Teniasi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Teniasi
Taenia saginataren bizi-zikloa
Deskribapena
Motahelmintiasia, cestodosis (en) Itzuli
eritasuna
Espezialitateainfektologia
Arrazoia(k)infekzio
Identifikatzaileak
GNS-10-MKB68
GNS-9-MK123.3
GNS-10B68
GNS-9123.3
DiseasesDB12875
MedlinePlus001391
eMedicineped/2201
MeSHD013622D013622
Disease Ontology IDDOID:0050596
Ohar medikoa
Ohar medikoa
Oharra: Wikipediak ez du mediku aholkurik ematen. Tratamendua behar duzula uste baduzu, jo ezazu sendagilearengana.

Teniasia Taenia generoko zestodoek eragiten duten bizkarroi-gaixotasuna da. Gaitza sortzen duten espezie nagusiak Taenia solium (txerrien tenia) eta Taenia saginata (behien tenia) dira.

Gizakiak bizkarroi horiekin infektatzen da zizarearen larbak dituen okela jaterakoan (txerri edo behien okela). Larbak heste meharrera iritsi eta bertan finkatu eta heltzen dira, tenia heldua agertuz[1]. Kutsatutako gizakiek zestodoaren arrautzak gorozkiekin askatzen dituzte. Arrautza horiek txerriek edo behiek irensten dituzte kutsatutako bazka edo urak hartzerakoan, teniaren bizi-zikloa osatuz.

Okela gutxi eginda jateko ohitura duten herrialdeetan teniasiaren eragite-tasak handiak dira (Hego Amerikan, adibidez)[2]. Euskal Herrian, aldiz, gaixotasuna arraroa da.

Teniasi gehienak asintomatikoak dira. Infekzioak ez du hanturazko erantzuna sortzen, eta nahiko isila da. Horregatik, haien heste meharrean tenia handiak (batzuek 10 metroko luzera dute) dauzkaten gizabanakoek gehienetan ez dute susmatzen infektatuta daudenik. Sintomak daudenean, hauek dira ohikoenak: tripako mina, pisuaren galera, beherakoak eta jangura falta.[2]

Gaitza gaixoaren gorozkiak aztertzean diagnostikatzen da: behaketa mikroskopikoan zestodoaren arrautzak antzematen dira. Odol-analisian eosinofilia -eosinofiloen kopuru handiak- ere hauteman daiteke.

Niklosamida eta prazikuantela dira gaitzari aurre egiteko eta teniak hiltzeko erabiltzen diren botikak.

Teniasi mota bat -zistizerkosia- larriagoa izan daiteke. Teniasi honetan infekzioa giza-gorozkien kutsaduraren bidez harrapatzen da, okela kutsatua jan ordez. Larbak ehunetan kokatzen dira, eta organo batzuk ere (gibela, giltzurrunak, burmuina...) kaltetu ditzakete [3]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Ingraham, J.; Ingraham, C.. Introducción a la microbiología. II Reverté, 575 or..
  2. a b Basaran, Miren; Umaran, Adelaida. Mikrobiologia medikoa. EHU, 367-370 or..
  3. Centers for Disease Control and Prevention. Cysticercosis. .

Kanpo-estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]