Svante Arrhenius

Wikipedia, Entziklopedia askea
Svante August Arrhenius» orritik birbideratua)
Svante Arrhenius

(1910)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakSvante August Arrhenius
JaiotzaBalingsta parish (en) Itzuli eta Uppsala1859ko otsailaren 19a
Herrialdea Suedia
HeriotzaStockholm1927ko urriaren 2a (68 urte)
Hobiratze lekuaUppsalako hilerri zaharra
Heriotza modua: functional gastrointestinal disorder (en) Itzuli
Familia
AitaSvanta Gustav Arrhenius
AmaCarolina Christina Thunberg
Ezkontidea(k)Sofia Rudbeck (en) Itzuli  (1894 -
Maria Arrhenius (en) Itzuli  (1905 -
Seme-alabak
Familia
Hezkuntza
HeziketaUppsalako Unibertsitatea
Stockholmgo Unibertsitatea
Tesi zuzendariaPer Teodor Cleve
Doktorego ikaslea(k)Oskar Klein (en) Itzuli
Hizkuntzaksuediera
Irakaslea(k)Per Teodor Cleve
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakastronomoa, kimikaria, fisikaria eta unibertsitateko irakaslea
Enplegatzailea(k)Rigako Unibertsitate Teknikoa
Stockholmgo Unibertsitatea
Uppsalako Unibertsitatea
Jasotako sariak
KidetzaRoyal Society
Suediako Zientzien Errege Akademia
Göttingengo Zientzien Akademia
San Petersburgoko Zientzien Akademia
Sobietar Batasuneko Zientzien Akademia
Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Norvegiako Zientzia eta Letren Akademia
Arteen eta Zientzien Herbehereetako Errege Akademia
Royal Physiographic Society in Lund (en) Itzuli
Royal Swedish Academy of Engineering Sciences (en) Itzuli
Royal Society of Arts and Sciences in Gothenburg (en) Itzuli
Zientzien Errusiar Akademia
Royal Danish Academy of Sciences and Letters (en) Itzuli
Ameriketako Estatu Batuetako Zientzien Akademia Nazionala
Accademia delle Scienze di Torino
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaateismoa

Find a Grave: 16982475 Edit the value on Wikidata

Svante August Arrhenius (Wyjk, Uppsala ondoan, Suedia, 1859ko otsailaren 19a - Stockholm, Suedia, 1927ko urriaren 2a) fisikari eta kimikari suediarra izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Stockholmeko unibertsitateko fisika-irakaslea (1891) eta bertako erretorea (1897) izan zen. Elektrolitoen ionizazioaren teoriaren asmatzailea (1887), bai elektrolisiaren lege fisikoak eta bai Raoulten legeen arabera azterturik, disoluzio mineralek agertzen dituzten berezitasunak azaltzeko bide ematen duena; ondorioz, ioien teoria eman zuen, elektrolitoen tasun kimikoak azalduz. Kosmogoniaz eta biokimikaz ere arduratu zen. 1903. urtean Kimikako Nobel saria jaso zuen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]