Aezkera

Wikipedia, Entziklopedia askea
Aezkera
aezkera — uskara
Aezkera, eremu euskaldunaren barruan
Sailkapena
EuskalkiaEkialdeko goi-nafarrera
Kokapena
Egoera
Estatusberehalako desagerpena

Aezkera ekialdeko goi-nafarreraren azpieuskalki bat da, Nafarroa Garaiko Aezkoa ibarreko berezko euskalkia. Pirinioetako Auritzera eta Zaraitzuera euskalkien artean dago, nafar-lapurtera euskalkitzat hartzen den arren.

1970. urtea, 535 aezkerazko euskaldun behintzat baziren. Euskarabidearen arabera, desagertzeko arrisku larrian dagoen euskalkia da, eta bere transmisio naturala eten egin da, nahiz eta bere egoera ez den zaraitzuerarena bezain desesperatua. Hala ere, iluna da aezkeraren etorkizuna, haraneko hainbat herritan (Abaurrepea, Aribe, Garaioa) bertako euskara erabat itzali delako, beste batzuetan itzaltzeko bidean dagoelako, eta aezkera dakiten hiztun gehien duten herrietan ere (Aria, Hiriberri eta Abaurregaina) transmisio-katea eten egin delako eta heldu edo adinekoen etxe barneko hizkuntza huts izatera jo duelako.

Herriko hizkeraren aztarna anitz dago Aezkoako toponimian, esaera zaharretan eta eguneroko hainbat hitzetan.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Aezkoako herri guztiak sailkatu zituen, mendebaldeko behe-nafarrera euskalkiko mendebaldeko azpieuskalkian.[1] Pedro Irizarren kalkuluen arabera, 1860 eta 1870 artean 3 200 euskaldun inguru egongo ziren Aezkoan, guztiak aezkera hiztunak.[2]

1904an, Iruñeko gotzaindegiko Elizaren Gida eta langileen egoeraren arabera, 1904ko irailaren 1ean, Aezkera hitz egiten zen Aezkoako herri guztietan, Orbaxtatik Aburregeinara.

Luze Irigarairen 1935eko datuek, biztanleriaren datuekin konbinatuta, adierazten dute urte horretan Aezkoako 1 800 euskaldun izango zirela, guztiak ere aezkera hiztunak.

1930eko hamarkadan, Aezkoako azpieuskalkiak bere nagusitasuna galdu zuen gaztelaniaren mesedetan, asmo politikoko (Frankismoa) eta izaera ekonomikoko hainbat inguruabar sozialengatik, gaztelaniaren aurrerabidea errazten zutenak. Borondatezko berezko hizkuntzaren galera hori euskaraz hitz egiteko debekuarekin batera gertatu zen. Hala, 1937an erabat debekatu zen bide publikoan euskaraz hitz egitea. Hurrengo urtean, euskara erregistroetatik kanpo uzten da, eta horren atzetik daude auzitegiak, saltokiak, eskritura publikoak, aldizkariak, eskolak, irratiak... Horrela, herri landatarrenetan, edo batzuetan ezta hori ere, euskara familiartera bakarrik baztertuta geratu zen.

Ondorioz, 1970ean beste zenbaketa bat egin ondoren, Aezkoako 535 euskaldun aezkera mintzo ziren.[2]

250 urtetik hona jasaten ari zen euskalduntze-ezaren prozesua 2000ko hamarkadan iritsi zen bere punturik kritikoenera, eta Aezkoan aezkera eta euskararen kontserbazio-egoera kritikoa izan zen. Gaur egun, bere transmisio naturala eten egin da, eta eremu pribatuan herri ezberdinetako pertsona gutxi batzuek baino ez dute hitz egiten. Hala ere, euskalkia edo, behintzat, euskalkiaren zati bat kontserbatzeko hainbat ekimen egiten ari dira, ibarreko haurrak euskara batuan heziak baitira.

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erakusleek herskari ahostuna dute hasieran: gau, gori gura: Joanes Iriartek gau erran zako, etxe gontan bizi zire... Leku adberbioak ere: gen (hemen), gor, gan. Eta gain, gainbertze... Ezaugarri hau hego nafarreran ere ezaguna da; Erronkarin eta Zaraitzun ahoskabea dute: kaur, kori, kura

Aditz laguntzailean lehen aldiko adizkiek ez dute bukaerako -n: nitze, ze, zire, nue, ginue, nako, zio...

