Arkeologia esperimental

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pertsona bat Silexa lantzen tresna bat lortzeko
Silexa lantzen Paleolitoan bezala, tresna bat lortzeko
Albaola faktoria barrutik
Albaola. XVI. mendeko San Juan ontzia berreraikitzen garaiko teknika eta osagaiekin.

Arkeologia esperimentala (arkeologia esperimentala eta esperientzia-arkeologia ere esaten zaio) azterketa-eremu bat da, eta hipotesi arkeologikoak sortzen eta probatzen saiatzen da, gehienetan antzinako kulturen bideragarritasuna erreplikatuz edo hurbilduz, hainbat lan edo lorpen eginez. Hainbat metodo, teknika, analisi eta ikuspegi erabiltzen ditu, iturri arkeologikoetako materialetan oinarrituak, hala nola egitura zaharrak edo artefaktuak.[1]

Teknologia primitiboaren erabileretatik bereizten da, horrek, azterketa arkeologiko edo historikoarekiko inolako kezkarik gabe egiten baita. "Historia bizia" eta "birsorkuntza historikoa"[2], oro har zaletasun gisa egiten direnak, diziplina akademiko honetatik hurbil dagoen jarduera ez-arkeologikoak dira.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Experimental archaeology is "Within the context of a controllable imitative experiment to replicate past phenomena in order to generate and test hypotheses to provide or enhance analogies for archaeological interpretation" (Arkeologia esperimentala hau da: "Prozesu bat imitatzen duen esperimentu kontrolagarri baten testuinguruan, iraganeko fenomeno bat errepikatzea, eta horren ondorioz, interpretazio arkeologikorako analogiak ematea edo hobetzea hipotesi berriak sortu eta lehendik dauzkagunak probatu ahal izateko.)
  2. Eredu bat da, Donostian abuztuaren 31an, egiten den hiriaren erasoa, edo, Yorken, Ingalaterran, bikingoen gudak, hiletak eta ohiturak birsortuz, otsailean egiten duten Jorvik Viking Festival.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zirriborro Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.