Elisa Aguilar

Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Elisa Aguilar

(2019)

13. president of Spanish Basketball Federation (en) Itzuli

2023ko urriaren 1a -
Jorge Garbajosa
Bizitza
JaiotzaMadril1976ko urriaren 15a (47 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jardueraksaskibaloi jokalaria eta kirol-zuzendaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak Pos Zbk
Ros Casares Godella (en) Itzuli2002-2010
Rivas Ecópolis (en) Itzuli2010-2012
Utah Starzz (en) Itzuli2002-2002
Q3421588 Itzuli1994-1997
CB Avenida (en) Itzuli2000-2001
Club Baloncesto Islas Canarias (en) Itzuli2001-2002
Washington Huskies women's basketball (en) Itzuli1997-2000
WBC Spartak Moscow Region (en) Itzuli2012-2013
 
Posizio edo espezialitateaantolatzailea
Pisua75 kilogramo
Altuera172 zentimetro

Twitter: eaguilar10 Edit the value on Wikidata

Elisa Aguilar López (Madril, Madrilgo Erkidegoa, 1976ko urriaren 15a) saskibaloiko zuzendari eta jokalari ohi madrildarra da. Espainiako saskibaloiko emakumezkoen selekzioan parte hartu zuen. 1,72 metroko altuerarekin, antolatzaile postuan jokatzen zuen. 2013ko Frantziako Europako Txapelketan urrea irabazi ondoren erretiratu zen.

2023ko urriaren 2an, Jorge Garbajosaren ordez, hark uko egin baitzion FIBA Europaren zuzendari izateko. Espainiako Saskibaloi Federazioaren buru izan zen lehen emakumea izan zen (77 boto alde eta bi zurian).[1] 2024ko maiatzaren 7an 2024-2028 aldi olinpikorako berraukeratua izan da.[2][3]

Elisa Aguilar Espainiako federazio bateko buru den hiru emakumeetako bat da, Asunción Lorenterekin (Remo) eta Isabel Garcíarekin (Salbamendua eta sorospena) batera.[2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hastapenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Futbolean jokatzen hasi zen Amorós ikastetxean. Elisa hiru neba-arreben arteko gazteena da; aita Mariano Aguilar eta osabak futbolariak izan ziren. Une hartan, Aguilar sagako neskatxak aitaren eta osaben bidea hartu nahi izan zuen, amak, Paquitak (Elisa Aguilar alabak mirestu egiten du ) beste kirol bat bilatu behar izan zuen arte. Hala, 9 urterekin, Elisa saskibaloian hasi zen. Kirol horretarako zituen ezaugarriengatik oso azkar nabarmendu zen eta bi urte geroago Real Canoe N.C.n sartu zen (emakumezkoen saskibaloian ibilbide garrantzitsua izan duen kluba): 20 urte bete arte jokatu zuen, eta jokalari eta pertsona gisa trebatu zen bertan.

Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Elisak 16 urterekin egin zuen debuta Emakumezkoen Ligan Canoe-rekin, Madrileko Klubaren une gorenak birsortuz, Ligako txapeldunordea, eta Huescan Erregina Kopa irabazi zuen.

AEBn[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ameriketako Estatu Batuetarako bideari ekin zion gero. Han, George Washingtoneko Unibertsitatean ikasi zuen, hiru urte eta erdian. Madrildarra "The Washington Post" aldizkariaren ohiko kirol-orrietako bat bihurtu zen. Partida batean, taldeak zailtasun handiak zituen partidaren azken txanpan, eta hogeita hamar segundo baino gutxiagoan, hiru hirukoitz sartu zituen jarraian, eta partida aldatu zuen euron alde jarriz. Joe Mc Keown entrenatzaileak bere harridura aipatu zuen: "Gutxitan ikusi dut halako ezer. Jokalari handiek gehien behar dutenean frogatzen dute hori, eta horixe egin du Elisak". Urteko Rookie izan zen, eta azken denboraldian unibertsitateko ligako All Star-en parte izan zen. 20 jokalari onenen artean egon zen, 1000 puntu baino gehiago eta 300 asistentzia unibertsitatean.

Espainiara itzuli[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aguilar Espainiara itzuli zen, Salamancako Halcón Viajes-en denboraldi bat igarotzeko, eta Erregina Kopako txapeldunorde geratu zen. Gainera, brontzezko domina lortu zuen Frantziako Europako Batasunean, Emakumezkoen Ligan jarraitzeko (2001-2002 denboraldia), Caja Rural Canariasekin.

AEBko WNBA ligan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Uda, berriz ere, atsedenik gabe iritsi zen Aguilarrentzat; izan ere, putzua zeharkatu eta munduko ligarik onenean jokatu zuen, WNBA ligan, Utah Starzz taldearekin, eta horixe lortu zuen espainiar bakarretakoa izan zen.

Espainian[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Geroago, Espainiako ligako Ros Casares Valencia txapeldunarekin egin zuen fitxa eta 9 denboraldi egin zituen.

Valentziar taldearekin (haren kapitaina izan zen), denboraldi guztietan Espainiako ia titulu guztiak irabazteaz gain, Emakumezkoen Euroligako bi Final Four jokatu zituen, eta tituluaren atarian geratu zen.[4]

2010eko udan, Madrilgo Rivas Ecópolis taldearekin fitxatu zuen.

Moskun[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2012an, Moskuko Spartak eskualdekoarekin. Talde horretan amaitu zuen karrera profesionala.[5] Eurobasket 2013 irabazi ondoren, erretiratu egin zen.

Erretiratu ostean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Federazio buru[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2023an, Espainiako Saskibaloi Federazioaren buru izan zen lehen emakumea izan zen, hainbat urtez Lehiaketetako zuzendari izan ondoren. Kargu horretarako hautagai bakarra izan zen.[6][7]

Amaya Valdemoro eta Elisa Aguilar, 2014
EUROBASKET txapeldunak

Taldeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kluben mailako palmareak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • LFko txapeldunordea 1997ko Canoearekin.
  • 1999/2000ko All-Star WBCA (NCAA)-ko kidea.
  • Urteko Rookie Atlantic 10 Conference-n.
  • Espainiako Erregina Kopako txapeldunordea, Caja Rural-ekin (Las Palmas 2001).
  • Emakumezkoen Ligako txapelduna 2003-2004, 2006-2007, 2007-2008, 2008-2009 eta 2009-2010.
  • Erregina Kopako txapelduna (Huesca, 1996).
  • Erregina Kopako txapelduna (Zaragoza 2003).
  • Erregina Kopako txapelduna (Palma, 2004).
  • 2003 eta 2004ko Superkopako txapelduna.
  • 2002-2003ko eta 2004-2005eko Emakumezkoen Ligako txapeldunordea.
  • Erregina Kopako txapeldunordea (Leon 2006).
  • 2006ko Euroligako All Star programako kidea.
  • 2006ko Superkopako txapelduna.
  • Erregina Kopako txapelduna (Jerez 2007).
  • 2009ko Erregina Kopako txapelduna
  • 2010eko Erregina Kopako txapelduna

Palmaresa Espainiarekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Gazteen Europar Zilarra 1993 – Poprad (Eslovakia)
  • 1994 Europako Juniorren Zilarra – Velikotornovo (Bulgaria)
  • Brontze Europarra 2001 – Le Mans (Frantzia)
  • Brontze Europarra 2005 – Ankara (Turkia)
  • Zilar Europarra 2007 – Chieti (Italia)
  • Europako Brontzea 2009 - Letonia
  • 2010eko Munduko Brontzea – Txekiar Errepublika
  • Urrezko domina Frantzian, 2013

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]