Ourenseko katedrala

Koordenatuak: 42°20′11″N 7°51′46″W / 42.33644°N 7.86286°W / 42.33644; -7.86286
Wikipedia, Entziklopedia askea
Ourenseko katedrala
Kultura ondasuna
Kokapena
Estatu burujabe Espainia
Autonomia Galizia
ProbintziaOurenseko probintzia
Galiziako udalerrien zerrendaOurense
Koordenatuak42°20′11″N 7°51′46″W / 42.33644°N 7.86286°W / 42.33644; -7.86286
Map
Historia eta erabilera
Irekiera1160
Erlijioakatolizismoa
ElizbarrutiaRoman Catholic Diocese of Ourense (en) Itzuli
IzenaMartin Tourskoa
Arkitektura
Estiloaarkitektura gotikoa
Ondarea
BICRI-51-0000771
Webgune ofiziala

Ourenseko Katedrala, San Martini eskainia, hiriko monumentu erlijioso nagusia da. XI. eta XIII. mendeen artean eraikia, 1867tik basilika txikiko ohoreak ditu tenplu honek, Pio IX.a aita santuaren Breve Pontificioren arabera, urte horretako ekainaren 30ean sinatua.[1]

Gaur egun, katedrala interes kulturaleko ondasuntzat jotzen da (1931ko ekainaren 3ko dekretuaren bidez, Altxor Artistiko Nazionalaren monumentu historiko-artistiko izendatu zuten).[2]

XII. mendeko bigarren erdikoa eta XIII. mendekoa da. 1188an Aldare Nagusia sagaratu ondoren[1], Espainiako tenplu erromaniko handienetakotzat eta Galizian Erdi Aroko eraikin gorenetakotzat hartzen da. Ondorengo eranskinek ondoz ondoko garaietako estiloen lagin anitza osatzen dute (erromanikoa, gotikoa, errenazentista, barrokoa, neoklasikoa eta egungoa).

Bere egitura trantsizioko erromanikoa da. Oinplanoa gurutze latindarra da[3], eta 84 metro luze ditu, eta hiru nabe.

Egungo katedrala aurreko basilika baten gainean eraiki zela uste dute hainbat historialarik. Basilika hura sueboen garaikoa zen.[3]

Kanpoaldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Fatxada nagusia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiru atari erromaniko ditu, puntu erdiko arkuekin. Erdiko pilarean David erregearen irudia ikus daiteke, XVI. mendean bere jatorrizko lekutik hona ekarria.

Dorreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Amaitutako bi dorre eta amaitu gabeko beste bat ditu. Elizaren mendebaldean, fatxada nagusiaren alboan, Kanpaien Dorrea dago, 40 metro luze dituena. Jatorrizko dorre erromanikoari bi gorputz gehitu zitzaizkion XVI. mendean. Fatxadaren hegoaldean San Martin dorrea dago, amaitu gabekoa, XVI. mendean egiten hasitakoa. Hegoaldeko fatxadan Erlojuaren Dorrea dago, XVI. mendekoa.

Iparraldeko fatxada[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gotorleku itxura dauka eta erromanikoa eta gotikoa nahasten ditu. 1471an Alonso Pimentelek, Benaventeko kondeak, katedrala asaltatu zuen iparraldetik, eta fatxada oso kaltetuta geratu zen. Gero, damututa, kondeak berak ordaindu zuen fatxadaren berreraikuntza, eta horregatik dauzka estilo desberdinak nahastuta.

Hegoaldeko fatxada[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Honek ere gotorleku itxura dauka. Mateo Maisuaren influentzia nabariak ditu. Eskuman Erlojuaren Dorrea dauka, XVI. mendekoa. Dorre honek fatxadaren hasierako armonia apurtu zuen.

Absidea eta zinborioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Korrejidorearen Plazan absidea dago, eta zinborio oktogonala ere ikus daiteke.

Barrualdea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Paradisuaren Elizpea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mendebaldeko atari handia XIII. mendekoa da. Compostelako katedraleko Portico da Gloria imitatzen du, modu sinplifikatuan, nahiz eta irudiak hieratikoagoak eta erromanikoagoak izan.[4] Compostelako ataria baino 50 urte inguru beranduago egin zen. Gaur egun ikusten den polikromia XVIII. mendekoa da, nahiz eta zati batzuetan jatorrizko pintura ikus daitekeen.

Eskulturen helburua Erdi Aroko herritarrei Bibliako pasarteak irakastea zen.[4] Ezkerretik eskuinera Itun Zaharreko profetak ikus daitezke, eta eskuinean 12 apostoluak daude. Erdiko arkuetan Apokalipsiko 24 agureak ageri dira, musika tresnekin. Eskuineko arku txikian Azken Judizioa ikus daiteke.

Aldare nagusia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erretaula gotikoa dauka, Holandako Cornelisek egina[5], 1516 eta 1520 urteen artean. Hilobi gotiko anonimo bat ere badauka, Galizian dagoen hilobi monumentu garrantzitsuenetako bat.

Kristoren kapera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapera XVI. mendean eraiki zuten.[6] XIV. mendekoa izan daitekeen tailla bat dauka.

Deanbulatorioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XVII. mende hasierakoa, aurretik zegoen elizaren abside erromanikoa mutilatu zuen.[7][8] Estilo grekoerromatarra dauka, eta abside formako bost kapera ditu.

Zinborioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zinborioa Badajozeko Rodrigok egin zuen, 1499 eta 1505. urteen artean. Estilo gotikoan eginda, korronte hispano-flamenkoan.[3] 28 metroko garaiera du.[9]

Museoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1954an zabaldu zuten. Nabe nagusiak eta transeptuko hegoaldeko besoak sortzen duten angeluan kokatzen da, amaitu gabe dagoen klaustro gotikoan.

Iruditegia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]