Vanessa Miller

Vanessa Miller
	;
Bizitza
Jaiotza	Santiago, 1965eko azaroaren 2a (58 urte)
Herrialdea	Txile
Familia
Ama	Liliana Ross
Hezkuntza
Heziketa	Saint George's College (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	idazlea eta aktorea

Vanessa Miller edo Vane Miller, jaiotzaz Vanessa Meriel Claudia Miller Brescia (Santiago, Txile, 1965eko azaroaren 2a) txiletar aktorea, idazlea eta aurkezlea da, eta bere ibilbide profesionala jatorrizko herrialdean eta Argentinan egin du.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Liliana Ross aktore zenaren eta Hugo Miller antzerki-ekoizle zenduaren alaba da, baita Moira Miller aktore eta castingeko zuzendariaren eta Daniela Miller argazkilariaren ahizpa ere. Vanessa de Noche late show ezagunaren gidaria izan zen. Latinoamerika lurralde osoan eta Miamin Fox Life eta Utiloso kable bidez transmititu zen bi denboralditan.^[1]^[2]

El Merkurio egunkariko Wikén gehigarriaren artikulu berri batean ziotenez, aktoreak legez Vane izena izan zuen, azken aldian erabili izan zuen izengoitiari.*

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Vanessa Millerren familiak judu jatorria du. Telebistan egin zuen lehen lana 1986. urtean izan zen, Txileko Telebista publikoan La villa telesailean Carla pertsonaia interpretatu zuen.

Argentinan kokatuta, El oro y el barro, Poliladron, Carola Casini eta Gasoleros bezalako fikzioetan parte hartu zuen, baina, batez ere, Rebelde sin pausa, La TV ataca, Marcelo Tinelliren VideoMatch, El palacio de la risa Antonio Gasallarekin, Sebastian Borenszteinen Viva La patria eta La cajita social show bezalako espazio komikoetan nabarmendu zen.^[3]^[4] Txilen, Canal 2 Rock & Pop-aren Z Plan mitikoan askotan egin zituen antzeko lanak.

2000ko hamarkadaren hasieran, Utilísima lanean egon zen, A la carta saioen gidari gisa. Garaiko artistek eta seinale-sukaldarien lankidetzak parte hartzen zuten, eta Inutilísimos, Hernán Chiozzaren ondoan, non emakumearen seinalearen bloopersak erakusten zituzten.

2002an, azken aldiz, telesail batean parte hartu zuen: Buen partido, Argentinako Pol-Ka produkzio-etxe ospetsuak Canal 13rentzat egin zuen telenobela, eta telebistako eremu dramatikoa itxita zegoen. Millerrez gain, Carolina Arregui, Fernando Kliche, Luz Valdivieso, Andrés Gómez, Cristián Arriagada eta Remigio Remedy zeuden, besteak beste. Gai nagusia Gonzalo Yañezen ardurapean izan zen. Ahalegin guztiak egin arren, produkzioak ez zuen lortu kateak bizi zuen fikzio-krisitik ateratzea.

Canal 13-ko Por fín el lunes saio nagusian parte hartu zuen, Antonio Vodanovic-en Argentinako umorezko Bárbara umezain pertsonaiarekin, sintonia ona lortu zuen, eta 2003ko Viña del Mar jaialdira gonbidatu zuten. Lehiaketan izandako pasarte polemikoak aurkakoak izan zituen.

2007an, Vanessa de noche izeneko show bat estreinatu zuen, Latinoamerikako emakumeei zuzendua, uneko gaiak eta umore apur bat erabiliz. Lehen denboraldia Fox Life-n eman zen eta bigarrena Utilísiman.

2010ean, Crista izeneko lehen eleberria argitaratu zuen, Fito Páez artista argentinarrak idatzitako aipamena duena.^[5]

2010etik 2015era, arrakasta handiz aurkeztu zuen Cómo evitar enamorarse de un pelotudo, Marcelo Puglia idazle uruguaiarraren izen bereko lanaren moldaketa. Gainera, Sexytosas, Pilar Sordo psikologoaren Lecciones de seducción liburuaren antzerki-egokitzapenaren arduraduna da. Sexytosas izeneko liburua 2013. urtean estreinatu zen.^[6]

Esperientzia hori guztia eta gizartea ikusteko modu berezia astero eman zuen Sareko Mujeres primero saioan, astean behin, 2014. urtean. 2015. urtean, Show berria estreinatu zuen, "Sexo Dios y TV", eta egilekidea zela. Ciencia entretenidako denboraldi berria zuzendu zuen, Energia Nuklearreko Txileko Batzorderako (CCHEN) zientzia-dibulgazioko proiektua, Leopoldo Sotoren zuzendaritza zientifikoarekin, bertan Daniel Alcayno eta Javiera Acevedoren emanaldian parte hartu zutela.

2017az geroztik, "VanEsTita y los Merello" obraren antzezpena egin zuen jaioterrian, Txilen. Umore, kritika eta zentzu onez, Tita Merello aktore eta abeslari argentinarraren bizitza kontatzen zuen.^[7] Gitarra- eta biolin-musika ona lagun duela, artista hegoamerikar handi horren sentimendua berpiztu zuen gonbidatuekin batera. Azken aurkezpenetan, Txileko Fernando Larraín aktorearen laguntza izan zuen.

Gero, Francisco Saavedra aurkezle ezagunaren eta Bioingeniería Audiovisual produkzio-etxearen arteko lan neketsuaren ondorioz (2012an hasi zen), Cecilia Pantoja Viña del Mar-eko Nazioarteko Kanta Jaialdiaren irabazlea den kantautore txiletarraren bizitza erakutsi zuten plataforma anitzeko formatu berritzaile baten azpian (musikala, teleseriea eta antzezlana). "Cecilia la incomparable" izenez ezaguna da.^[8]

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Telebista[aldatu | aldatu iturburu kodea]

La villa (Televisión Nacional de Chile, 1986)
El oro y el barro Canal 9 (1992)
El palacio de la risa (Argentina Televisora Color -actual Televisión Pública Nacional-, 1992-1993)
Ritmo de la noche (Telefé, 1993-1994)
VideoMatch (Telefé, 1994-1995)
Poliladron El trece (1995)
La barra de la tele El trece (1997-1998)
Plan Z (Rock&Pop, 1998)
Viva la patria (América TV Argentina, 1999)
Gasoleros - El trece (Argentina) como Virginia (1999)
A la carta (Utilísima Satelital, 1999-2000)
Marcapazos. (Televisión pública Argentina 1999-2000)
Inutilísimos (Utilísima Satelital, 2001)
Buen partido (Canal 13 Chile, 2002)
Riete.con (Canal 13 Chile, 2003)
Justicia para todos (Televisión Nacional de Chile, 2003)
Historias de hombres (Mega, 2004)
La última tentación (Chilevisión, 2004)
El cuento del tío (Televisión Nacional de Chile, 2004)
Siempre contigo (Mega, 2005)
Bikini (Vía X, 2005)
Mujeres que matan (Chilevisión, 2006)
Femenino plural (Más Canal 22, 2006)
Casado con hijos como Cayuya (Mega, 2007)
Vanessa de noche (Fox Life/Utilísima, 2007/2008)
Secreto a voces (Mega, 2011)
En portada (UCV, 2006)
Mujeres primero (La Red, 2014)