Uhin triangeluar

Wikipedia, Entziklopedia askea
Uhin triangeluarra denboraren eremuan (goian) eta maiztasunaren eremuan (behean). Irudiko kasuan, oinarrizko maiztasuna 220 Hz da.

Uhin triangeluarra igoera eta jaitsiera-abiadura (slew rate) konstantea duen seinale periodikoa da. Eskuarki, simetrikoak dira, hau da, igoera eta jaitsiera-denborak berdinak dira.

Propietateak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uhin triangeluarrek harmoniko gutxi dauzkate, uhin sinusoidalek bezala. Matematikoki zein fisikoki uhin karratu bat denboran integratuz lortu daiteke: konstante diren maila altuak eta baxuak uhin triangeluarrearen igoera eta jaitsiera-maldak bihurtzen dira.

Erabilerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uhin triangeluarren erabilerak:

  • Uhin sinusoidalen sorreran. Erresistentziez eta diodoez osaturiko zirkuituak erabiliz sor daitezke. Maiztasun txikiko (10 MHz arte) funtzio-sorgailuetan sinusoideak sortzeko erabiltzen den metodoa da.
  • Ekorketen sorrera. Izpi katodikoen hodien deflektoreak uhin triangeluar asimetrikoekin (zerra-hagin uhinekin) elikatuz gero ekorketak sortzen dira. Metodo hau telebista-pantaila, ordenagailu-pantaila eta osziloskopio batzuetan aplikatzen da.
  • Osziladoreak. Denboraren eta anplitudearen arteko erlazioa lineala denez, tentsioz kontrolatutako osziladoreak erabiltzeko komenigarriak dira. Osziladorearen maila-logikoa kontrol-tentsioarekin alderatzen du.

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]