Tanino
Taninoa landareetatik lortzen diren konposatu fenolikoetako edozein da. Landareen metabolito sekundarioak dira, ez nitrogenatuak.
Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Uretan disolbagarriak dira, baina ez alkoholetan eta disolbatzaile organikoetan. Pisu molekular nahiko txikia dute, eta bi sailetan sailkatzen dira: hidrolizatzen ez diren tanino kondentsatuak eta hidrolizatzen diren taninoak.
Proteinak prezipitatzeko gaitasuna dute ezaugarri nagusietako bat. Batzuk oso toxikoak dira; zuhaitzen kuskuiluetatik lortzen direnak, adibidez, minbiziaren eragile direla pentsatzen da; aldiz, kafean edo tean daudenak ez dira pozoitsuak.
Erabilerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Tintak egiteko, tintak arropetan finkatzen laguntzeko eta, batez ere, larruak ontzeko erabiltzen da.
Taninoa enologian[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Tanino-edukia, bestalde, ezaugarri preziatua da enologian, ardoaren zaporearen eta aromaren osagaiak baitira taninoak.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
