Uhin-luzeraren zatiketa bidezko multiplexazio

Uhin-luzeraren zatiketa bidezko multiplexazioa (WDM, ingelesez: Wavelength Division Multiplexing) uhin-luzera ezberdineko seinale optikoak zuntz optiko bakar batean multiplexatzea ahalbidetzen duen teknologia da. Teknika honek delako zuntz optikoan bi norabideko komunikazioa ahalbidetzeaz gain, honen ahalmena nabarmen areagotzen du.

Motak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uhin-luzeraren zatiketa bidezko multiplexazio trinkoa (DWDM): kanal gehiago (uhin-luzeren arteko tartea estuagoa baita), irismen luzeagoa (200 km. inguru), garestiagoa.
Uhin-luzeraren zatiketa bidezko multiplexazio arina (CWDM): kanal gutxiago (uhin-luzeren arteko tartea zabalagoa baita), irismen laburragoa (40 eta 80 km. bitartean), merkeagoa.