Txirrin
.jpg)
Txirrina ateetan egoten den gailu mekaniko edo elektrikoa da, sarrera-ate baten kanpoko aldetik dagoena (ostatua, bulegoa, denda, etab.), zeina bisitariek sakatzen duten (botoi edo txirrin-kuskua sakatuz[1]) eta horrek eraginda barruan soinua entzuten den, norbait atean delako ohartarazle.
Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
William Murdoch asmatzaile eskoziarrak bere asmakuntza batzuk bere etxean bertan probatzen zituen (1817an Birminghamen eraikia); horietako bat txirrin zaratatsu bat izan zen, aire konprimituko sistema batekin funtzionatzen zuena.[2] Txirrin elektrikoaren aitzindari bat, kable elektriko baten bidez urrunetik eragin zitekeen tinbrea, Joseph Henryk asmatu zuen 1831 aldera. 1900. urtetik aurrera, txirrin elektrikoak arrunt bihurtu ziren.
21. mendekoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
21. mendean, etxebizitzen eraikinetan, oro har, txirrin-sistema bikoitza dago:
- eraikinaren oinean, agian atondoan, apartamentu guztien txirrinen taula (normalean ate eta solairuari lotuta); atezain automatikoa deitu ohi duguna.
- gero, beste txirrin bat apartamentu bakoitzaren atean.
Kanpoko txirrina interkomunikatzaile batekin edo bideofono batekin lotzen da batzuetan, etxekoek bisitariak identifikatu eta bisitaren objektua ezagutu ahal izateko.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, frantsesezko wikipediako «Sonnette (porte)» artikulutik itzulia izan da, 2022-06-08 data duen 194380548 bertsioa oinarritzat hartuta. Sartze-datarik ez duten erreferentziak, edo 2022-06-08 baino lehenago datatuak, jatorrizko artikulutik ekarri dira itzulpenarekin batera.
- ↑ «OEH - Bilaketa - Txirrin» www.euskaltzaindia.eus (Noiz kontsultatua: 2023-01-16).
- ↑ Scottish Inventions and Discoveries — Coal Gas Lighting — William Murdoch (1754–1839). .
