Pilar Aguilar Carrasco

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pilar Aguilar Carrasco

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakPilar Aguilar Carrasco
JaiotzaSiles, 1946 (77/78 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaSevillako Unibertsitatea
Université Paris-Diderot
Paris Descartes Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea, zinema-kritikaria, telebista-kritikaria, saiakeragilea, politikaria eta ikertzailea
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoaQ110805677 Itzuli

pilaraguilarcine.blogspot.com.es
Facebook: pilaraguilarcine Edit the value on Wikidata

Pilar Aguilar Carrasco (Siles, Jaén,1946) saiakeragilea, ikertzailea, irakaslea, idazlea eta zinemako eta telebistako kritikari feminista da. Bere ikerketek zinemak, eta batez ere telesailek, emakumeen aurkako diskriminazioa onartzen dutela eta genero-indarkeria modu oso manipulatiboan deskribatzen dutela erakutsi dute.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jaengo Siles herrian jaio zen, 1946an. Txikitatik, behin baino gehiagotan azaldu duenez, Gerra Zibilak suntsitutako herrialde batean herriko neskatila baten helmuga saihestezin gisa agertzen zenari ihes egiteko beharra sentitu zuen. Gaitz batek jota, gurasoek Madrilera bidali zuten, herriko medikua ez baitzen gai adingabeak zuen gaixotasuna zehazteko. Izeba baten etxean jarri zen bizitzen, eta han irakurtzen ikasi zuen, eta liburuek eskaintzen zuten unibertso amaigabeak erabat poztu zuen. Gero, bere gaitzak jarraitzen zuenez, Frantziara bidali zuten, amaren aldeko osaba batekin. Han beste mundu batzuk bazirela konturatu zen, kulturarekiko maitasuna deskubritu zuen eta, batez ere, faxismoak saihestezintzat jotzen zuena baino modu askeagoan emakumea izan zitekeela jakin zuen.[1]

Espainiara itzuli zenean, ikasketetan murgildu zen, gizarte matxista eta atzerakoi hartatik ihes egiteko bide bakarra zela ulertu baitzuen.[2]

Sevillan egin zituen unibertsitate-ikasketak. 1972an Filologia Modernoan lizentziatu zen. Unibertsitateko urteetan frankismoaren aurkako borrokarekin, demokraziaren eta iraultza komunistaren alde konprometitu zen. PTEn militatu zuen. Atxilotu eta espetxeratu egin zuten. Azkenean, Frantziara ihes egin zuen. Erbestean zegoela, espainiar emigranteen artean lanean eta militatzen jarraitzeaz gain, haiek kontzientziatzeko eta frankismoaren aurka mobilizatzeko, Hezkuntza Zientzietan lizentziatu zen 1975ean Parisen eta Hezkuntzaren Soziologia espezialitatea egin zuen René Descartes Unibertsitatean 1976an. 1976an itzuli zen Espainiara, urte horretan bertan onartutako Amnistiaren Legeari helduta.[3][4]

Berarentzat, diktaduraren aurka aktiboki borrokatu ziren militante askorentzat bezala, Espainiako trantsizioak garaipena ekarri zuen, baina baita porrota eta desengainu ikaragarria ere, haien ideal iraultzaileak iritsezinak zirela ulertu baitzuten.[4]

Parisera joan zen berriro, eta espainierazko irakasle gisa egindako lanarekin batera, Zinema eta Ikus-entzunezko Zientzien karrera ikasi zuen Denis Diderot Unibertsitatean, Paris VII. Espainiara itzulita, zinemaren historia eta estetika masterra egin zuen Madrilgo Unibertsitate Autonomoan.[4]

Feminismoa deskubritu zuen, eta haren filosofia, militantzia eta bizimodua beti izan ditu lagun.[4]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hezkuntza emozionalaz, mapa afektiboez eta ikus-entzunezko baliabideek transmititzen dituzten irudimenezko unibertsoez interesatzen hasi zen. 90eko hamarkadan artikuluak eta liburuak argitaratzen hasi zen, ikus-entzunezko kontakizunak errealitatea islatzera mugatzen ez zirela eta errealitatea desitxuratzen eta moldatzen zutela aztertzeko. “Ikusezina ikusarazi” nahian, ikus-entzunezko hizkuntzek ideologia zabaltzeko, urruntze kritikoa lokartzeko eta proposamen patriarkaletan eta kontserbadoreetan murgiltzeko erabiltzen dituzten prozedurak aztertu zituen.[5]

