Serie teleskopiko

Wikipedia, Entziklopedia askea

Matematikan, serie teleskopiko bat serie bat da non batura partzialek termino-kopuru finko bat duten ezeztatu ondoren.

Serie teleskopikoaren ohiko adibide bat Mengoliren seriea da, honela definitzen dena:

honela kalkula daitekeena:[1]

Oro har[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izan bedi zenbaki-sekuentzia bat . Orduan,

eta, baldin

Salbuespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Serie teleskopikoak teknika erabilgarria izan daitezkeen arren, eragozpen batzuk izan daitezke. Honako prozedura

ez da zuzena, zeren eta terminoak multzokatzeko modu horrek balioa izateko, terminoak bereizita 0 balioa izan behar du. Akats hori saihesteko, lehenik eta behin, lehenengo N terminoen batura aurkitu behar da, eta, bigarrenik, N-rekiko limitea aplikatu, infiniturantz hurbilduz.

Adibideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Funtzio trigonometriko asko ezberdintasun gisa adieraz daitezke, eta, horri esker, serie teleskopikoan elkarren segidako terminoen arteko deuseztapena egin daiteke.
  • Forma honetako batuketa batzuk
non f eta g funtzio polinomikoak baitira eta horien zatidura zati partzialetan bereiz baitaiteke, ez dute onartzen metodo horren bidez batuketarik egitea. Zehazki,
Kontua da terminoak ez direla ezeztatzen.
  • Izan bedi k zenbaki oso positibo bat. Orduan,
non Hk baita zenbaki harmoniko k-garrena. 1/(k–1) eta gero, termino guztiak ezeztatu egiten dira.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Departamento de Matemáticas, Universidad Estatal de Oregón. (1996). Telescoping Series. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]