Sagasti-ardagai

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sagasti-ardagaia
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaHymenochaetales
FamiliaHymenochaetaceae
GeneroaPhellinus
Espeziea Phellinus pomaceus
Maire, 1933

Sagasti-ardagaia (Phellinus pomaceus) Hymenochaetaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez da jangarria, bere haragia gogorregia da.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: Zirkuluerdi formakoa, ungulatua, 2 eta 6 cm artekoa, diametro txikiko adar batean finkatzen bada, batzuetan inguratu egiten du. Gris kolorekoa, arrexkarako joerarekin adinaren arabera, matea, zahartzean belztu eta pitzatu egiten da.

Tutuak: Hainbat geruzatan 2 eta 4 mm arteko luzerakoak, arre-lehoi kolorekoak.

Poroak: Oso txikiak, 0,1 eta 0,2 mm bitartekoak, biribilak.

Haragia: Gogorra, kanela kolore argikoa.[2]

Etimologia: Phellinus terminoa grekotik dator, kortxozkoa esan nahi duen "phellinos" hitzetik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gogorra delako, ezin da jan.

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Betik handiagoa den Phellinus igniarius delakoarekin. Baita Phellinus nigricans espeziearekin ere, honek azal gogorra, beltza eta distiratsua ditu.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Phellinus generoko guztiak bezala, urtekoa da, ez urtarokoa. Fruta arboletan, gereziondoetan Aranondoetan, almendrondoetan eta abarretan.[3]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Errusia, Japonia, Kazakhstan, Kaukasia.

Galeria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 619 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 417 or. ISBN 84-505-1806-7..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]