Lactarius cilicioides
| Lactarius cilicioides | |
|---|---|
 | |
| Sailkapen zientifikoa | |
| Erreinua | Fungi |
| Klasea | Agaricomycetes |
| Ordena | Russulales |
| Familia | Russulaceae |
| Generoa | Lactarius |
| Espeziea | Lactarius cilicioides Fr., 1838 |
Lactarius cilicioides Russulaceae familiako onddo espezie bat da.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: 2,5 eta 7 cm bitarteko diametrokoa. Mehea, ganbila, erdian deprimitua, lautua, inbutuaren forman; zurixka arrosa-haragi koloreko islekin, ez garbi zonatua hezetasunarekin, distiratsua lehorrarekin. Ertza beherantz biribildua, irregularki errekurbatua, tomentudun pubeszentea, leuna.
Orriak: Estu, desberdinak, itsatsiak edo pixka bat dekurrenteak, zuri-haragi kolorekoak, okre antzekoak ukitzean.
Hanka: 2 eta 4 cm bitarteko garaierakoa eta 0,4 eta 1,2 bitarteko diametrokoa, mehetua (baina baita loditua ere batzuetan) oinarrian, kapelaren kolore berekoa, arre zikin koloreko pruinadun-zetadun orbanekin, gero leuna.
Haragia: Mehea, zuria, solidoa; usain pelargonikoa eta zapore sutsua.
Latex: Zuria eta ez da kolorez aldatzen. Sutsua.[1]
Etimologia: Lactarius terminoa “lac” “lactis” esnetik dator, esneari dagokio. Latexa jariatzen dutelako ebakitzean edo haustean. Cilicioides epitetoa latinetik dator, mahai-tapiz, ilez egindako estalkia esan nahi duen “cilicium” hitzetik dator. Bere itxura iletsuagatik.
Toxikotasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Toxikoa.[2]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Lactarius torminosus bezalakoa da. Kapela argiagoa duelako eta kapela ez duelako zonatua bakarrik bereizten da. Lactarius pubescens zuria eta txikiagoa da. Pubescens handiago bat bezala har liteke.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Udan eta udazkenean. Baso eta parkeetako leku hezeetan.
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Erresuma Batua, Suitza, Austria.[3]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 150 or. ISBN 84-505-1806-7..
- ↑ (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 387 or. ISBN 84-282-0540-X (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- ↑ Lactarius cilicioides: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q6468924