Arrazoitze zirkular

Wikipedia, Entziklopedia askea
FALAZIAK

A silentio argudioa
Ad antiquitatem argudioa
Ad baculum argudioa
Ad consequentiam argudioa
Ad crumenam argudioa
Ad hominem argudioa
Ad ignorantiam argudioa
Ad lazarum argudioa
Ad logicam argudioa
Ad misericordiam argudioa
Ad nauseam argudioa
Ad novitatem argudioa
Ad populum argudioa
Ad verecundiam argudioa
Ex auctoritate argudioa
Cum hoc ergo propter hoc
Ondorio hutsala
Oinarri eskaera
Lastozko gizonaren falazia
Falazia ekologiko
Falazia naturalista
Falazia genetiko
Secundum quid

Arrazoitze zirkularra (latinez: circulus in probando, grezieraz: κύκλωι δείκνυσθαί) falazia logiko bat da, akats logiko bat, non argumentu baten premisa konklusioaren berdina edo antzekoa den. Beste modu batean esanda, baiespen bat babesteko ebidentzia edo arrazoi sendoak eman beharrean, arrazoitze zirkularrak ideia bera behin eta berriz errepikatzen du inolako informazio berririk aportatu gabe, hau da, baiespen baten premisa eta ondorioetatik independentea den froga edo oinarririk ez da gehitzen. Aldez aurretik aurkeztutako baiespen batetik abiatuta eta baiespen hori froga gisa erabilita frogatzen da argumentuaren egiatasuna.

Arrazoitzeko modu honek ez du baiespen baten egiatasuna eta faltsutasuna frogatzen, baina arrazoiketa zuzen baten ondorio logiko gisa agertzen da lehenengo momentu batean, eta, beraz, ondorioa ere egiazkoa bezala agertzen da. Gisa honetako argumentuek konbentzigarriak dirudite, izan ere, baiespena sostengatzen dela dirudi. Hala ere, ez dago baiespen hori sostengatzeko oinarri solidorik, behin eta berriz ideia berdinaren bueltan jarduten delako.

Formak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arrazoiketa zirkularrak pausu bakarra edo pausu asko eduki ditzake, ondorioz, zenbait kasutan arrazoiketa baten zirkulartasuna identifikatzea zaila da, batik bat arrazoiketa katea luzea denean.

Urrats bat[aldatu | aldatu iturburu kodea]

a egia dela frogatu:

  1. aa

Ondorioa: a egiazkoa da.

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • “Altuena, ederrena eta begi urdinak dituena naiz” frogatzeko.
  1. “Altuena, ederrena eta begi urdinak dituena naiz”

Ondorioz, argi dago: “Altuena, ederrena eta begi urdinak dituena naiz.”

Bi urrats[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehenengo kasua baino elaboratuagoa:

a egiazkoa dela frogatzeko:

  1. ab
  2. ba

Ondorioa: a egiazkoa da.

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • “Gizakiak animaliak baino azkarragoak dira” frogatzeko.
  1. “Gizakiak animaliak baino azkarragoak badira, orduan, animaliak ez dira gizakiak bezain azkarrak.”
  2. “Animaliak gizakiak bezain azkarrak ez badira, orduan, gizakiak animaliak baino azkarragoak dira”.

Ondorioz, “Gizakiak animaliak baino azkarragoak dira.”

Hiru urrats[aldatu | aldatu iturburu kodea]

a egiazkoa dela frogatzeko:

  1. ab
  2. bc
  3. ca

Ondorioa: a egiazkoa da.

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • “Estralurtarrak existitzen dira” demostratzeko:
  1. “Estralurtarrak existitzen badira, orduan, estralurtarrak beste planeta batzuetan bizi dira.”
  2. “Estralurtarrak beste planeta batzuetan bizi badira, orduan, estralurtarrak Lurrera beste planeta batzuetatik datoz.”
  3. “Estralurtarrak Lurrera beste planeta batzuetatik etortzen badira, orduan, estralurtarrak existitzen dira.”

Ondorioz, estralurtarrak existitzen direla frogatuta gelditzen da.

Lau edo urrats gehiago[aldatu | aldatu iturburu kodea]

a egiazkoa dela frogatzeko:

  1. ab
  2. bc
  3. cd
  4. da

Ondorioa: a egiazkoa da.

Adibidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Honakoa demostratzeko: 5 = 7:
  1. 5 = 7 bada, orduan, 5 + 3 = 7 + 3.
  2. 5 + 3 = 7 + 3 bada, orduan,5 + 3 - 3 = 7
  3. 5 + 3 - 3 = 7 bada, orduan, 5 + 0 = 7
  4. 5 + 0 = 7 bada, orduan, 5 = 7

Ondorioz, 5 = 7 izango da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Guzman Rivera, Miguel Angel. (2013). El síndrome del simio parlante. Palibrio, 22 or. ISBN 978-1-4633-5173-1..
  2. Marafioti, Roberto. (2008). De las falacias. Editorial Biblos, 27 or. ISBN 978-950-786-664-7..
  3. Bryce Echenique, Alfredo. (1998). Crónica de una escritura inocente. Leuven University Press, 116 or. ISBN 90-6186-866-1..

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Heinz Duthel (2015). Epistemología. University of Gerona.
  • Marafioti, Roberto (2008). De las falacias (1 edición). Editorial Biblos. p. 27. ISBN 978-950-786-664-7.
  • Fernández Sosa, Luis F. (1979). Comunicación. South-Western Publishing Company. p. 56