Semero

**Semero**
Datuak
Sexua	Gizonezkoa
Jatorria	Euskalduna
Antzeko izenak	Semeno eta Seme

Semero euskarazko gizonezko izena da.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Seme hitzarekin loturik omen dago, aditu batzuen arabera.^[1] Semeroren Erdi Aroko patronimikoa Semeroitz zen.^[2]^[3]^[4]

Semero eta Semeroitz latinezko Semeno eta Semeno(n)is formetatik atera omen ziren.^{[oh 1]} Latinezko n-a euskaraz r bilakatu zen, arima hitzean gertatu zen bezala (latinez: anima).^[5]

Semero izena Erdi Aroko Nafarroako erdarazko izkribuetan ugari da. XVI. mendeko Bizkaiko Ibarguen-Cachopin kronikan ere aurkitzen dugu,^{[oh 2]} hala nola Zuberoako Oihenarten 1638.eko liburuan.^[6]

Izen hau Hondarribiko eta Aresoko etxe izenetan aurkitzen dugu, eta baita Erdi Aroko Artaxoako Semero Aran leku-izenean ere. Gaur egungo Senberoitz deituraren jatorria da.

Beste hizkuntzetan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Latinez: Scemeno
Gaztelaniaz: Jimeno

Oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑
Hala Semeno nola Semero formak Euskal Onomastikaren Datutegian onetsiak ageri dira. Alabaina, Orotariko Euskal Hiztegiak, «arima» sarreran, honako hau dakar:

« Etim. De lat. anima, acaso por intermedio de *alima, con disimilación de nasalidad, como en med. Semero, patr. Semeroyz, de Semeno, Semeno(n)is. »
```
Alegia, Semero euskarazko izentzat hartzen du, eta Semeno latinezkotzat.
```
Bestalde, Mitxelena eta Irigarairen «Nombres vascos de persona» artikuluan, Semero euskal izena ageri da; Semeno, aldiz, ez.
↑ Garaiko gaztelaniaz Ximeno de Muñatones bezala ezagutzen zena, euskaraz Semero deitzen zuten.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ Euskaltzaindia: "Semero", Euskal Onomastikaren Datutegia.
↑ Koldo Mitxelena eta Aingeru Irigarai. (1955). Nombres vascos de persona. Donostia: ASJU.
↑ Patxi Salaberri. (2003). Euskal deiturategia: patronimia. Bilbo: UEU.
↑ Koldo Mitxelena. (1975). Distribución defectiva y evolución fonológica. Studia Hispanica in Honorem R. Lapesa III. Madril.

« en forma específicamente vasca, siempre Semero, patr. Semeroyz, como Anso ‘Sancho’, patr. Sanoyz »
↑ Euskaltzaindia: "Arima", Orotariko Euskal Hiztegia.
↑ Notitia utriusque Vasconiae, tum Ibericae, tum Aquitanicae

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q31188363

[5] Hala Semeno nola Semero formak Euskal Onomastikaren Datutegian onetsiak ageri dira. Alabaina, Orotariko Euskal Hiztegiak, «arima» sarreran, honako hau dakar:

« Etim. De lat. anima, acaso por intermedio de *alima, con disimilación de nasalidad, como en med. Semero, patr. Semeroyz, de Semeno, Semeno(n)is. »

Alegia, Semero euskarazko izentzat hartzen du, eta Semeno latinezkotzat.

Bestalde, Mitxelena eta Irigarairen «Nombres vascos de persona» artikuluan, Semero euskal izena ageri da; Semeno, aldiz, ez.

[7] Garaiko gaztelaniaz Ximeno de Muñatones bezala ezagutzen zena, euskaraz Semero deitzen zuten.

[EODA-1] Euskaltzaindia: "Semero", Euskal Onomastikaren Datutegia.

[Nom-2] Koldo Mitxelena eta Aingeru Irigarai. (1955). Nombres vascos de persona. Donostia: ASJU.

[3] Patxi Salaberri. (2003). Euskal deiturategia: patronimia. Bilbo: UEU.

[4] Koldo Mitxelena. (1975). Distribución defectiva y evolución fonológica. Studia Hispanica in Honorem R. Lapesa III. Madril.

« en forma específicamente vasca, siempre Semero, patr. Semeroyz, como Anso ‘Sancho’, patr. Sanoyz »

[ORO-6] Euskaltzaindia: "Arima", Orotariko Euskal Hiztegia.

[Not-8] Notitia utriusque Vasconiae, tum Ibericae, tum Aquitanicae

[1]

[2]

[3]

[4]

[oh 1]

[5]

[oh 2]

[6]