Inozibe udareusain
| Inozibe udareusain | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Agaricales |
| Familia | Inocybaceae |
| Generoa | Inocybe |
| Espeziea | Inocybe pyriodora [[|]] |
Inozibe udareusaina (Inocybe pyriodora) Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Toxikoa da.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 4 eta 8 cm bitarteko diametrokoa, nahiko haragitsua, hasieran kanpai itxurakoa eta gero zabaldu egiten da, okre-gamuza kolorekoa edo lehoi kolorekoa, ilunagoa erdian, zuntzexkaz edo ezkata ilunagoez estalia diskoan eta ertz fibrilosoarekin eta urratuarekin.
Orriak: Eskotatuak,nahiko estu eta zabalak, gaztetan krema kolorekoak eta gero marroi-kanela kolorekoak.
Orri eskotatuak: Oinera iritsi baino lehentxeago eskote txiki bat duten orriak.
Hanka: Zilindrikoa, pixka bat lodiagoa oinarrian, zurixka eta zuntz txiki arrexka kolorekoekin, goian izan ezik, hor zuria eta pruinaduna da.
Haragia: Lodia, itxia, zurixka, aireak ukitzean berehala arrosa zikin kolorekoa bihurtzen da.[2]
Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza, esan nahi duen "oso inós" hitzetik eta burua esan nahi duen "cybe" hitzetik dator; hau da zuntzezko kapela.
Toxikotasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Toxikoa da. Sindrome miko-kolirnegikoa eragiten du.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Inocybe corydalina eta Inocybe bongardii toxikoak, antzekoak dira.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean, hostozabalen eta koniferoen baso hezeetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europa, Ipar Amerika.
Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 236 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 356 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q10535831
Multimedia: Inocybe pyriodora / Q10535831