Edukira joan

Pèire Bèc

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pèire Bèc
Bizitza
JaiotzaParisko 18. barrutia eta Paris1921eko abenduaren 11
Herrialdea Frantzia
HeriotzaPoitiers2014ko ekainaren 30a (92 urte)
Familia
Ezkontidea(k)Éliane Gauzit (en) Itzuli
Seme-alabak
Hezkuntza
Doktorego ikaslea(k)Pierre Gallais (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
okzitaniera
alemana
italiera
Jarduerak
Jarduerakhizkuntzalaria, Germanist (en) Itzuli, idazlea, erromanista, unibertsitateko irakaslea, filologoa, German teacher (en) Itzuli, mediebalista, poeta eta eleberrigilea
Lantokia(k)Paris eta Poitiers
Enplegatzailea(k)Poitiersko Unibertsitatea
Jasotako sariak
KidetzaQ119011255 Itzuli
CESCM (en) Itzuli
Institut d'Estudis Occitans

Musicbrainz: b5d8ed43-1b44-4c7d-ba14-b1b6bb4db602 Edit the value on Wikidata

Pèire Bèc (Paris, 1921eko abenduaren 11Poitiers, 2014ko ekainaren 30a) frantziar hizkuntzalaria eta idazlea izan zen. Ozkitaniako literaturan espezialista, gaskoierazko idazle ezaguna izan zen. Bere izena frantsesez Pierre Bec zen. Poitierseko Unibertsitatearen irakasle izan zen jubilatu arte, hau da, 1989 arte.

Aita gaskoia eta ama kriollo haurtzaroa Gaskoniako Comminges zonaldean eman zuen. Han okzitaniera ikasi zuen. Espainiako Gerra Zibilaren garaian penintsulatik ihez egindakoekin itzultzaile lanetan lan egin zuen. Mundu gerra hasita Alemaniara deportatu zuten. 1945an Frantziara itzuli zen. Alemanieraz eta italieraz lizentziaduna, 1959an Parisen doktoratu zen. Parisen lan egin zuen urte batzuk baina azkenik Poitierseko unibertsitatean hasi zen lanean eta bertan gelditu zen. Okzitanieraren aldeko militantea Institut d'Estudis Occitans erakundearen sortzailetako bat izan zen. Kataluniako Generalitateak 2010an okzitanieraren alde egindako lana eskertzeko Robèrt Lafon Saria eman zion.

  • Au briu de l'estona (IEO, 1956)
  • La quista de l'Aute (IEO, 1971)
  • Sonets barròcs entà Isèut (IEO, 1979)
  • Cant reiau (IEO, 1985)
  • Contes de l'unic (Per Noste, 1977)
  • Lo hiu tibat. Racontes d'Alemanha (Per Noste, 1978)
  • Sebastian (Federop, 1981)
  • Contes esquiçats (Per Noste, 1984)
  • Racontes d’ua mòrt tranquilla (Reclams, 1993)
  • Entà créser au món (Reclams, 2004)
  • Les Saluts d'amour du troubadour Arnaud de Mareuil (Privat, 1961)
  • La Langue occitane (PUF, Que sais-je ?, 1059 zk., 1963, 128 or. ISBN 2-1303-9639-9
  • Les Interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans (PUF, 1968) ; Essai d'aréologie systématique.
  • Manuel pratique de philologie romane". Picard, 1970 ISBN 978-2-7084-0287-4
  • Manuel pratique de philologie romane", 2.liburuki. Picard, 2000 ISBN 978-2-7084-0230-0
  • Manuel pratique d'occitan moderne, Picard, 1973 ISBN 978-2-7084-0089-4
  • Anthologie de la prose occitane du Moyen Âge, Aubanel, 1977 ISBN 978-2-7006-0076-6
  • Gérard Gonfroyrekin batera: Anthologie des troubadours (10/18, 1979, 2. 1985)
  • Burlesque et obscénité chez les troubadours, Stock, 1984 ISBN 978-2-2340-1711-5
  • Écrits sur les troubadours et la lyrique médiévale (1961-1991), Éditions Paradigme, 1992 ISBN 978-2-8687-8067-6
  • Vièles ou violes?: Variations philologiques et musicales autour des instruments à archet du Moyen Age : XIe-XVe siècle, Klincksieck, 1992 ISBN 978-2-2520-2803-2
  • Chants d'amour des femmes troubadours, Les Belles Lettres, Paris, 2000 ISBN 978-2-2514-9012-0
  • La joute poétique : De la tenson médiévale aux débats chantés, Les Belles Lettres, Paris, 2000 ISBN 978-2-2514-9012-0
  • Chants d'amour des femmes de Galice, Éditions Atlantica, Biarritz, 2010 ISBN 978-2-7588-0274-7
  • Cent poèmes du Sud, Poèmes choisis et traduits de l'occitan, Éditions Paradigme, 2013 ISBN 978-2-8687-8300-4

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo loturak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]