Edukira joan

Sinadura digital

Wikipedia, Entziklopedia askea

Sinadura digitala mezu telematikoen igorpenean eta dokumentu elektronikoen kudeaketan igorlearen nortasuna bermatzen duen kriptografia prozedura da. Sinadura motaren arabera, dokumentuaren osotasuna ere bermatzen da.

Sarrera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sinadura digitala, dokumentu batekin datorren karaktere bloke bat da, bere funtzioak honako hauek direlarik:

  • Hartzaileak igorlearen nortasun juridikoa egiaztatzea.
  • Igorleak ezin dezala mezua berak bidali duela uko gin. (Adib: “Ez inspektore jauna, nik Internet bitartez bidali nuen ondasun deklarazioa ezin da hori izan”).
  • Hartzaileak ezin dezake igorlea ordeztu, eta mezua faltsutu.

Laburtuz, sinadura digitalaren helburua, bere aurretikoa den ohiko eskuzko sinadura, berdindu eta gainditzea da.

Legea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sinadura elektronikoaren legea, herrialde bakoitzean desberdina izan daitekeen arren, hiru motak zeha daitezke:

  • Soila: Sinatzailearen nortasuna jakiteko prozedura du.
  • Aurreratua: Sinatzailearen nortasuna ezagutuz gain, dokumentuaren osotasuna bermatzen du. PKI teknikak erabiltzen dira.
  • Aitortua: Sinadura aurreratua sinadura seguruak sortzeko gailuarekin egindakoa eta autoritate ziurtagiriarekin babestutako sinadura da.

Aplikazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]