Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala

Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala
Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala
Kokalekua	Honolulu konderria, territorial waters of the United States (en) , Exclusive economic zone of the United States (en) eta Ameriketako Estatu Batuetako itsasoz haraindiko uharteak, Ameriketako Estatu Batuak
Koordenatuak	25°42′N 171°44′W / 25.7°N 171.73°W
	Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala (Ameriketako Estatu Batuak)
Azalera	1.508.870 km², 582.578 mi² eta 36.207.499 ha
Izendapena	Monumentu Nazionala eta itsas gune babestu
IUCNren babesa	I.a maila: erreserba natural oso
Sorrera	6-06-15
Administratzailea	United States Fish and Wildlife Service (en) , Ozeano eta Atmosferaren Administrazio Nazionala, Hawai'i Department of Land and Natural Resources (en) eta Office of Hawaiian Affairs (en)
Webgunea	http://www.papahanaumokuakea.gov/about/welcome.html

Papahānaumokuākea Itsas Monumentu Nazionala Hawaiiko Artxipelagoko Ipar-mendebaldeko Uharteetan dagoen itsas eremu babestua da. Munduko itsas eremu babestu handiena da.^[1] Hawaiiko hizkuntzan duen izena, Papahānaumokuākea, estatu horretako biztanleek aukeratua, Hawaiiko uharteen agerpenarekin lotutako tradizioei eta mitoekin lotuta dago. Herri-tradizioen arabera, Papahnaumoku uhartez erditu zen jainkosa da, eta haren senarra Wakea izan zen. Estatu Batuetako Good Morning America telebista-programak eta USA Today egunkariak "Munduko zazpi mirari berrietako" bat izendatu zuten.

Eremu babestua 7000 espezie ingururentzako habitat naturala da, horietatik laurdena endemikoak dira. Hauek dira aipagarrienak: dortoka berdea eta Hawaiiko itsas txakur fraidea, galtzeko zorian dauden espezieak, Telespiza cantans, Telespiza ultima, Acrocephalus familiaris, Laysan ahatea edo Laysaneko albatrosak bezalako itsas hegaztiak, landare-espezie ugari (pritchardia barne) eta artropodo-espezie asko. NOAAko Itsas Arrantzako Zerbitzu Nazionalaren arabera (NOAA National Marine Fisheries Service), otarrain arantzadunen populazioak ez ziren berreskuratu beren ekosistemako aldaketa ozeanografikoetatik, eta Ipar Pazifikoan eragina izan zuten 1980ko hamarkadaren amaieran eta 1990aren hasieran; izan ere, horrek beste espezie batzuen populazioa murriztu du, itsas hegaztiak eta itsas-txakurrak barne. 2005ean monumentu izendatu zutenean, arrantza komertziala 2011n amaitu behar zen. Turismo-leku gisa sustatuko da eremuan, eta bisitariek urpean igeri egiteko eta antzeko jarduerak egiteko aukera izango dute.