Arkitektura neomoderno

Wikipedia, Entziklopedia askea
Torontoko Bay Adelaide Centre. 1980. hamarkadan egindako diseinua postmodernista bazen ere, 2009n amaitutako eraikina neomodernoa da.

Arkitektura neomodernoa arkitektura estilo bat da, postmodernismoak eta neoeklektizismoak hartutako konplexutasunarekiko erreakzio gisa sortua, sinpletasunera itzultzen saiatzen dena. Hori sustatzen dutenek arkitektura garaikideak postmodernitatea gainditu duela ezartzen saiatzen dira, estilo berri honen bila.[1]

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arkitektura neomodernoa gaur egungo arkitekturaren forma nagusietako bat da XX. mendearen amaieratik. Eraikin mota jakin batzuetan erabiltzeko joera dago: etxebizitzen alorrean estilo neoeklektikoak eta neohistorizistak hobesten diren bitartean (maila ertain-altuko eta altuko zenbait sektoretan, behintzat), mugarri arkitektoniko handietarako starchitects izenez ezagutzen diren maisuen sormenera jotzen da; neomodernismoa proiektu handietan aplikatzen, baina ez oso bereziak edo enblematikoak direnak, esaterako dorregintzan edo bulego handietan.

XX. mendeko lehen erdiko mugimendu modernoaren oinarrizko ezaugarri asko partekatzen ditu arkitektura neomodernoak. Biek uko egiten diete apaindurari, aplikatutako dekorazioei eta iragana imitatzeko nahita egindako ahaleginei. Eraikin berriak, modernoak bezala, funtzionaltasunean enfasia jarriz eta bolumetria monolitikoak dituen estetika soila bilatuz diseinatuta daude. Neomodernismoa jatorrizko modernismotik nabarmen bereizten da hirigintzara gerturatzen delako, XX. mendearen bigarren erdian mugimendu modernoak kritika gehien egin zituen eremua baita, eta 80ko hamarkadako New Urbanism edo Urbanismo Berriaren postulatuak hartzen ditu. Hiriak oinezkoentzat eta erabiltzaileentzat izan behar dita eta eraikinak integratuta egon behar dira.

Neomodernismoaren taldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Talde hau Guy Dennigek sortu zuen, 1997an, arte garaikide britainiarreko aniztasuna Estatuak diruz lagundutako arte erakundeek eta erakundeek mugatzen zuten premisarekin.[2] Taldeak ez du estilo homogeneorik, baina pintura figuratibora bideratzen da. Beste kide batzuk hauek dira: Jim Butler, David Cobley, Emily Cole, Mark Demsteader, Guy Denning, Ian Francis, Juno Doran, Ghislaine Howard, Jamin, Maya Kulenovic, Mark Stephen Meadows, Antony Micallef, Motorboy, Carol Peace, Graeme Robbins, Harry Simmonds, Tom Wilmott, Franklin Torres, Kit Wise eta Claire Zakiewicz.

Adibideak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]