Tetrafluoroetileno
Tetrafluoroetileno | |
---|---|
Formula kimikoa | C2F4 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | fluor eta karbono |
Mota | konposatu asegabe |
Ezaugarriak | |
Momentu dipolarra | 0 D |
Fusio-puntua | −142,5 ℃ |
Irakite-puntua | −75,95 ℃ (101,325 kPa) |
Fusio-entalpia | 0 D |
Masa molekularra | 99,994 Da |
Erabilera | |
Rola | kantzerigeno |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Berokuntza globalerako gaitasuna | 1 |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | BFKJFAAPBSQJPD-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 116-14-3 |
ChemSpider | 8000 |
PubChem | 8301 |
Reaxys | 1098492 eta 1740275 |
Gmelin | 38866 |
ChEBI | 25997 |
ChEMBL | CHEMBL541730 |
ZVG | 490980 |
EC zenbakia | 204-126-9 |
ECHA | 100.003.752 |
Human Metabolome Database | HMDB0258891 |
UNII | OMW63Z518S |
KEGG | C19299 |
Tetrafluoroetilenoa karbonoz eta fluoroz osatutako konposatu organikoa halogenatua da C2F4 formula duena. Industrian polimero fluoratuak prestatzeko usatzen da.
Ezaugarriak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Tetrafluoroetilenoa etilenoaren deribatu bat da zeinetan hidrogeno guztiak fluoroz ordezkatuta baitaude. Gas kolorgea, usainik gabea eta apur bat toxikoa da. Beroaren edo suaren eraginik sukoia da eta, hainbat baldintzetan, lehergarria da[1].
Tetrafluoroetilenoa dienofilo oso ahaltsua da.
Erabilera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Polimerizazio-prozesuetan monomero edo komonomero gisa baliatzen da. Politetrafluoroetilenoa edo tefloia lortzen da monomero gisa hutsik baliatzen denean. Etilenoaren komonomero moduan usatzen denean ETFE (EtilenoTetraFluoroEtileno) edo fluoia lortzen da. Bi polimero hauek erabilera handia dute, tefloiak batez ere.
Sintesia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Tetrafluoroetilenoa kloroformotik abiatuta sintetizatzen da bi etapako erreakzio baten bidez difluorokarbenoa erreakzio-bitarteko gisa agertzen delarik[2].
- CHCl3 + 2 HF → CHClF2 + 2 HCl
- 2 CHClF2 → C2F4 + 2 HCl
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) «Oxidation reactions of tetrafluoroethylene and their products—I: Auto-oxidation» Tetrahedron 22 (6): 1765–1770. 1966-01-01 doi: . ISSN 0040-4020. (Noiz kontsultatua: 2021-05-02).
- ↑ (Ingelesez) Siegemund, Günter; Schwertfeger, Werner; Feiring, Andrew; Smart, Bruce; Behr, Fred; Vogel, Herward; McKusick, Blaine. (2000). «Fluorine Compounds, Organic» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (American Cancer Society) doi: . ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2021-05-02).