Bere lanak gizonek eta emakumeek fikzioetan duten paperaren azterketan oinarritzen dira. Horietan, gizonezko figurek hartzen dute protagonismoa, eta gizartean partekatutako kontakizuna eramateko modukoak direla uste da. Gehienetan, gizonezkoen pertsonaiek gorpuzten eta bizitzen dituzte kontakizunak proposatzen dituen abentura erreal eta sinbolikoak. Emakumezko pertsonaiak, aldiz, bigarren mailako eta mendeko izaki gisa eraikitzen dira, eta horien balioa gizonekin dituzten loturen araberakoa da.[3]

2014an argitaratu zuen No quise bailar lo que tocaban lehen eleberria, benetako gertakarietan oinarrituta.[6] 2018an "Nous Toutes" (Gu guztiok) deialdiaren sinatzaileetako bat izan zen Frantzian, 250 pertsona ospetsuk hasi eta 400 kazetarik sinatu zutena, indarkeria sexisten eta sexualen aurka manifestatzeko deia eginez azaroaren 24an #JeMarcheLe24, Frantziako feminismoaren historiako mobilizaziorik jendetsuena bihurtu zena.[7][8]

Hainbat unibertsitatetako master eta graduondokotan eman ditu eskolak, baita hainbat ikastaro eta hitzaldi ere.[9] Sarritan egiten ditu ikasleentzako tailerrak gaiari buruz, eta beti agertu da bereziki kezkatuta, gure begirada hezteko zinemara goazenean.[5]

2021ean Feministak Kongresura alderdi politikoko presidente hautatu zuten, eta 2022ko urtarrilaren 18an Madrilgo Ateneoan aurkeztu zuten.[10]

Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pilar Aguilar Carrasco oso aktiboa da sare sozialetan, eta aldian-aldian iritzi artikuluak argitaratzen ditu hainbat komunikabidetan, hala nola Tribuna Feminista, El Común, Público, Huffington Post eta beste batzuk.[11]

Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • (2021): Feminismo o barbarie. II. liburukia, Cáceres, La Moderna argitaletxea.
  • (2019): La imagen te ciega. Ikus-entzunezko analisiaren oinarrizko eskuliburua. La Modernoa argit.[12]
  • (2018): Feminismo o barbarie. I. liburukia, Cáceres, La Moderna argit.[13]
  • (2017): El papel de las mujeres en el cine. Madril, Santillana argit.[14]
  • (2014): No quise bailar lo que tocaban, Madril, Almud argit.[15]
  • (2004): ¿Somos las mujeres de cine? Prácticas de análisis fílmico, Oviedo, Asturiasko Emakumearen Institutua.
  • (1998): Mujer, amor y sexo en el cine español de los 90, Madril, Fundamentos
  • (1996): Manual del espectador inteligente, Madril, Fundamentos.[16]

Artikuluak, liburuetako kapituluak, hitzaurreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2021

  • "La violencia hacia las mujeres en el relato audiovisual” en La violencia contra las mujeres desde las Ciencias Sociales. Análisis crítico y propuestas para su comprensión, Inma Pastor Gosálbez eta Macarena Trujillo Cristoffanini. Tecnos argit.
  • “Recordar el pasado para pensar el presente y modelar el futuro” en Depurados, represaliados y exiliados. Alberto Carrillo Linares (ed.) Comares Historia. Sevillako Unibertsitateko Argitaletxea

2020

  • “Lola mira el mundo” en No somos princesas, somos guerreras, Towanda Rebelsek koordinatua. Ríos de tinta argitaletxea.
  • Ficción audiovisual y feminismo, en Diccionario de Feminismo, Rosa Cobo eta Beatriz Ranea (editoreak). Catarata argit.

2019

  • “Mujeres de cine: pioneras y avanzadilla” en A. Aranda Bernal, M. Comellas Aguirrezábal y M. Illán Martín (Eds). Mujeres, arte y poder. El papel de la mujer en la transformación de la literatura y las artes. Sevillako Udala
  • “Abolición o barbarie”, en Debate prostitución. 18 voces abolicionistas.”, Pilar Aguilar (koordinatzailea), La Moderna argit.

2018

  • “Mujeres y deporte en el relato audiovisual” en Trinidad Núñez Domínguez (editore akademikoa), Re-creando imaginarios. Actas “Cine, Deporte y género”. Sevilla, Sevillako Udala

2017

  • "De la novela al cine: una misma historia, dos lenguajes. El caso de Once Were Warriors". http://revistatantagora.net/va-de-pensarde-la-novela-al-cine-una-misma-historia-dos-lenguajes-el-caso-de-once-were-warriors-pilar-aguilar/
  • “La prostitución femenina en la ficción audiovisual” en Nuño Gómez, Laura [Zuzendaria] De Miguel Álvarez, Ana [Zuzendaria] Fernández Montes, Lidia [Koordinatzailea], Elementos para una teoría crítica del sistema prostitucional, Comares S.L. argit.
  • "La sexualidad en la ficción audiovisual, escenificaciones de la violencia" en Menéndez, María Isabel; Illera, Paula, Guerras simbólicas. El papel del audiovisual en la lucha contra la violencia de género. Illes Balears, Edicions UIB.