Hiztegia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hona hemen aezkerari dagozkion hitz batzuk:[3]

  • adaroa: txingarrak biltzeko tresna
  • airegaixtoa: tximista
  • añegua: irina (bereziki zekalekoa)
  • aotza: lastoa
  • apitxi, aietxi: aitona
  • argizari: argizaloi
  • arteia: ukuilua
  • atare: ate
  • axuria: arkume
  • azaro: urri
  • baaltxuria: bratxuri
  • besku: galdara
  • bizkotxada: natila
  • dominusandorio: Santu Guztien Eguna
  • egurtegi: abartegi
  • erleteia: erlauntz
  • etsamina: suburu
  • ezkatzea: etxearen sarrera
  • gabiñare: saguzar
  • ganberattoa: ganbarako sarrerako eskaileren, sukaldearen eta logelen arteko eskailera-burua
  • gaztanbera: mami
  • ilario: hileta
  • larantza: sutegi
  • ontzitegi: arasa
  • oolo: olo
  • orantz: legami
  • subilaro: Eguberria
  • sukua: caldo
  • txarla: isurketari eusteko ontzi zilindrikoa
  • txerrientei: txerritegi
  • urritza: hurrondo
  • uxu: uso
  • xoxu: biligarro
  • xubilaro: gabon-gau
  • zalkia: zalke
  • zemerona: gaztanbera

Gainera, herri gehienek aezkeraz dute izen tradizionala, eta gaur egungoak, euskara batuaz:

Konparaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Horiek bat datoz, alderdi fonetiko txikiren bat izan ezik, Koldo Artolak urte batzuk geroago bildutakoekin. Hemen Auritzera eta Zaraitzuera pareko euskalkietarekin batera aurkezten dira, bertan aezkera sartu baitzen hasiera batean.

Euskara batua Aezkera Auritzera Zaraitzuera
naiz
zara
da
gara
zarete
dira
niz
zira
da
gira
zirate
dira
naiz
zara
da
gira
zate
dire
niz
zra
da
gra
zradie
dra
nintzen
ziren
zen
ginen
zineten
ziren
nitze
zine
ze
gine
zinate
zire
nitzen
zinden
zen
ginden
zindeten
ziren
nintzan
zintzan
zen
gintzan
zintzaien
zren

Testigantzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiztunak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Abaurregaina Aria Garralda Hiriberri
Abaurregaineko Julia eta Pedro Ariako Santiago Nuin Garraldako Lina Lerindegi Hiriberriko Anjel Antxo

Testuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iratiko ugaldean Hamar Aginduak
"Orbaran behin gizon multzo bat gango ugaldera ilargia harrapatzekotan hurbildu ze. Gortarako zubitik beiti dilindan xarri zire, erkali eskuak emanez. Barrenean zenak, ezpaitzoken eskua ilargiraino luzatu:

- Ep – oihu egin zako goienekoari- Laxa zak piska bat eskua nik gazta harrapatu ahal izateko. Guti bat aski izain duk.

Goienekoak bere eskua luzatu zue ta multso osoa urera eroriz, ilargia irriz irriz hurrundu zitzaie."

Martin Arotzarena (Orbara) Luis Luziano Bonapartek jasoa (XIX. mendea)

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aditzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Yrizar, P (1999). Morfología del verbo auxiliar bajo navarro occidental, Euskaltzaindia.

Azterketa dialektologikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiztegiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Idazkiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikasteko liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Luis Luziano Bonaparte. Carte des Sept Provinces Basques, montrant la delimitation actuelle de l´euscara, et ses divisions en dialectes, sous-dialectes et varietés, 1863.
  2. a b Pedro Irizar. «Los dialectos y variedades de la lengua vasca. Variedades desaparecidas y variedades amenazadas de rápida extinción. Su evolución en el transcurso de un siglo» [Contribución a la Dialectología de la lengua vasca, t. I, pp.241-267. Batez ere: pp.251, 257, 260-261]
  3. Abaurrea, Turismo. Aezkerazko hiztegi ttikia. (Noiz kontsultatua: 2021-12-08).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]