Pèire Bèc
Pèire Bèc | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Parisko 18. barrutia eta Paris, 1921eko abenduaren 11 |
Herrialdea | Frantzia |
Heriotza | Poitiers, 2014ko ekainaren 30a (92 urte) |
Familia | |
Ezkontidea(k) | Éliane Gauzit (en) |
Seme-alabak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Doktorego ikaslea(k) | Pierre Gallais (en) |
Hizkuntzak | frantsesa okzitaniera alemana italiera |
Jarduerak | |
Jarduerak | hizkuntzalaria, Germanist (en) , idazlea, erromanista, unibertsitateko irakaslea, filologoa, German teacher (en) , mediebalista, poeta eta eleberrigilea |
Lantokia(k) | Paris eta Poitiers |
Enplegatzailea(k) | Poitiersko Unibertsitatea |
Jasotako sariak | ikusi
|
Kidetza | Q119011255 CESCM (en) Institut d'Estudis Occitans |
Pèire Bèc (Paris, 1921eko abenduaren 11 – Poitiers, 2014ko ekainaren 30a) frantziar hizkuntzalaria eta idazlea izan zen. Ozkitaniako literaturan espezialista, gaskoierazko idazle ezaguna izan zen. Bere izena frantsesez Pierre Bec zen. Poitierseko Unibertsitatearen irakasle izan zen jubilatu arte, hau da, 1989 arte.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Aita gaskoia eta ama kriollo haurtzaroa Gaskoniako Comminges zonaldean eman zuen. Han okzitaniera ikasi zuen. Espainiako Gerra Zibilaren garaian penintsulatik ihez egindakoekin itzultzaile lanetan lan egin zuen. Mundu gerra hasita Alemaniara deportatu zuten. 1945an Frantziara itzuli zen. Alemanieraz eta italieraz lizentziaduna, 1959an Parisen doktoratu zen. Parisen lan egin zuen urte batzuk baina azkenik Poitierseko unibertsitatean hasi zen lanean eta bertan gelditu zen. Okzitanieraren aldeko militantea Institut d'Estudis Occitans erakundearen sortzailetako bat izan zen. Kataluniako Generalitateak 2010an okzitanieraren alde egindako lana eskertzeko Robèrt Lafon Saria eman zion.
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Poesia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Au briu de l'estona (IEO, 1956)
- La quista de l'Aute (IEO, 1971)
- Sonets barròcs entà Isèut (IEO, 1979)
- Cant reiau (IEO, 1985)
Prosa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Contes de l'unic (Per Noste, 1977)
- Lo hiu tibat. Racontes d'Alemanha (Per Noste, 1978)
- Sebastian (Federop, 1981)
- Contes esquiçats (Per Noste, 1984)
- Racontes d’ua mòrt tranquilla (Reclams, 1993)
- Entà créser au món (Reclams, 2004)
Frantsesez
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Les Saluts d'amour du troubadour Arnaud de Mareuil (Privat, 1961)
- La Langue occitane (PUF, Que sais-je ?, 1059 zk., 1963, 128 or. ISBN 2-1303-9639-9
- Les Interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans (PUF, 1968) ; Essai d'aréologie systématique.
- Manuel pratique de philologie romane". Picard, 1970 ISBN 978-2-7084-0287-4
- Manuel pratique de philologie romane", 2.liburuki. Picard, 2000 ISBN 978-2-7084-0230-0
- Manuel pratique d'occitan moderne, Picard, 1973 ISBN 978-2-7084-0089-4
- Anthologie de la prose occitane du Moyen Âge, Aubanel, 1977 ISBN 978-2-7006-0076-6
- Gérard Gonfroyrekin batera: Anthologie des troubadours (10/18, 1979, 2. 1985)
- Burlesque et obscénité chez les troubadours, Stock, 1984 ISBN 978-2-2340-1711-5
- Écrits sur les troubadours et la lyrique médiévale (1961-1991), Éditions Paradigme, 1992 ISBN 978-2-8687-8067-6
- Vièles ou violes?: Variations philologiques et musicales autour des instruments à archet du Moyen Age : XIe-XVe siècle, Klincksieck, 1992 ISBN 978-2-2520-2803-2
- Chants d'amour des femmes troubadours, Les Belles Lettres, Paris, 2000 ISBN 978-2-2514-9012-0
- La joute poétique : De la tenson médiévale aux débats chantés, Les Belles Lettres, Paris, 2000 ISBN 978-2-2514-9012-0
- Chants d'amour des femmes de Galice, Éditions Atlantica, Biarritz, 2010 ISBN 978-2-7588-0274-7
- Cent poèmes du Sud, Poèmes choisis et traduits de l'occitan, Éditions Paradigme, 2013 ISBN 978-2-8687-8300-4