Otar Iosseliani

Otar Iosseliani
	Otar Iosseliani, 2002ko Berlinalean. Irudi gehiago
	Ahotsa
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	ოთარ იოსელიანი
Jaiotza	Tbilisi, 1934ko otsailaren 2a (89 urte)
Herrialdea	Georgia ; Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna ; Frantzia
Bizilekua	Tbilisi
Hezkuntza
Heziketa	Gerasimov Zinematografia Institutua
Hizkuntzak	georgiera; frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	film-zuzendaria, gidoilaria, film-muntatzailea, aktorea, errealizadorea, musikagilea, orkestra zuzendaria, piano-jotzailea eta dokumentalgilea
Enplegatzailea(k)	Top Courses for Scriptwriters and Film Directors (en)
Lan nabarmenak	ikusi La Chasse aux papillons (en) ; Favorites of the Moon (en) ; There Once was a Singing Blackbird (en) ; And Then There Was Light (en) ; Monday Morning (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Louis Delluc Prize (1999) : Farewell, Home Sweet Home (en) ; People's artist of the Georgian SSR ; Berliner Kunstpreis (1993) ; Nika Award for Best Director (1998) ; European Film Academy Critics Award (1999) : Farewell, Home Sweet Home (en) ;
Musika instrumentua	pianoa

Otar Iosseliani, georgieraz ოთარ იოსელიანი (Tbilisi, Georgia, SESB, 1934ko otsailaren 2a) georgiar jatorriko frantses zinemagilea da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konposizioa, pianoa eta orkestra-zuzendaritza, matematika eta zinema-zuzendaritza ikasi zituen. 50eko hamarkadaren erdialdean, zuzendaritza-laguntzaile eta muntatzaile aritu zen, eta, hamarkadaren bukaeran, film dokumentalak egiten hasi zen. Aprel (1962, "Apirila") izeneko luzera erdiko filma debekatu ziotenean, zinema utzi zuen; urte batzuez, arrantza-ontzi batean, eta, geroago, labe garai batzuetan lan egin zuen.

Guiorgobistve (1966, "Hostoen erortzea"), Ikho chachvi mgalobeli (1971, "Bazen behin zozo kantari bat") eta "Pastorala" (1971) izeneko film-trilogian, garbi ageri dira Iosselianiren umore-sen berezia eta musikazaletasuna. Trilogia horri esker, mundu osoan egin zen ezagun Iosseliani. Filmak banatzeko eta egiteko izan zituen oztopoek Frantziara erbesteratzera bultzatu zuten, eta film laburrak egin zituen han: Lettre d´un cinéaste (1982), Euskadi Été 1982 (1982) eta Sept pièces pour cinéma noir et blanc (1983). Les favoris de la lune (1984) film luzean, matematika- eta komedia-zaletasuna erakusten ditu. 1988an, berriz, Et la lumière fut egin zuen, dokumental- eta fikzio-nahasketa bitxia, eta Epaimahaikideen Sari Berezia jaso zuen Veneziako Mostran. 2001ean, Atzera Begirakoa eskaini zioten Donostiako Zinemaldian. 2002an, Lundi matin filmatu zuen, eta, horri esker, Berlingo Zinemaldiko Zilarrezko Hartza irabazi zuen zuzendari gisa.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dokumentalak Euskal Herrian

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Otar Iosseliani

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Datuak: Q321365
Multimedia: Otar Iosseliani