Vaghe stelle dell'Orsa...
| Vaghe stelle dell'Orsa... | |
|---|---|
| Jatorria | |
| Argitaratze-data | 1965 |
| Izenburua | Vaghe stelle dell'Orsa |
| Jatorrizko hizkuntza | italiera |
| Jatorrizko herrialdea | Italia |
| Ezaugarriak | |
| Genero artistikoa | film dramatikoa |
| Iraupena | 105 minutu |
| Kolorea | koloretakoa eta zuri-beltzekoa |
| Grabazio lekua(k) | Geneva |
| Zuzendaritza eta gidoia | |
| Zuzendaria(k) | Luchino Visconti |
| Gidoigilea(k) | Suso Cecchi D'Amico Enrico Medioli Luchino Visconti |
| Antzezlea(k) | |
| Ekoizpena | |
| Ekoizlea | Franco Cristaldi |
| Edizioa | Mario Serandrei |
| Ekoizpen-diseinatzailea | Mario Garbuglia |
| Bestelako lanak | |
| Musikagilea | César Franck |
| Argazki-zuzendaria | Armando Nannuzzi |
| Fikzioa | |
| Kontakizunaren tokia | Toscana |
| Argumentu nagusia | intzestua |
| Historia | |
| Jasotako sariak | |
Vaghe stelle dell'Orsa... (euskaraz: «Hartz Handiaren izar zurbilak...») 1965eko Luchino Visconti italiar zinema zuzendarien film dramatikoa da.
Sinopsia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hainbat urtez kanpoan izan ondoren, Sandra Volterrara, bere jaioterrira, itzuliko da, bere aitaren omenez herrian egingo den familia-lorategiaren dohaintza-zeremonia batera joateko. Andrewrekin batera doa, berarekin txora-txora eginda eta bere emazteak gaztaroa igaro zuen lekua ezagutzeko irrikitan.
Etxe erraldoi honetan, iraganeko oroitzapenek Sandraren burua inbaditzen dute. Gianni anaia aurkitzen du. Gianni harreman anbiguoa duen idazle gaztea da, Vaghe stelle dell'Orsa («Hartz Handiaren izar zurbilak») eleberri autobiografikoa idazten du, Giacomo Leopardiren Canti bildumako Ricordanze poemaren hasierako izenburua. Ama ere ikusten du, piano-jotzailea berak, nahasmendu psikiatriko larriak ditu.
Andrew pixkanaka ohartzen da familia atsekabetuta dagoela naziek erbesteratutako eta Auschwitzen hildako aita intelektual judu distiratsuaren heriotzagatik. Sandrak eta Andrewk amaren eta honen maitalearen salaketa bati egozten diote heriotza honen erantzukizuna. Salaketa hori esker, maitalea bere bigarren senarra bihurtu zen. Aurkikuntza horrekin zorabiatuta, Andrewk familiarteko bilera bat antolatzen du egoera argitzeko. Bazkari honen unean, Sandrak Giannirekin zuen intzestu-harremanean zituen zalantzak baieztatuta daudela dirudi. Giannirekin borrokatu ondoren, etxetik alde egin eta Estatu Batuetara doa. Giannik, uzten badio, Sandrari bere buruaz beste egiteko mehatxua egiten dio. Anaiaren eta senarraren artean, Sandrak senarra aukeratuko du eta zeremoniaren ondoren Andrewrengana itzultzea erabakiko du. Minez zoratuta, Giannik bere eleberria erre eta bere buruaz beste egingo du.[1]
Aktoreak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Claudia Cardinale: Sandra Dawdson
- Jean Sorel: Gianni Wald-Luzzati
- Michael Craig: Andrew Dawdson
- Renzo Ricci: Antonio Gilardini abokatua
- Fred Williams: Pietro Formari
- Amalia Troiani: Fosca, neskamea
- Marie Bell: Corinna Gilardini, ama
- Vittorio Manfrino
- Renato Moretti
- Giovanni Rovini
- Paola Pescini
- Isacco Politi
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) «Vaghe stelle dell'Orsa...» The New York Times.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Artikulu hau zinemari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |
- 1965eko filmak
- Luchino Viscontik zuzendutako filmak
- Suso Cecchi D'Amicok idatzitako filmak
- Enrico Mediolik idatzitako filmak
- Luchino Viscontik idatzitako filmak
- Claudia Cardinalek antzeztutako filmak
- Jean Sorelek antzeztutako filmak
- Fred Williamsek antzeztutako filmak
- Marie Bellek antzeztutako filmak
- Franco Cristaldik ekoitzitako filmak
- Zinema zirriborroak
- Italiako film dramatikoak
- Buruko gaixotasunei buruzko filmak
- Suizidioari buruzko filmak
- Juduei eta judaismoari buruzko filmak
- Intzestuari buruzko filmak
- Zuri-beltzeko filmak
- Urrezko Lehoiaren irabazleak