Zentral hidroelektriko itzulgarri

Wikipedia, Entziklopedia askea
Leizeko zentral hidroelektriko itzulgarri baten eskema.

Zentral hidroelektriko itzulgarria zentral hidroelektriko bat da, uraren energia potentziala elektrizitate bihurtu ahal izateaz gain, alderantziz egiteko ahalmena duena, hau da, uraren energia potentziala handitzea (urtegi batera igoz, adibidez) horretarako energia elektrikoa kontsumituz. Modu horretan, energia biltegiratzeko metodo gisa erabil daiteke (bateria erraldoi moduko bat). Energia eskaera puntako orduetan asetzeko eta haraneko orduetan energia gordetzeko pentsatuta daude.

Sarrera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Eskaera elektrikoa etengabe aldatzen da, eta beharrezkoa da zentral elektrikoek une bakoitzean eskatzen duten energia sortzea. Zentral batzuek, erabiltzen duten sortze-teknologia dela eta, ezin dute erraz aldatu sortutako energia (zentral nuklearrak), eta beste zentral batzuek (zentral termiko konbentzionalak), berriz, hainbat murrizketa tekniko eta ekonomiko dituzte aldaketa horien gainean. Zentral hidroelektrikoak dira karga-aldaketarako murrizketa gutxien duten teknologietako bat.

Zentral horiek "sareko energia biltegiratzeko" sisteman integratzen dira, sorkuntza eskariaren bihurgunera egokitzen lagunduz, eta, beraz, horretarako hain egokiak ez diren teknologiek egin behar dituzten energia-aldaketak murrizten dira; horrela, zentral itzulgarriek haran-orduetan ponpatuko lukete, eta turbinatuko lukete puntako orduetan.

Zentral hidroelektriko itzulgarriaren zatiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zentral hidroelektriko itzulgarria honakoez osatuta dago:

  • Zentraren oinean kokatutako urtegia .
  • Ura ponpatuko dioten altuera handiagoan kokatutako urtegia.
  • Zentral hidroelektriko itzulgarria, bi urtegien artean ura turbinatzeaz/ponpatzeaz arduratuko dena. Zentrala turbina-multzo bat (normalean Francis turbinak ) eta sorgailuak (normalean sinkronikoa) osatuko dute, energia elektrikoa sortzeko.