Resupinatus applicatus
Resupinatus applicatus | |
---|---|
![]() | |
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Ordena | Tricholomatales |
Familia | Tricholomataceae |
Generoa | Resupinatus |
Espeziea | Resupinatus applicatus Gray, 1821 |
Resupinatus applicatus Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 2,5 eta 6 mm bitarteko diametrokoa; hasieran ia globo formakoa, gero garatu ahala, zabalduaz joaten da, erabat zabaldu arte; goialdea lehorra da, grisaxka edo gris-beltzaxka eta ile leunarekin.
Orriak: Luzera desberdinetakoak, luzeenak urriak izanik; grisaxka, ertz argiagoarekin; errezeptakuluaren erdian elkartzeko joera dute.
Hanka: Oso garatu gabeko oin antzeko bat izan dezake, hortik egiten du bat, bizi den substratuarekin.
Haragia: Zeharrargia, usaingabea eta zaporegabea.[2]
Etimologia: Resupinatus terminoa latinetik dator, atzeraka tolestuta, alderantzizkoa esan nahi duen "resupinus" hitzetik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sukaldaritzarako interesik gabea.
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Resupinatus applicatus ugariagoa denarekin nahas daiteke.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udazkenean eta neguan. Eroritako adarren azpiko aldean hazten da.[3]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Amerika osoa, Europa, Errusia, Txina, Japonia, Ozeania, Kongoko arroa.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Turkia, Kaukasoa.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 242 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 122 or. ISBN 84-282-0865-4..