bleues de Pierre Fosset. Le Berry Républicain 27 juillet 2012.[Betiko hautsitako esteka]
  24. ↑ Euroligue (F) : Bourges décroche la troisième place !. Catch & Shoot 24 mars 2013.
  25. ↑ LFB : Bourges conserve son titre de champion. Catch & Shoot 27 avril 2013.
  26. ↑ Endy Miyem : « Rien ne valait Bourges ». Catch & Shoot 29 avril 2013.
  27. ↑ Third Place Game Highlights. FIBA 13 avril 2014.
  28. ↑ ACCUMULATED STATISTICS. FIBA.
  29. ↑ Face à Villeneuve d’Ascq, Bourges décroche sa huitième Coupe de France. Catch & Shoot 10 mai 2014.
  30. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (22 avril 2015). Endy Miyem finalement vers Koursk. bebasket.fr.
  31. ↑ a b Gabriel Pantel-Jouve. (28 avril 2015). Bourges retrouve le titre de champion. bebasket.fr.
  32. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (22 avril 2015). Endy Miyem finalement vers Koursk. bebasket.fr.
  33. ↑ Amaury Boulay. (22 juin 2016). ENDY MIYEM REJOINT YACOUBOU À SCHIO. bebasket.fr.
  34. ↑ Sacha Rutard. (17 mai 2018). Féminines: Endy Miyem, Isabelle Yacoubou et Pierre Vincent champions d’Italie. basketeurope.com.
  35. ↑ a b Sacha Rutard. (7 juin 2018). WNBA: Endy Miyem a… resigné avec le Minnesota Lynx. basketeurope.com.
  36. ↑ Rana L. Cash. (8 février 2018). Lynx trade Natasha Howard to Seattle as Cheryl Reeve continues to shape roster. startribune.com.
  37. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (8 juin 2018). Minnesota Lynx Finalize 2018 Roster. bebasket.fr.
  38. ↑ Minnesota Lynx Finalize 2018 Roster. wnba.com 17 mai 2018.
  39. ↑ Thursday, June 7, 2018. wnba.com 7 juin 2018.
  40. ↑ Lynx-Fever. wnba.com 7 juin 2018.
  41. ↑ Gabriel Pantel-Jouve. (14 août 2018). MINNESOTA : ENDY MIYEM COUPÉE JUSTE AVANT LES PLAYOFFS. bebasket.fr.
  42. ↑ Thibaut Lasser. (24mai 2019). Endéné MIYEM s’engage à son tour avec Charleville-Mézières. postup.fr.
  43. ↑ «Nwal-Endéné Miyem» olympedia.org 2021-12-23an begiratua(Ingelesez)
  44. ↑ «Nwal-Endéné Miyem» Olympics.com 2021-12-23an begiratua (Gaztelaniaz)
  45. ↑ "Saskibaloia, emakumezkoa, emaitzak 2012" olympedia.org (Ingelesez)
  46. ↑ "Saskibaloia, emakumezkoa, emaitzak 2020" olympedia.org (Ingelesez)
  47. ↑ «LFB : Bourges conserve son titre de champion» artxibatua, Catch & Shoot, 2013-04-27 (2013-04-27an begiratua)
  48. ↑ «Euroligue (F) : Bourges décroche la troisième place !» Artxibatua, Catch & Shoot, 2013-03-24 (2013-03-24an begiratua)
  49. ↑ Euroligue (F) : Bourges décroche la troisième place !. Catch & Shoot 24 mars 2013.
  50. ↑ Palmarès de la Coupe de France féminine. .
  51. ↑ Le Match des Champions pour Bourges. basketlfb.com 18 octobre 2014.
  52. ↑ Des Bleues en bronze. FFBB 3 juillet 2011.
  53. ↑ Les Bleues s'inclinent en finale. 25 juin 2017.
  54. ↑ Théo Quintard. (7 juillet 2019). LA FRANCE PREND LA MÉDAILLE D'ARGENT FACE À L'ESPAGNE À L'EUROBASKET FÉMININ. .
  55. ↑ Antoine Grotteria. (7 août 2021). LES BLEUES DÉCROCHENT LA MÉDAILLE DE BRONZE APRÈS LEUR SUCCÈS CONTRE LA SERBIE. .
  56. ↑ https://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnTexteDeJorf?numjo=PRER2126650D

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Nwal-Endéné_Miyem&oldid=8851914"(e)tik eskuratuta