Sergio Fernández Cárdenas

Wikipedia, Entziklopedia askea
Artikulu hau idazleari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Sergio Fernández».
Sergio Fernández Cárdenas

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakSergio Enrique Fernández Cárdenas
JaiotzaMexiko Hiria1926ko otsailaren 25a
Herrialdea Mexiko
HeriotzaGuanajuato2020ko urtarrilaren 6a (93 urte)
Hezkuntza
HeziketaMexikoko Unibertsitate Nazional Autonomoa
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea, akademikoa eta kritikaria
Enplegatzailea(k)Mexikoko Unibertsitate Nazional Autonomoa
Jasotako sariak
KidetzaAcademia Mexicana de la Lengua

Sergio Enrique Fernández Cárdenas (Mexiko Hiria, 1926ko otsailaren 25a[1] - Guanajuato, 2020ko urtarrilaren 6a) mexikar saiakera-egilea, eleberrigilea eta antzerkigilea izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainiar letren doktoregoa lortu zuen Mexikoko Unibertsitate Nazional Autonomoan. Irakasle izan zen unibertsitate horretako filosofia eta letretako fakultatean.

Antologia bat osatu zuen 1993. urtean Más que verdad de amor, verdad de vida, antología de la nueva poesía granadina (Amodiozko egia baino gehiago bizitza egia, Granadako poesia berriaren antologia) eta ipuin-liburu bat beste zenbait egilerekin batera 1989an Los siete pecados capitales (Zazpi bekatu nagusiak).

Saiakera-liburu ugari argitaratu zituen, besteak beste: Ideas sociales y políticas en el "infierno", de Dante y en los "sueños" de Quevedo (1950, Ideia sozialak eta politikoak Danteren "infernuan" eta Quevedoren "ametsetan"), Cinco escritores hispanoamericanos (1958, Bost idazle hispanoamerikar), Ensayos sobre literatura española de los siglos XVI y XVII (1961, Saiakerak XVI. eta XVII. mendeko Espainiako literaturan), El amor condenado y otros ensayos (1982, Amodio kondenatua eta beste saiakera batzuk). Eleberrien artean hauek dira Fernándezen lan nagusiak: Los signos perdidos (1958, Ikur galduak), En tela de juicio (1964, Zalantzan), Los peces (1968, Arrainak), Segundo sueño (1976, Bigarren ametsa), Retratos del fuego y la ceniza (1983, Suaren eta hautsaren erretratuak).

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Gaztelaniaz)milenio.com