Russula azurea
| Russula azurea | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Russulales |
| Familia | Russulaceae |
| Generoa | Russula |
| Espeziea | Russula azurea Bres., 1882 |
Russula azurea Russulaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarria, Russula virescens eta Russula cyanoxantha perretxikoek baino pixka bat kalitate gutxiago du.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: Txikia. 4 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, ganbila baina berehala zabaltzen da, hondoratua, titi diskoide batekin, erregularra, ertz sotila, ia leuna. Kapelaren azala zati batean bereizgarria, opakua, eta pixka bat pruinadun-pikortsua. Urdin-more aldakor kolorekoa, urdin argitik itsas-urdinera, purpura, more-grisa edo oliba kolorekoa …, erdia apur bat ilunagoa.
Orriak: Aldatzen ez den zuri garbi kolorekoak, adnatuak, estu, urkilatuak, nahiko zabalak, ertzean sardexka forman.
Hanka: Motza, 4 eta 8 cm bitarteko garaierakoa, erregularra, batzuetan oinarrian loditua, zuri garbia, distiratsu samarra.
Haragia: Trinkoa, hauskorra ez, zuria, usaingabea, zapora gozokoa, atsegina. Sulfovanilina erreaktiboarekin urdin kolorea hartzen du eta sulfato ferrosorekin laranja kolorea. Espora-jalkina zuria.[2]
Etimologia: Latinetik dator Russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok. Azurea epitetoa ere latinetik dator, urdin esan nahi duen “azuraus” hitzetik. Kapelaren koloreagatik.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erdipurdiko jangarria.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Identifikazioa: urdin-morea orriak eta hanka zuriak, haragi trinkoa, zapore atsegina. Russula anatina handiagoa da, orri horixkak ditu (ez zuriak), isla lila-berdexkak.[4]
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Uztailetik urrira. Mendiko koniferoetan: izei gorrietan (Picea excelsa), pinuetan.[5]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Europa, Errusia, Himalaiako eremua, Txina, Taiwan, Japonia.[6]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 121 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 385 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Velazquez Vergara José Ignacio, Suarez Gil Angela. (2009). Catalogo micológico. Banco de setas.
- ↑ Russula azurea: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q1444869
Multimedia: Russula azurea / Q1444869