2016

  • “Desmontar relatos patriarcales y crear relatos innovadores: dos tareas imprescindibles” en Trinidad Núñez Domínguez, Teresa Vera Balanza y Rosa Mª Díaz Jiménez (Eds.) Transversalidad de género en el audiovisual andaluz: Enclave de futuro para la formación y el empleo. Sevilla, Andaluziako Nazioarteko Unibertsitatea, 137-153. or.

2015

  • “La ficción audiovisual como instrumento de educación sentimental en la Modernidad” en A. Hernando (ed.) Mujeres, Hombres, poder. Subjetividades en conflicto. Madril, Traficantes de sueños argit.

2012

  • "La ficción audiovisual y la violencia contra las mujeres", en Mientras tanto, 2012-12-1,  http://www.mientrastanto.org/boletin-108/notas/meridiano-de-genero-1

2010

  • “El cine, una mirada cómplice en la violencia contra las mujeres” in Ángeles de la Concha (koord.), El sustrato cultural de la violencia de género, Madril, Síntesis, 241-276. or.
  • “La violencia sexual contra las mujeres en el relato audiovisual” in Pedro Sangro eta Juan F. Plaza (arg.), La representación de las mujeres en el cine y la televisión contemporánea, Bartzelona, Lamuertos, 28. or. 141-158.
  • “La representación de las mujeres en las película españolas: un análisis de contenido” en Fátima Arranz (Zuz.:), Género y cine en España, Madril: Cátedra, or. 211-274.
  • “La prostitución en el cine: una historia de agitación y propaganda” en Prostitución. Ataque directo a los derechos humanos, CELEMeko Indarkeria Batzordea, Madril: emakumeen Lobby Europarrerako Espainiako Koordinakundea. 9-30 or.
  • “El análisis audiovisual: un puente entre los valores pensados y los valores sensor” in Prevención la violencia de género desde las salas, monografikoa Tabanque, 2010, 23. zk., Valladolideko Unibertsitatea, 69-83 or.

2008

  • “El cine, una educación sentimental” en Las mujeres cambian la educación, M. García Lastra, A. Calvo Salvador eta T. Susinos Rada, or. 260-285, Madril, Narcea.

2007

  • “El cine, una representación patriarcal del mundo” en Juan F. Plaza eta Carmen Delgado (arg.), Género y comunicación. Madril, Fundamentos, 129-148 or.

2005

  • “Mujer y televisión: el análisis del sexismo televisivo en las aulas” en Textos y contextos de la televisión, Textos 38. zkia, 37-45 or.

2004

  • “Madres de cine, entre la falta y la caricatura” en Las mujeres y los niños primero. Discursos de la maternidad. A. de la Concha eta R. Osborne argitaletxeak. 179-200 or. Bartzelona, Icaria.

2003

  • Aguilar, Pilar (2003): “La imagen de la mujer en el cine” en Medios de Comunicación y género, Valladolid, Valladolideko Ikasketa Feministen Zentroa, 33-45 or.

2002

  • “Hable con ella (pero sólo si ella no responde)” en Meridiam, nº 25. zkia., 66-67 or.
  •  “La violencia contra las mujeres en el relato mediático” en Claves de la Razón Práctica, 126. zkia., 75-78 or.
  • “Cine de mujeres para tod@s, por favor” en Diez años de la Muestra Internacional de Filmes de Mujeres de Barcelona, Marta Selva y Anna Solà . Bartzelona, Paidós, 75-78 or.

2001

  • “Mujeres realizadoras, una mirada nueva y necesaria” en Lecturas: Imágenes, Vigo, Vigoko Unibertsitatea.
  • “Esos seres ingenuos y apasionados” en Academia, 29. zkia. 27-31 or.
  • “Nuevos modelos de mujer en el cine (I)”, Andra, 4. zkia. 30. or.
  • “Nuevos modelos de mujer en el cine (II)”, Andra, 5. zkia. 29. or.
  • “Cine y sexualidad”, Andra, 6. zkia., 30. or.
  • “Cine y sexualidad (II)”, Andra, 10. zkia. 30. or.

1998

  • “¿Tiene sentido la TV pública?”, en Leviatán, 73. zkia, 53-66 or.
  • “Desmontando a Woody Allen” en Festa da Palabra, 14. zkia., 121-123 or.
  • “Mujeres de cine: retratos mágios pero distorsionados” en Medios de comunicación, mujeres y cambio cultural, Madril, Gizarte Zerbitzuen Saila, 221-244. or.

