Staša Zajović

Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Staša Zajović

Bizitza
JaiotzaNikšić, 1953 (70/71 urte)
Herrialdea Montenegro
Hezkuntza
HeziketaBelgradeko Unibertsitatea
Hizkuntzakitaliera
ingelesa
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakemakumeen eskubideen aldeko ekintzailea eta saiakeragilea

Stanislava Staνa Zajovic ( Nikšić, Montenegro, 1953) aktibista feminista, bakezalea eta Montenegroko LGBT mugimenduko kidea da, eta Belgradeko Beltzez Jantzitako Emakumeak (Women in Black) erakundearen sortzaileetakoa eta koordinatzailea da, 1991n sortua, Jugoslavian, gerraren hasieran.[1][2]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hizkuntza Erromanikoetan lizentziaduna da, Belgradeko Unibertsitateko Filologia Fakultatean (1977).[3]1985etik 1992ra bitartean, aktibista izan zen Belgradeko Zena i drustvo (Emakumea eta gizartea) talde feministan, SOS Indarkeriaren Biktimentzako Zuzeneko Linearen sortzaileetakoa, Belgradeko Emakumeen Lobbykoa, Belgradeko Ekintza Antibelikorako Zentroan, Erresistentziako Gizalegezko Mugimenduan, etab.

1991n, Belgradeko Beltzez Jantzitako Emakumeak mugimenduaren sortzaileetako eta koordinatzaileetako bat izan zen, eta beste erakunde batzuetan parte hartzen jarraitu du, hala nola Women’s Peace Network,The International Network of Women’s Solidarity against War, Network of Conscientious Objectors and Anti militarism in Serbia, The Coalitate for a Secular State, etab.[3]

Belgraden, Jugoslavia ohiaren gerran, aktibistetako bat izan zen «Beltzez Jantzitako Emakumeak»en zaintza isilak gidatu zituena. 1991tik 1997ra bitartean izan ziren, aldizka, gerraren aurkako protesta gisa; erregimen serbiarraren politika; nazionalismoa; militarismoa eta gorroto-, diskriminazio- eta indarkeria-mota guztiak. Jugoslaviako errepublika ohi guztien desertoreei laguntza ematen zieten, errefuxiatuak hartzeko ekintzak antolatzen zituzten eta liburuak eta aldizkariak argitaratzen zituzten.[4]

Stasa maiz joan zen Europara, egoera salatzeko eta nazioarteko emakume-sareekiko elkartasuna koordinatzeko, bereziki Italiara, han sortu baitzen Europako Emakume Beltzen lehen taldea (Donne di Nero 1991), Golkoko Gerra[5][6] zela eta, eta Espainiara. Ondoren, Serbian indar extremistek izandako gorakada eta inboluzio demokratikoaren arriskua salatzen jarraitu zuen.[7][8] Baita fudamentalismo erlijiosoaren presioa salatzen ere. Eliza eta Komunitate Erlijiosoei buruzko Legearen proposamenari erantzunez parte hartu zuen Stasak 2006an, eta aparteko eskubideak eman zizkion eliza ortodoxo serbiarrari. Beltzez jantzitako emakumeek hainbat erakunderekin batera

Beltzez Jantzitako Emakumeen Nazioarteko Topaketa 1999 Montenegro

Estatu Laiko baten aldeko Koalizioa sortu zuen, eta zenbait bilera publiko antolatu ziren legeari buruz eztabaidatzeko, hainbat zuzenketa idatzi zituzten eta, ondoren, Serbiako Parlamentuan kabildatu zituen, onar zitezen.[9]Gaztelaniaz, italieraz eta ingelesez hitz egiten du.[2]

Emakumeekin zerikusia duten giza eskubideei buruzko hezkuntza-jarduera ugari antolatu ditu, besteak beste: emakumeen bake-politikak, etnia arteko eta kulturarteko elkartasunerako politikak, emakumeak eta boterea, emakumeak eta antimilitarismoa.[1]

Hainbat saiakera eta artikulu idatzi ditu tokiko, eskualdeko eta nazioarteko hedabideetan, eta aldizkari eta argitalpen ugari argitaratu ditu emakumeari eta politikari, ugalketa-eskubideei, gerrari, nazionalismoari eta militarismoari, emakumeek gerrari aurre egiteari eta antimilitarismoari buruz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]