Petri Semenoitz
| Petri Semenoitz | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | 1125 |
| Herrialdea | |
| Heriotza | ezezaguna (899/900 urte) |
| Familia | |
| Aita | Semeno Enekoitz |
| Ama | María Beltrán |
| Haurrideak | ikusi
|
| Jarduerak | |
| Jarduerak | aristokrata |
Petri Semenoitz (c. 1125-1175etik ondoren) Iruñeko Erresumako noblea izan zen, Camerosko hirugarren jauna izan zena. Semeno Enekoitzen semea izan zen.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Alfontso VII.a Gaztelakoak Logroñoko forua berretsi zuenean, Petri bere amarekin batera lekuko izan zen: Donna María Beltrán et filius ejus Petrus Semenez, agirian jasota dago.
Alfontso VII.ak Laturce mendiko San Prudentzioren monasterioari Yanguelako San Bizente eliza eta Logroñoko zubiaren ondoko ubidea dohaintzan eman zizkion 1147ko agirian lekukoa ere izan zen. 1157an, Antso Nagusia Iruñeko erregeak Logroñoko forua berretsi zuenean, Petro Xemeno milite qui multum rogavit (Petri Semenoitz gudariak asko eskatu ziolako) egin zuen.
Lehenago, 1155ean, Antso Nagusiak Calahorrari egun ezezaguna den Santa Maria de Castejón monasterioa eman zion, Nieva de Cameros, Ortigosa de Cameros, Anguiano eta El Rasillo de Cameros artean zegoena. Dohaintza-eskritura honakoek sinatu zuten: Juan, Toledoko artzapezpikua, Victorio, Burgosko gotzaina, Juan, Oxomensisko gotzaina, Vecencius, Socobensisko gotzaina eta Petris Semenez, tenes ipsum honorem.[1]
Petri Semenoitzek entzuna zuen zistertarrak oso nabarmenak zirela Europan, eta «gotikoaren iraultza piztuko» zuela.[2] Hori zela eta, monasterio berri bat sortzea erabaki zuen, Jubera ibaiaren ertzeko lursail batzuetan, leku lau batean (ez Laturce mendiko San Prudentzioko kokalekua bezain arrokatsu eta aldapatsu batean).
Lur horietan, Rota, Ruete edo Rut deiturikoetan, lehenago ere izan zen Santa Mariaren omenezko eliza bat, bisigodoen garaian. Monasterio berria Petri Semenoitzek sortu zuen 1162an eta Sacramentako monasteriotik ekarri zituen monje zistertarrei eman zien. Hil zenean, bertan lurperatu zuten, baina geroago bere hezurrak Laturce mendiko San Prudentzio monasteriora igo zituzten, non bere arbasoenak zeuden.
Familia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Rodríguez R. de Lama 1992, 254 orr. .
- ↑ Dragó, 237 orr. .
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Álvarez Borge, Ignacio. (2008). Cambios y Alianzas: La política regia en la frontera del Ebro en el reinado de Alfonso VIII de Castilla (1158-1214). Madril: Consejo Superior de Investigaciones Científicas ISBN 978-84-00-08682-4..
- García Turza, Javier. (1989). «El monasterio de San Prudencio de Monte Laturce (siglos X-XII)» Espacio, tiempo y forma. Serie III, Historia medieval (2): 37–38. ISSN 0214-9745..
- González Crespo, Esther. (1982). «Los Arellano y el señorío de los Cameros en la Baja Edad Media» En la España medieval (Madril: Universidad Complutense: Servicio de Publicaciones y Departamento de Historia Medieval) (2): 395–410. ISSN 0214-3038..
- Rodríguez R. de Lama, Ildefonso. (1992). Colección diplomática medieval de La Rioja. Tomo II (923-1168): 2ª edición, revisada y aumentada por Eliseo Sáinz Ripa, Ciriaco López de Silanes. Logroño: Gobierno de La Rioja, Instituto de estudios riojanos ISBN 84-87252-97-4..