1996

  • “¿Cómo se construye la imagen de los protagonistas de un film?”, en Educación y Medios, 2 zkia., 1996ko udaberria, 26-30 or.
  • "Aprender a ver la Televisión" en Materias optativas de audiovisuales en secundaria, MEC, 222-278 or.
  • “El cine porno, cosa de hombres” en El viejo topo, 97. zkia., 59-61 or.
  • “¿Son andróginos los espectadores?” en El viejo topo, 100. zkia., 57-62 or.
  • “Audiovisuales y violencia”, en El País, 7.092 zkia., 36. or.

1995

  • “La imagen y el papel de la mujer en el cine”, en Las mujeres en la opinión pública, 97-102 or., Unibertsitate Autonomoa, Madril.
  • “Algunas consideraciones metodológicas y didácticas para trabajar con el alumnado la representación y el papel de las mujeres en las ficciones audiovisuales”, 71-78 or., en Escuela Popular.

Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Does Progressistes 2011 saria, Valentziako Unibertsitate Politeknikoak emana.[17]
  • Urrezko Comadre saria 2015, Gijongo Les Comadres Tertulia Feministak emana.[18]
  • Meridiana 2015 saria, "Iniciativas en los medios de comunicación o publicidad" modalitatean, Emakumearen Andaluziako Institutuak emana (IAM).[19]
  • 25en Klubaren saria.[20]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «Pilar Aguilar: En internet» Pilar Aguilar (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  2. (Katalanez) Jimeno, Dolors. «Pilar Aguilar Carrasco a la Intersindical» intersindical.org (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  3. a b «Pilar Aguilar Carrasco abrirá hoy la Muestra Internacional de Cine y Mujeres de Pamplona. Diario de Noticias de Navarra» web.archive.org 2016-10-19 (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  4. a b c d «Pilar Aguilar Carrasco - Wikiwand» www.wikiwand.com (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  5. a b «Pilar Aguilar Carrasco - Mujeres en Red. El periódico feminista» www.mujeresenred.net (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  6. Presentación del libro “No quise bailar lo que tocaban”, por Pilar Aguilar Carrasco. (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  7. (Frantsesez) Mediapart, Les invités de. «250 personnalités disent #JeMarcheLe24 avec #NousToutes» Mediapart (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  8. (Gaztelaniaz) Ayuso, Silvia. (2018-11-25). «La ‘avalancha violeta’ saca a la calle en Francia a miles de mujeres» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  9. «El cine de las mujeres florero: entrevista con Pilar Aguilar Carrasco» ULL - Noticias 2018-10-30 (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  10. (Gaztelaniaz) EFE, RTVE es /. (2022-01-18). «Feministas al Congreso, nuevo partido en defensa de las mujeres» RTVE.es (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  11. (Gaztelaniaz) «Pilar Aguilar Carrasco» Dialnet (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  12. (Gaztelaniaz) «LA IMAGEN TE CIEGA: MANUAL BASICO DE ANALISIS AUDIOVISUAL | PILAR AGUILAR CARRASCO | Casa del Libro» casadellibro 2019-05-05 (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  13. (Gaztelaniaz) «FEMINISMO O BARBARIE, VOL. 1 | PILAR AGUILAR CARRASCO | Casa del Libro» casadellibro 2018-04-20 (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  14. (Gaztelaniaz) «EL PAPEL DE LAS MUJERES EN EL CINE | PILAR AGUILAR CARRASCO | Casa del Libro» casadellibro 2019-02-07 (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  15. (Gaztelaniaz) «No Quise Bailar Lo Que Tocaban de Aguilar Carrasco,Pilar 978-84-941120-8-9» www.todostuslibros.com (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  16. (Gaztelaniaz) Aguilar, Pilar. (2000). Manual del espectador inteligente. Editorial Fundamentos ISBN 978-84-245-0741-1. (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  17. «La periodista y escritora Carmen Amoraga recibe el premio Dones Progressistes 2011» www.uv.es (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  18. «Relación de personas y entidades premiadas con la Comadre de Oro y el Felpeyu» www.comadresfeministas.com (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  19. (Gaztelaniaz) Gavira, Antonio. «Pilar Aguilar, Premio Meridiana 2015» Fundación Audiovisual Pública Andaluza. Web corporativa (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).
  20. (Gaztelaniaz) «PILAR AGUILAR - ....Conferència..Conferencia..x.... "....Feminisme o barbàrie..Feminismo o barbarie..x...."» ESCOLA LLUIS VIVES (Noiz kontsultatua: 2022-04-01).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Pilar Aguilar Carrasco Aldatu lotura Wikidatan